Tal van mensen hebben smartphones vol met apps. Veel mensen zien artsen en andere zorgverleners voor medische behandeling. Maar waarom zijn opties om een arts te bezoeken met een smartphone-app beperkt?
Hoewel we de audiovisuele technologie – inclusief camera’s van hoge kwaliteit en stabiele breedbandinternetverbindingen – hebben om telegeneeskunde in te zetten en virtuele kantoorbezoeken en medische consulten een realiteit maken, hebben we nog steeds veel obstakels om te overwinnen voordat virtuele patiëntbezoeken gemeengoed worden en deze innovatie wordt ontwrichtend en daarmee de manier waarop medicijnen worden toegepast veranderd.
Wat is telegeneeskunde?
Met behulp van technologie maakt telegeneeskunde tweewegscommunicatie tussen een behandelaar en een patiënt in realtime mogelijk. Van een verre of hubsitedient een arts of een andere gelicentieerde zorgverlener een patiënt die zich op een originating of spaaksitebevindt. Een cardioloog in een regionaal centrum zou bijvoorbeeld de zorg voor een patiënt met hartaandoeningen kunnen regelen in een landelijk ziekenhuis met behulp van telegeneeskunde.
Hoewel real-time klinische interacties een recente ontwikkeling zijn, bestaat telegeneeskunde al meer dan 30 jaar. Met behulp van "store-and-forward" -technologie hebben pathologen en radiologen lange tijd digitale afbeeldingen en opnames bekeken die van de ene site naar de andere zijn overgebracht.
Tegen 2012 bood bijna de helft van alle Amerikaanse ziekenhuizen telegeneeskunde in enige hoedanigheid aan. Bovendien is de federale overheid zwaar geïnvesteerd in telegeneeskunde en heeft het Department Veterans Affairs van de VS VA Telehealth Services voor veteranen uitgerold.
In 2014 werden naar schatting 28.000 veteranen bediend door artsen op afgelegen locaties met behulp van telegeneeskundediensten.
De belangstelling van instellingen en overheid voor telegeneeskunde wordt aangewakkerd door zorgen over de stijgende kosten van de gezondheidszorg. Velen geloven dat door het aanbieden van telegeneeskundediensten de prijs van de gezondheidszorg zal afnemen.
Het is echter onduidelijk of telegeneeskunde daadwerkelijk geld zal besparen, en onderzoek naar het onderwerp is karig en niet overtuigend
Telegeneeskundig barrières
Natuurlijk, er zijn theoretische kostenbesparingen van telegeneeskunde. Deze geprojecteerde voordelen omvatten verminderde fysieke overheadkosten, verlaging van de kosten van vergoeding door verzekeraars en lagere opportuniteitskosten die de patiënt ondervond, waaronder beperkte reiskosten en verloren tijd van het werk. In empirische zin moeten deze efficiënties echter nog worden gerealiseerd. Concreet heeft geen enkele studie bewezen dat telegeneeskunde de kosten van de gezondheidszorg verlaagt.
Bovendien zal telegeneeskunde waarschijnlijk komen met zijn eigen afzonderlijke kosten, waaronder de kosten van het hebben van verpleegkundigen of anderen die zijn getraind om bestellingen te doen via telegeneeskunde, en de mogelijkheid dat gemakkelijker toegang tot verwijzingen de frequentie van eerstelijnszorg en gespecialiseerde bezoeken daadwerkelijk zal verhogen.
Met betrekking tot verbeteringen in de gezondheid, is het ook onduidelijk of telegeneeskunde patiënten ten goede zal komen. Er zijn aanwijzingen dat telegeneesmiddelen de duur van het verblijf in een ziekenhuis kunnen verkorten bij mensen met ademhalingsproblemen, diabetes en hartfalen. Bovendien is de mortaliteitsuitkering geassocieerd met telegeneesmiddelen die worden gegeven aan patiënten met hartfalen.
Andere studies tonen echter geen gezondheidsvoordeel van telegeneeskunde aan, en we zijn er niet zeker van of virtuele consulten de kwaliteit van zorg buiten acute of intensieve zorgomgevingen zullen verbeteren. Er zijn geen langetermijnonderzoeken gedaan naar de resultaten van de gezondheidskwaliteit.
Een van de grootste problemen met telegeneeskunde heeft te maken met vergunningen en regelgeving. Artsen van de medische staat verlenen een licentie aan artsen en dingen kunnen lastig worden wanneer een zorgverlener uit een andere staat of een ander land de zorg leidt. Om ervoor te zorgen dat telegeneeskunde mainstream wordt, moeten artsen die zorg op afstand aanbieden, hiervoor toestemming krijgen.
Virtuele kantoorbezoeken en consulten zullen ongetwijfeld de therapeutische relatie tussen arts en patiënt veranderen.
Bij virtuele ontmoetingen is het bijvoorbeeld onmogelijk voor een aanbieder om handen te leggen en de patiënt fysiek te onderzoeken. Veel patiënten vinden face-to-face interacties met artsen geruststellend en kunnen terughoudend zijn om met een arts langs elektronische weg te komen.
Overigens zal telegeneeskunde de dynamiek van teamwork tussen professionals in de gezondheidszorg veranderen. Momenteel wordt de meeste medische zorg geboden door professionals die rechtstreeks met elkaar communiceren. Wat gebeurt er wanneer sommige leden van het team op afstand werken?
Bottom Line
Naarmate patiënten meer technisch onderlegd worden en hun aandacht meer gericht is op gemak en verzekeraars meer op waarde zijn gericht, zal het trekken van telegeneeskunde en virtuele consulten waarschijnlijk onweerstaanbaar zijn. We zijn echter nog lang geen kantelmoment en om ervoor te zorgen dat telegeneeskunde mainstream wordt, moeten we de implicaties van dergelijke technologie voor patiëntgerichte uitkomsten begrijpen. Bovendien moeten verzekeraars en andere verantwoordelijke zorgorganisaties erachter komen hoe ze telegeneeskundewerk in financiële zin kunnen maken.
