Urinewegproblemen komen vrij vaak voor na de operatie. Gelukkig zijn de meeste van deze problemen klein en lossen ze snel op in de dagen na de operatie. Ernstigere complicaties, zoals nierfalen, zijn mogelijk tijdens de herstelperiode, maar komen veel minder vaak voor.
Normaal gesproken worden de ernstigere nierproblemen waargenomen bij patiënten die na de operatie een langdurige behandeling nodig hebben, vooral degenen die intensieve zorg nodig hebben in de dagen en weken na een ingreep.
Voor de meesten is een infectie in de urinewegen een bron van irritatie, maar geen groot probleem in hun gezondheid en welzijn voor de lange termijn.
De urinewegen
De urinewegen bestaan uit vier delen, die bij een gezond persoon steriel (vrij van bacteriën) zijn:
- Nieren: deze vitale organen filteren het bloed. Het materiaal dat uit het bloed wordt verwijderd, wordt in urine omgezet zodat het het lichaam kan verlaten.
- De Ureters: deze slangen vervoeren urine van de nieren naar de blaas.
- De blaas: hier wordt urine bewaard totdat u aandrang voelt om te plassen.
- De urethra: dit is de buis waardoor urine van de blaas naar de buitenkant van het lichaam reist.
Nier- en urinewegaandoeningen na een operatie
De urinewegen beginnen met de nieren en eindigen wanneer de urine het lichaam verlaat. Problemen, waaronder infecties, kunnen zich ontwikkelen en een impact hebben op alle delen van de urinewegen. In veel gevallen is een specifiek gebied een probleem, zoals een blaasontsteking, maar sommige problemen kunnen zich verspreiden of beïnvloeden meerdere gebieden.
We zien dit wanneer een urineweginfectie in de nieren begint, maar zich naar de blaas verspreidt en op beide plaatsen een infectie veroorzaakt.
Enkele veel voorkomende problemen zijn:
Urineweginfectie (UTI)
Een urineweginfectie, een infectie die optreedt in een of meer nieren, urineleiders, blaas of urethra, is een van de meest voorkomende complicaties na een operatie.
Gelukkig is een urineweginfectie meestal snel en gemakkelijk te behandelen met een antibioticum.
De belangrijkste reden dat urineweginfecties na de operatie zo vaak voorkomen, is het gebruik van urinekatheters. Voor de meeste patiënten die een operatie ondergaan met algemene anesthesie, wordt een katheter geplaatst om de blaas te legen tijdens de procedure. Deze katheter, ook bekend als een foley-katheter, wordt ingebracht met steriele technieken om infectie te helpen voorkomen. Helaas kan een vreemd voorwerp in de urethra en blaas, hoe schoon het ook is, irritatie veroorzaken en tot een infectie leiden. Een goede reiniging kan het risico op infectie helpen verminderen, maar het doel is om de katheter zo snel mogelijk na de operatie te verwijderen.
Hoewel een urineweginfectie doorgaans gemakkelijk kan worden behandeld, kan in ernstige gevallen een aandoening genaamd urosepsis optreden, wat een ernstige complicatie kan zijn.
Urineretentie
Dit is een aandoening die in ernst varieert van een klein ongemak tot zeer ernstig. De patiënt voelt niet langer de drang om te plassen, of helemaal niet te kunnen plassen – of helemaal niet – na de operatie. Het wordt ook wel "neurogene blaas" of "neurogene blaasdisfunctie" genoemd.
In minder belangrijke gevallen voelt de patiënt niet langer de behoefte om te plassen, maar kan hij plassen wanneer hij wil.
Ze ervaren niet de sensatie die hen vertelt naar de badkamer te gaan, maar ze kunnen zonder problemen gaan wanneer ze kiezen. Dit kan leiden tot een urineweginfectie, omdat urine langer dan nodig is, een oorzaak van UTI kan zijn. Zolang de patiënt onthoudt om routinematig te urineren, gaat dit probleem meestal over in de dagen of weken na de operatie.
Andere patiënten hebben de drang om te plassen, maar ze zijn niet in staat de blaas volledig te ledigen. Meer dan 3 gram in de blaas houden na het urineren wordt als abnormaal beschouwd en is een risicofactor voor urineweginfecties.
