Wat is chronische urticaria?
Urticaria, de medische term voor netelroos, is een aandoening die op enig moment tijdens hun leven kan voorkomen bij maximaal één op de vijf mensen. De uitslag van urticaria is meestal hobbelig, rood en jeukt. De hobbels kunnen de grootte hebben van muggenbeten tot de grootte van een muntstuk of groter en kunnen samen worden gegroepeerd in onregelmatige vormen, wat samenvloeien wordt genoemd.
De uitslag heeft de neiging binnen een paar uur te komen en te gaan en van de ene plaats op het lichaam naar de andere te gaan.
De zwelling die soms gepaard gaat met urticaria, angio-oedeem genoemd, kan leiden tot zwelling van het gezicht, de handen en de voeten. Angio-oedeem is meestal niet rood of jeukt, maar heeft de neiging te steken en te verbranden en kan worden omschreven als "gevoelloosheid". Deze zwelling kan ernstig zijn en als deze het vermogen van een persoon om te ademen beïnvloedt, kan deze levensbedreigend zijn.
Zowel urticaria als angio-oedeem zijn een gevolg van histamine en andere chemicaliën die vrijkomen uit mestcellen in de huid en slijmvliezen. Dit kan gebeuren via een allergisch proces of een proces waarbij mestcellen chemicaliën afgeven zonder dat er sprake is van IgE.
Gevallen van urticaria en angio-oedeem kunnen acuut zijn, langer dan 6 weken duren of chronisch zijn en langer dan 6 weken aanhouden. In tegenstelling tot acute urticaria, wordt slechts ongeveer 5 tot 10 procent van chronische urticaria en angio-oedeem veroorzaakt door allergieën.
De oorzaak van chronische urticaria kan niet altijd worden vastgesteld, wat dan wordt aangeduid als chronische idiopathische urticaria (CIU). CIU heeft waarschijnlijk meer te maken met auto-immuunoorzaken dan met allergieën. In de auto-immuun-CIU maakt een persoon vaak antilichamen aan tegen een component van hun mestcellen (hetzij aan de mestcelreceptor voor IgE-antilichamen, hetzij aan het feitelijke IgE gebonden aan de mestcel), waardoor de afgifte van histamine wordt gestart en symptomen worden veroorzaakt.
De belangrijkste behandeling voor CIU is met orale antihistaminica. Deze worden meestal in orale vormen gegeven en moeten mogelijk in grote of frequente doses worden toegediend om de symptomen onder controle te houden. Meer dan 50% van de mensen met CIU kan echter niet reageren op een behandeling met de gebruikelijke dosering van orale antihistaminica. Aanvullende therapieën voor CIU zijn vaak vereist, maar zijn niet goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor dit doel. Daarom zijn aanvullende behandelingen voor CIU, goedgekeurd door de FDA, nodig voor die mensen die niet reageren op de gebruikelijke doses orale antihistaminica.
Wat is Xolair?
Xolair (omalizumab) is een injecteerbaar medicijn dat is goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van matige tot ernstige allergische astma bij mensen van 12 jaar en ouder. Injecties worden om de 2 tot 4 weken gegeven in het kantoor van de dokter, afhankelijk van het gewicht van de persoon en het allergische antilichaam (IgE). Xolair is een monoklonaal anti-IgE-antilichaam dat zich bindt aan IgE in de bloedbaan, waardoor het lichaam deze kan verwijderen. Dit voorkomt dat IgE hecht aan mestcellen (en dus aan binding aan allergenen), wat uiteindelijk resulteert in de afgifte van histamine en andere chemicaliën. Het zijn deze chemicaliën die verergering van astma en andere allergiesymptomen veroorzaken, waaronder urticaria en angio-oedeem.
Kan Xolair worden gebruikt voor de behandeling van chronische urticaria?
Vroege studies zijn zeker veelbelovend. In een aantal verschillende onderzoeken werd het voordeel van Xolair voor de behandeling van CIU onderzocht. De meest recente studie onderzocht meer dan 300 patiënten met CIU die ondanks de gebruikelijke doses antihistaminica nog steeds symptomen hadden. Ze kregen Xolair elke vier weken in verschillende doseringen toegediend. Vierenveertig procent van de mensen die een hoge dosis Xolair kregen en 22% van de mensen die een middelhoge dosis Xolair kregen, hadden binnen een tot twee weken na de behandeling een volledige oplossing voor de galbulten. De symptomen verergerden langzaam nadat Xolair was gestopt, dus er was geen sprake van voordelen op de lange termijn.
Andere studies hebben vergelijkbare voordelen gevonden, met percentages van "remissie" op Xolair bij ongeveer 30% van de mensen met CIU. De beste gegevens lijken te zijn van een kleinere studie waarbij de Xolair-dosis vergelijkbaar was met de manier waarop deze aan een persoon met astma wordt gegeven. Patiënten in deze studie hadden bewijs voor auto-immuun CIU op basis van de meting van autoantistoffen (antilichamen tegen zichzelf) tegen schildklierhormonen. Zeventig procent van de mensen die Xolair kregen, had een volledige oplossing voor hun CIU-symptomen.
Daarom tonen onderzoeken aan dat Xolair een veilige en effectieve behandeling is voor patiënten met CIU, en de respons op de behandeling lijkt minder afhankelijk te zijn van het gewicht van een persoon, het serum-IgE-niveau of de auto-immuunstatus. De voordelen van Xolair blijven waarschijnlijk alleen terwijl het medicijn wordt ingenomen, wat betekent dat er waarschijnlijk geen langdurige remissie wordt geïnduceerd door Xolair voor mensen met CIU. Jammer genoeg, omdat Xolair extreem duur is en veel mensen met CIU kunnen worden bestreden met hoge doses orale antihistaminica, zullen maar heel weinig mensen Xolair voor CIU krijgen. De Amerikaanse Food and Drug Administration heeft in maart 2014 het gebruik van Xolair voor CIU goedgekeurd.
Bronnen:
Casale TB. Omalizumab voor chronische urticaria. J Allergy Clin Immunol Pract. 2014, 1: 118-9.
Kahn DA. Alternatieve middelen bij refractaire chronische urticaria: aanwijzingen en overwegingen bij hun selectie en gebruik. J Allergy Clin Immunol Pract. 2013; 1: 443-40.
