Is de dood pijnlijk? Als je een terminale ziekte hebt of een geliefde hebt die de dood nadert, heb je je waarschijnlijk aan het einde van je leven afgevraagd over pijn. Heb je waarschijnlijk pijn? Hoe wordt pijn beheerd? Wat kan worden gedaan als uw pijn niet goed wordt beheerd? Deze vragen kunnen enorme angst oproepen in een tijd waarin er beslissingen moeten worden genomen en u zoveel mogelijk tijd met familie en vrienden wilt doorbrengen.
Angst voor de dood Pijnlijk zijn
Helaas is de angst onder het publiek toegenomen nadat Elizabeth Taylor’s pijnlijke dood de luchtgolven in 2011 trof. Het is waar dat historisch – en zelfs nu – pijn aan het einde van het leven onvoldoende is behandeld. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Pijn aan het einde van het leven kan bijna altijd zo worden beheerst dat mensen comfortabel kunnen sterven, in het ziekenhuis of thuis.
Frequentie van pijn bij diegenen die sterven
De dood is niet altijd pijnlijk. Sommige mensen sterven zonder enige pijn. Maar anderen hebben veel pijn. Tot 35 procent van de patiënten beschrijft hun pijn in de laatste week van het leven als ernstig of ondraaglijk. Nogmaals, dit hoeft niet te gebeuren en het verbreekt ons hart om deze woorden te schrijven. (Hieronder zullen we enkele tips geven om ervoor te zorgen dat uw pijn adequaat wordt behandeld.)
De hoeveelheid pijn die u ervaart, kan variëren, afhankelijk van uw diagnose. Bij kanker ervaart 90% van de mensen ooit pijn op hun reis en heeft de helft van de mensen die aan kanker sterven ernstige pijn.
Helaas krijgt slechts de helft van deze mensen betrouwbare pijnbeheersing. Nogmaals, het hoeft niet zo te zijn. Daar zijn verschillende redenen voor, waaronder zowel mensen die geen pijnstillers willen of vragen en artsen die niet voldoende medicijnen voorschrijven. Gelukkig kunnen goede communicatie en een zorgvuldige bespreking van pijn aan het einde van de levensduur de meeste van deze problemen oplossen.
Behandeling van Pijn aan het einde van de levensduur
Allereerst is het belangrijk om steeds weer te zeggen dat pijn goed behandeld kan en moet worden aan het einde van het leven. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie hebben patiënten gelijk om hun pijn behandeld te krijgen. Dus waarom sterven sommige mensen nog steeds van de pijn? Enkele van de redenen zijn:
- Angst voor verslaving:Stervende mensen, familieleden en professionals in de gezondheidszorg zijn vaak bezorgd over verslaving. Maar dit zou geen zorg moeten zijn aan het einde van het leven.
- Gebrek aan communicatie:Artsen moeten zich realiseren dat u pijn hebt om de behandeling aan te bevelen. Soms denken mensen dat als pijnmedicatie nodig zou zijn, hun artsen het zouden voorschrijven en daarom niet zouden vragen. Houd in gedachten dat artsen geen gedachten kunnen lezen en meestal slechts een korte tijd bij een persoon aanwezig zijn – niet lang genoeg om echt de mate van pijn die een persoon ervaart te waarderen.
- Angst voor tolerantie:Sommige mensen zijn bang dat als ze nu medicijnen gebruiken, de medicijnen later niet meer werken als ze ze echt nodig hebben. Dit is niet waar en als medicatietolerantie ontstaat, kan een sterkere medicatie of een ander medicijn worden gebruikt.
- Gebrek aan training:Sommige artsen hebben onvoldoende training gehad om pijn aan het einde van hun leven te behandelen.
- Verlangen om een "goede" patiënt te zijn:Sommige mensen aarzelen om pijnstillers te vragen uit angst dat ze een "slechte" patiënt zullen zijn of dat ze bang zijn hun arts lastig te vallen. Vergeet niet dat artsen worden betaald om pijn te beheren.
- Vrees dat medicatie de dood zal bespoedigen:Studies hebben aangetoond dat het behandelen van end-of-life-pijn met narcotica en zelfs palliatieve sedatie het leven niet verkort. Ontkenning: Sommige mensen zijn bang om toe te geven dat hun pijn verergert, omdat dit vaak betekent dat hun toestand verslechtert.
