Zes mensen ontmoetten elkaar in maart 1917 om de nationale vereniging voor de bevordering van bezigheidstherapie op te richten. Deze zes worden gezien als de grondleggers van ergotherapie.
Maar het momentum en het enthousiasme rond het gebruik van beroepen als curatieve behandeling werden niet alleen door zes personen gegenereerd. Het pad tussen een bijeenkomst van 6 gelijkgestemde mannen en vrouwen tot 100 jaar later een bloeiend beroep heeft onderweg vele toegewijde personen.
Met name achting, Susan Elizabeth Tracy, Herbert J. Hall, M.D., en Adolf Meyer hadden een diepgaande invloed gedurende de beginjaren van ergotherapie. Alle drie hadden regelmatig contact met de zes oprichters en vandaag zijn hun bijdragen eenvoudig te traceren, omdat ze allemaal belangrijke werken hebben geschreven die hielpen om ergotherapie vooruit te helpen.
Het is van vitaal belang dat u vertrouwd bent met hun werk, evenals met deze drie personen, om de groei van ergotherapie te begrijpen.
Susan Elizabeth Tracy
Susan Tracy werd uitgenodigd om deel uit te maken van de oprichtende groep, maar zij doceerde een cursus in bezetting en kon deze niet bijwonen. Susan wordt daarom vermeld als een oprichter in plaats van een oprichter.
Tracy is opgeleid als verpleegster en gebruikte activiteiten met patiënten om het genezingsproces te versnellen (en andere verpleegsters op te leiden hetzelfde te doen) al in 1905.
Verschillende van de oprichters richtten hun inspanningen op het gebruik van ergotherapie voor mensen met geestelijke gezondheidsproblemen.
Tracy zag een nog bredere toepassing. In 1910 publiceerde ze het boek Studies in ongeldige bezetting. De hoofdstuktitels van haar boek suggereren, in Tracy’s eigen woorden, die baat zouden kunnen hebben bij het gebruik van beroepen: typische kinderen, beperkte posities, in quarantaine, lessen met één hand, de klinische jongen, in het ziekenhuis, grootmoeder, de zakenman, met afnemende krachten, in wachttijd, zonder zicht, de bewolkte geest.
Herbert J. Hall, M.D.
Herbert Hall studeerde in 1885 af met een medisch diploma van Harvard. Hall was geïnteresseerd in het integreren van de Arts and Crafts Movement in geneeskunde. Zijn klinische werk concentreerde zich op het voorschrijven en toedienen van "werktherapie" als een behandeling voor patiënten met een zenuwaandoening. Hij opende een werkplaats in Massachusetts, waar hij ambachtslieden inhuurde om handwerk, aardewerk, metaalbewerking en houtbewerking te leren. In 1905 en 1909 ontving Hall $ 1000 subsidies van Harvard om te helpen bij de studie van de behandeling van neurasthenie door bezetting.
Om redenen die ik graag zou willen weten, werd zijn benoeming voor opname in de National Society for the Promotion of Occupational Therapy geweigerd door William Rush Dunton.
Hall diende van 1920-1922 als president van de American Occupational Therapy Association.
Hall schreef drie boeken die nog beschikbaar zijn voor lezers: De onverstoorbare geest, het werk van onze handen: een onderzoek naar beroepen voor invalidenen handwerk voor gehandicapten.
Adolf Meyer
Meyer was een prominente psychiater in de eerste helft van de 20e eeuw. Hij diende meer dan 30 jaar als psychiater en chef in het ziekenhuis van John Hopkins en was van 1927-1928 president van de American Psychiatric Association.De blootstelling en interesse van Meyer voor patiëntenbezetting begon al in 1892 en besprak het in een van de eerste artikelen die hij in de VS presenteerde. Bij John Hopkins huurde hij Eleanor Clarke Slagle in als directeur van ergotherapie. Slagle, nu beschouwd als de moeder van ergotherapie, noemt Meyer als een grote invloed op haar werk.
Meyer schreef de filosofie van de ergotherapie en presenteerde deze op de vijfde jaarlijkse bijeenkomst van de nationale vereniging voor de bevordering van de ergotherapie. Het onderstaande fragment belicht Meyers begrip van psyhcobiololgy – een concept dat hij verdedigde – waarin de psychiater rekening hield met de biologische, sociale en psychologische factoren van de persoon bij het voorschrijven van de behandeling.
Dit holistische begrip van zijn patiënten was nauw verweven met zijn interesse in ergotherapie.
Ons lichaam bestaat niet alleen uit zoveel kilo’s vlees en vlees als een machine, met een abstracte geest of ziel eraan toegevoegd. Het is gedurende een levend organisme pulserend met zijn ritme van rust en activiteit, het kloppen van tijd (zoals we zouden kunnen zeggen) op steeds meer manieren, het meest gemakkelijk te begrijpen en in de volle bloei van zijn aard wanneer het zichzelf als een van die grote zelf voelt geleidende energie-transformatoren die de echte wereld van levende wezens vormen.