Het niet kunnen ledigen van de blaas is een zeer ernstige complicatie die leidt tot een bezoek aan de eerste hulp of tot in het ziekenhuis wordt bewaard totdat het probleem is opgelost.
Dit komt omdat het onvermogen om te plassen er eerst toe zal leiden dat de blaas uitgerekt wordt vol met urine, zoals een ballon. Wanneer de blaas vol raakt, begint de urine terug te lopen en kan de nieren permanent worden beschadigd. Dit probleem vereist dat een urinekatheter de urine uit de blaas afvoert en moet nauwlettend worden gecontroleerd om schade aan de urinewegen te voorkomen.
Lage urine-output
Dit betekent dat het lichaam minder urine produceert dan verwacht. De urineproductie wordt nauwlettend gevolgd na een operatie omdat de urineproductie een goede indicatie is van hoe het lichaam herstellende is van een operatie.
In de meeste gevallen kan een lage urineproductie snel en eenvoudig worden verbeterd door het drinken van vloeistoffen of het ontvangen van meer vloeistoffen in een infuus. Als deze eenvoudige ingrepen niet succesvol zijn, kan een agressiever behandelplan nodig zijn.
Acuut Nierletsel
Dit is een medische aandoening die zich zeer snel voordoet, in minder dan 7 dagen, en ertoe leidt dat de nieren minder efficiënt werken. Ook bekend als acuut nierfalen, wordt deze aandoening meestal ontdekt met bloedonderzoek dat aantoont dat het creatininegehalte in het bloed toeneemt en vaak omkeerbaar is.
Idealiter wordt de patiënt voorzien van meer vloeistoffen, en dat maakt het mogelijk dat de nieren beter werken, maar sommige acute nierschade zijn ernstiger en vereisen gespecialiseerde behandeling door een nefroloog – een nierspecialist – en mogelijk verder testen om de bron te bepalen van het probleem.
Sommige patiënten kunnen vaststellen dat hun nieren niet aan de orde zijn, de nieren reageren mogelijk op een probleem in een ander deel van het lichaam, zoals een lage bloeddruk of een hartaandoening. In veel gevallen kunnen de nieren, zodra het echte probleem is opgelost, terugkeren naar hun normale niveau van functioneren.
Nierfalen
Er zijn twee hoofdtypen van nierfalen, acuut en chronisch. Nierfalen is de naam voor wanneer de nieren niet in staat zijn om het bloed goed genoeg te filteren om een individu gezond te houden.
Acute nierinsufficiëntie
De langetermijnuitkomst voor acuut nierfalen is vaak goed, deze aandoening begint plotseling en met een geschikte behandeling kan nierbeschadiging vaak tot een minimum worden beperkt. De oorzaak kan net zo eenvoudig zijn als een lage bloeddruk en kan worden verbeterd door de bloeddruk te verhogen.
Sommige mensen krijgen hun normale nierfunctie terug als ze snel worden behandeld en bij anderen een verminderde nierfunctie blijft bestaan die voor het grootste deel niet merkbaar is. Ernstige gevallen van acuut nierfalen kunnen in het ergste geval chronisch nierfalen worden, wat betekent dat de aandoening niet verbetert en een levenslang probleem wordt. Gelukkig zijn deze gevallen zeldzaam.
Chronisch nierfalen
Ook bekend als chronisch nierfalen of chronische nierinsufficiëntie, is een zeer ernstige aandoening. Chronisch nierfalen ontwikkelt zich meestal in de loop van jaren en voor de meeste patiënten verslechtert de functie van de nieren in de loop van maanden, jaren en soms zelfs decennia.
De oorzaak van het falen lijkt mogelijk niet gerelateerd te zijn aan de nier, het kan een ongecontroleerde hoge bloeddruk zijn, slecht gecontroleerde diabetes, of zelfs een massale infectie in de bloedbaan die de bloeddruk gedurende een langere periode verlaagt.
Patiënten die het slechtste stadium van chronisch nierfalen ontwikkelen, worden uiteindelijk behandeld met dialyse. Er is geen remedie voor nierfalen in het eindstadium, maar sommige patiënten worden "genezen" met een niertransplantatie.
