Tegenwoordig gebruiken mensen over het algemeen de termen wake en visitation door elkaar om te verwijzen naar het gedeelte van een "traditionele begrafenis" -dienst waarbij overlevende familieleden, vrienden, en geliefden verzamelen zich in aanwezigheid van de overleden persoon om hun respect te betuigen en om comfort en steun te bieden aan de directe familie en aan elkaar. Dit verwisselbare gebruik is vooral gebruikelijk in de Verenigde Staten en Canada.
Meestal gehouden op de dag vóór de uitvaart en / of interment, of dezelfde dag, wordt dit deel van de moderne begrafenisdienst vaak uitgevoerd bij een begrafenis thuis, begraafplaats, kerk of andere plaatsen van aanbidding, of een andere locatie geselecteerd door de volgende van familieleden bij het regelen van de service.
Technisch gezien is deze hedendaagse bijeenkomst van overlevende familieleden, vrienden en geliefden in aanwezigheid van de overleden persoon – die meestal in een open of gesloten kist ligt – een visitatie (hoewel het ook een bekijkenkan worden genoemd) .
Wat is een wake?
Traditioneel werden er in de huizen van overlevende familieleden, of een ander familielid, wakker gehouden bij de dood van een geliefde, gedurende welke tijd het gezin het lijk zou blijven bewaken en bidden voor zijn of haar ziel totdat het gezin vertrok voor zijn of haar begrafenis.
Gedurende het kielzog, familieleden, vrienden, buren, collega’s en anderen die de overledene kenden en / of het gezin het huisgezin bezochten om veel van de redenen waarom we tegenwoordig naar visitaties komen: om hun respect te betuigen aan de overleden persoon en om comfort te bieden en steun aan de directe familie en aan elkaar.
Het was niet ongebruikelijk (vanwege de 24/7 aard van de ontwaking) dat bezoekers zich vrijwillig opstelden bij de overledene tijdens de vroege uren van de nacht, zodat familieleden wat konden slapen.
Hoe een Visitatie anders is dan een Wake
Het concept van een visitatie, zoals hierboven beschreven, is relatief modern en weerspiegelde de opkomst en uiteindelijke aanwezigheid van begrafenisondernemers, begrafenisondernemers en begrafenisondernemers in moderne begrafenis / begrafenisrituelen – dat wil zeggen, individuen die zich toeleggen op zorg voor de doden en het toezicht houden op alle aspecten van hun begrafenis en / of begrafenis – die begon aan het einde van de 19e eeuw.
Wakes, aan de andere kant, zijn significant ouder en dateren van vóór de opkomst van het christendom. De Kelten en de Anglo-Saksen hielden wakker, of waakten, voor de doden – mogelijk vanwege de vele bijgeloof rond dood en lijken, en de vrees dat ‘boze geesten’ het lichaam in bezit zouden nemen dat op dat moment bestond. (De populaire misvatting dat overlevenden wakker werden gehouden om er zeker van te zijn dat het individu echt dood was en niet "wakker" zou worden voor / na de begrafenis is waarschijnlijk een mythe.)
Ongeacht, en hoewel wakker worden in de traditionele zin nog steeds wereldwijd voorkomt, de meeste mensen zullen begrijpen wat je bedoelt als je een bezoek als een wake noemt en omgekeerd.
