De meesten van ons zijn bekend met de medische aanduiding MD (of Doctor of Medicine) die we ontelbare keren hebben gezien op kantoordeuren, medische mappen en zelfs tv-programma’s zoals Marcus Welby, MD, Trapper John, MD, en Doogie Howser, MD.
Een aanduiding waar u misschien minder bekend mee bent, is DO (of Arts of Osteopathic Medicine). Hoewel sommige mensen denken dat ze min of meer hetzelfde zijn, is het belangrijk dat u de verschillen begrijpt bij het kiezen van een eerstelijns arts of een specialist.
Vergelijking van allopathische en osteopatische geneeskunde
Artsen die een MD-graad hebben, beoefenen allopathische medicijnen, een term die in het begin van de 19e eeuw werd gebruikt om homeopathie te onderscheiden van op wetenschap gebaseerde geneeskunde.
Daarentegen beoefenen artsen met een DO-aanduiding osteopathische geneeskunde, een medische discipline die de nadruk legt op de behandeling van ziekten door manipulatie en massage van de botten, gewrichten en spieren. Hoewel sommige mensen het zullen beschrijven als ‘alternatieve geneeskunde’, is het in de context van medische certificering niet helemaal waar.
Uiteindelijk is een arts die een DO-graad heeft, gehouden aan dezelfde normen als een arts. Beiden volgen vier jaar medische opleiding en volgen hun opleiding af in dezelfde residentieprogramma’s. Artsen die gecertificeerd willen zijn in een specialiteit, nemen vergelijkbare tests voor certificering, ongeacht hun benaming.
Osteopathische geneeskunde versus osteopathie
De filosofie achter osteopatische geneeskunde is gecentreerd rond een ‘hele persoon’-benadering van zorg, met de nadruk op welzijn en preventie in tegenstelling tot alleen het behandelen van een ziekte.
Hoewel dit in het verleden als een groot verschil werd beschouwd, omarmen de MD-programma’s nu actief de aanpak, waarbij artsen worden voorgelicht om verder te kijken dan de symptomen en om lichaam en geest op een meer holistische en doordachte manier te integreren. Traditioneel hebben artsen van osteopathische geneeskunde een loopbaan in de huisartsgeneeskunde gevolgd.
In de afgelopen jaren is dat veranderd met afgestudeerden die nu een breder scala aan medische en chirurgische specialiteiten nastreven.
Artsen met DO-graden mogen niet worden verward met niet-medische osteopaten die geen medische achtergrond hebben en uitsluitend zijn getraind in lichaamsmanipulatie. Ze missen niet alleen de vaardigheden om medische aandoeningen te behandelen, ze zijn ook volledig uitgesloten van het gebruik van de DO-benaming in de Verenigde Staten.
Hoe Osteopathische medische opleidingen verschillen
Medische studenten die een DO-diploma willen behalen, worden opgeleid in osteopathische medische behandeling (OMT), een praktijk van lichaamsmanipulatie vergelijkbaar met die van chiropractors. Medische en OMT-trainingen worden gelijktijdig uitgevoerd over een periode van vier jaar, waarna een examen moet worden afgelegd om een arts met volledige vergunning te worden.
Medische studenten die een MD-graad willen behalen, zullen ook vier jaar medische opleiding en gezichtscertificering doorlopen.
Om geneeskundestudent te worden, kan een van de twee examens worden afgelegd: het COMLEX-examen, dat alleen studenten DO doen, of de USMLE, die door een DO- of MD-student kunnen worden afgelegd. Zij aan zij zijn de graden vrijwel identiek, waardoor diegene die het onderscheid draagt de volledige reikwijdte van geneeskunde kan beoefenen in de Verenigde Staten en 64 andere landen.
Hetzelfde kan niet worden gezegd van artsen die hun DO-diploma in het buitenland hebben behaald. Deze graden worden niet herkend in de Verenigde Staten.
Een woord van heel belang
Over het algemeen hangt de selectie van een arts evenveel af van ervaring en expertise als van de medische graad die aan de muur hangt. Uiteindelijk is het een zeer subjectieve keuze waarvoor een DO- of MD-graad weinig onderscheid maakt.
Het is belangrijk om ook te beseffen dat board-gecertificeerd zijn in osteopathische geneeskunde niet betekent dat de arts OMT in de praktijk zal opnemen; anderen niet. Voor het grootste deel zullen een arts en DO een casus op min of meer dezelfde manier benaderen, waarbij de patiëntgeschiedenis, symptomen en laboratoriumtests worden beoordeeld voordat een behandelplan wordt aangeboden.
Een DO kan misschien een aanpassing bieden als de situatie daarom vraagt, maar het zou niet worden aangeboden als een "alternatieve" behandeling, maar eerder als een aanvulling op standaard voorgeschreven medische praktijken.
U moet uiteindelijk een arts kiezen op basis van bekwaamheid, een bereidheid om uw vragen te beantwoorden en een gedeelde visie van de doelen die u wilt bereiken. Hoewel er variaties kunnen zijn in hoe een DO of MD benadering benadert, zijn ze over het algemeen bijkomstig en zouden ze je beslissing niet moeten kleuren over welke ‘beter’ is dan de ander.
