Degenen onder ons met coeliakie en niet-coeliakie gluten gevoeligheid weten al te goed de onaangename symptomen die we kunnen krijgen van glutenblootstelling: diarree, obstipatie, hersensist, vermoeidheid, prikkelbaarheid en slapeloosheid.
Maar zou u tarwe en gluten de schuld geven voor de obesitas-epidemie? Hoe zit het met hartziekten en diabetes?
Tarwe: verantwoordelijk voor hartziekten, dementie, zelfs acne?
Wheat Belly, het boek van 2011 door preventieve cardioloog Dr. William Davis, betoogt juist dat – en meer – in een overtuigend geval dat tarwe aanklaagt voor (schijnbaar) de meeste gezondheidsproblemen van de mensheid.
Niet alleen diabetes en hartkwalen kunnen worden toegeschreven aan het verhogen van de tarwe-inname, beweert Dr. Davis, maar het prikkelbare darmsyndroom, brandend maagzuur en dementie kunnen voortkomen uit de gluten-gewoonte. Staar? JEP. Acne? Controleren. En gewichtstoename – vooral gewichtstoename. Wheat Belly Traces (en bladen) Moderne tarweontwikkeling
Zoals Dr. Davis uitlegt, is toegenomen tarweopname in de VS (het resultaat gedeeltelijk van de overheidscampagne om minder vet te eten en meer "gezonde volle granen") samengevallen met de verhoogde mate van overgewicht, met de bijbehorende verhogingen van hartziekten en diabetes.
Maar het probleem houdt hier niet op: promotie van een "gezond volkoren-gebaseerd" dieet viel ook samen met genetische manipulatie van de tarweplant, die in slechts enkele decennia de bekende "ambergolven van graan" veranderde in dwerg, gedrongen bruine planten zwaar met enorme graankorrels die niet veel lijken op hun voorouders.
"Veertien-chromosoom wild gras is getransformeerd in de tweeënveertig-chromosoom, nitraatbevruchtigde, topzware, ultrahoge opbrengstvariëteit die ons nu in staat stelt om bagels te kopen bij het dozijn, pannenkoeken bij de stapel en pretzels door de ‘familie maat’ tas, "schrijft Dr. Davis.
Als gevolg van deze genetische manipulatie bevat moderne tarwe veel meer gluten dan zijn voorouders, zegt hij.
Het bevat ook veel meer van andere allergene en immuunsysteem-stimulerende verbindingen dan oude tarwe.
Bovendien is tarwe verslavend, wat ertoe leidt dat mensen die het eten elke dag ongeveer 350 tot 400 extra calorieën consumeren, beweert Dr. Davis. Tarwe draagt meer dan welk ander graan dan ook bij aan insulineresistentie, de voorloper van diabetes, omdat het een significante stijging van de bloedsuikerspiegel veroorzaakt. En het draagt aanzienlijk bij aan coronaire hartziekte door het bevorderen van ongezonde vormen van cholesterol.
Wheat Belly maakt een back-up van beweringen met onderzoek, anekdotes
Zelfs voor degenen onder ons die tarwe en andere glutenkorrels al vermijden, dit is allemaal nogal wat om op te nemen. Maar Dr. Davis steunt zijn beweringen met tal van gemarkeerde bewijzen en anekdotes uit zijn eigen cardiologiepraktijk in Milwaukee, Wisconsin.
Als het gaat om diabetes en hartziekten, heeft hij jarenlange records bij honderden patiënten en gebruikt hij gedurende zijn hele praktijk voorschriften voor een tarwevrij dieet om de hartziekte te helpen keren.
Daarnaast is zijn bewijs voor gewichtstoename door tarwe en het daaropvolgende gewichtsverlies van glutenvrije voeding ook sterk, met verschillende onderzoeken ondersteund door bewijs uit zijn medische praktijk.
Het bewijs dat Dr. Davis biedt voor de effecten van tarwe op het verouderingsproces – dat tarwe in essentie sneller ouder wordt – is wat meer omstandig.
Maar ik heb er eerlijk gezegd geen moeite mee om dat te geloven, gezien alles wat ik weet over de ontstekingsbevorderende eigenschappen van gluten.
Over het algemeen maakt het boek een overtuigend argument dat Amerikanen hun gezondheid aanzienlijk zouden kunnen verbeteren als ze zouden stoppen met het eten van tarwe, koude kalkoen.
Bottom Line: uitstekend, als je houdt van onderzoeksboeken
Wheat Belly
gaat in een klein detail over coeliakie, maar het is niet bedoeld als een ander boek over coeliakie. In plaats daarvan gaat het, net als het goedgeschreven deel Dangerous Grains van Dr. James Braly en Ron Hoggan, veel verder dan coeliakie om enkele van de andere manifestaties van glutengevoeligheid en tarwe / gluteneffecten op de menselijke gezondheid te onderzoeken. Het boek lijkt af en toe repetitief, wat niet zo verrassend mag lijken; immers, elk hoofdstuk beschrijft nog een andere ziekte of aandoening en geeft er vervolgens de schuld aan.
Dr. Davis schrijft goed, met genoeg anekdotes en verhalen gemixt om de harde wetenschappelijke gegevens die hij presenteert te verzachten, en hij steunt zijn onderzoek met meer dan 250 verwijzingen naar medische studies.
Hij bevat ook een appendix met 28 tarwe-vrije recepten, waarvan er velen intrigerend zijn voor mij vanuit mijn favoriete koolhydraatbeperkte perspectief (recepten omvatten bloemkool korst pizza en met pecannoten ingelegde kip met tapenade).
Een andere appendix over het instellen van een tarwevrij dieet gaat echter niet ver genoeg of biedt voldoende details voor diegenen onder ons met coeliakie of ernstige glutenintolerantie, dus ik zou er niet op vertrouwen. Om eerlijk te zijn, stelt Dr. Davis voorop dat mensen met coeliakie of die ernstige symptomen van gluten krijgen, voorzichtiger moeten zijn dan hij suggereert.
De bottom line:
Wheat Belly biedt een sterke aanklacht tegen tarwe, veel meer dan zijn rol bij coeliakie. Als je bijvoorbeeld van Dangerous Grains of Good Calories, Bad Calories van Gary Taubes hebt genoten, zul je ook genieten van het lezen van dit boek. Openbaarmaking: controlemonsters werden verstrekt door de fabrikant.