- Bijwerkingen van pijnstillers:
- Alle medicijnen hebben bijwerkingen en symptomen zoals constipatie, slaperigheid en misselijkheid kunnen het gebruik van pijnstillers ongewenst maken. Vooral slaperigheid kan mensen ervan weerhouden voldoende medicatie te gebruiken, omdat ze zoveel mogelijk tijd met hun dierbaren willen doorbrengen.Kosten:Pijnstillers voegen nog een extra kostenpost toe wanneer de financiën vaak krap zijn door ziekte.
- De angsten van de arts:Artsen kunnen terughoudend zijn om sterke pijnstillers voor te schrijven vanwege angst voor berisping door medische besturen.
- Gevolgen van pijn aan het einde van het levenBehalve ongemak kan ongecontroleerde pijn veel andere negatieve effecten hebben. Lichamelijk kan pijn andere symptomen zoals kortademigheid en angst accentueren. Emotioneel kan het je kortstondig laten en niet in staat zijn je te concentreren; op zijn beurt maakt het moeilijk om zinvolle gesprekken te voeren met je dierbaren. Geestelijk kan het je alleen en leeg laten voelen. Alles bij elkaar kan pijn het nemen van juridische zaken in de weg staan, goedmaken en uiteindelijk afscheid nemen.
Voor hen die sterven, kan pijn hen beroven van hun laatste momenten hier op aarde. Voor degenen die zijn achtergebleven, zal de herinnering aan het stervensproces nog vele jaren blijven hangen. Als die tijd werd gekenmerkt door pijn, kan dit resulteren in langdurige rouw.
Beheer van Pijn aan het einde van het leven
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft een behandelingsstapel samengesteld. Alleen al het volgen van deze drie stappen kan de pijn onder controle houden bij ongeveer 80 tot 90 procent van de mensen. Voor degenen die verdere pijnverlichting nodig hebben, kan een vierde stap worden gebruikt die behandelingen omvat zoals zenuwblokkades, bestralingsbehandelingen en meer. Daarnaast kunnen alternatieve behandelingen zoals acupunctuur en massage worden gebruikt
samen met
conventionele behandelingen. Niet te vergeten zijn de emotionele, sociale en spirituele behoeften die, wanneer geadresseerd, een grote rol kunnen spelen bij het beheersen van pijn. Misschien wilt u meer weten over opties voor pijnbeheer in palliatieve zorg, evenals over gangbare medicijnen en procedures die worden gebruikt om kankerpijn te bestrijden. Communiceren met een arts over pijn
Om uw pijn goed te kunnen behandelen, moet uw arts enig begrip hebben van het type en de intensiteit van de pijn die u ervaart. Behalve dat je je vraagt om je pijn te beschrijven, wil ze ook weten hoe het jou beïnvloedt. Heeft het bijvoorbeeld invloed op eten, slapen of praten met geliefden?
Artsen gebruiken vaak een pijnschaal, om een subjectieve sensatie iets meer objectief te maken, en om de resultaten van de behandeling te controleren. Mogelijk wordt u gevraagd om uw pijn te beschrijven op een schaal van 1 tot 10, waarbij 1 bijna geen pijn is en 10 de ergste pijn is die u zich kunt voorstellen. Als u niet zeker weet hoe u uw pijn moet beschrijven, of als u denkt dat uw arts de pijn die u heeft niet echt begrijpt, kunt u deze informatie raadplegen over hoe u met uw arts kunt praten over pijn.
Omgaan met pijn aan het einde van het leven
Het belangrijkste dat u kunt doen om ervoor te zorgen dat uw pijn onder controle is, is door open en eerlijk met uw arts te praten over wat u ervaart. Artsen zijn geen gedachtenlezers, en pijn wordt voor iedereen anders ervaren. Een persoon met kanker in stadium 4 kan ernstige pijn hebben, terwijl een ander helemaal geen pijn zal ervaren.
Het is ook belangrijk om regelmatig en rond de klok medicijnen te gebruiken. Inhaalpijn is veel moeilijker om mee om te gaan dan pijn die in toom wordt gehouden. Het doel moet zijn om ernstige pijn te voorkomen, in plaats van medicatie af te houden totdat je er gewoon niet tegen kunt. Als het een geliefde is die sterft, vergeet dan niet de kracht van aanraking.
Angst kan de ervaring van pijn dramatisch verergeren, en de grootste angst voor degenen die sterven, wordt verlaten.
Een woord van heel dichtbij Niemand mag sterven met ongecontroleerde pijn. Het is uw wettelijke en ethische recht om een behandeling te ondergaan waarmee u comfortabel uw laatste momenten op aarde kunt doorbrengen met uw geliefden. Niemand van ons wil dood. Er zal altijd verdriet en verdriet zijn. Maar ieder van ons moet kunnen zeggen, in die volgende plaats: "Ik had een goede dood."
