Zwakte kan worden veroorzaakt door aandoeningen van de hersenen, het ruggenmerg, perifere zenuwen, neuromusculaire junctie of de spier zelf. Er zijn veel verschillende soorten spierziekten.
Om het probleem correct te diagnosticeren en daardoor een passende behandeling aan te bieden, moet soms een spierweefsel worden verkregen om de getroffen spier onder een microscoop te bekijken.
Soms is er in feite meer dan één monster nodig, omdat sommige spierziekten niet het hele lichaam omvatten, maar in plaats daarvan een fragmentarische verdeling hebben.
Hoe is Muscle Biopsy gedaan?
Er zijn twee hoofdvormen van spierbiopsie. De eerste betreft een biopsienaald die via de huid in een spier wordt ingebracht, die een klein monster neemt. Als alternatief kan een incisie in de huid worden gemaakt om de spier direct te bekijken en te snijden. De laatste benadering wordt een "open biopsie" genoemd. Hoewel open biopten iets meer betrokken zijn, kunnen ze meer steekproefselectie mogelijk maken in het geval van fragmentarische spieraandoeningen. Ongeacht de techniek hoeft slechts een kleine hoeveelheid weefsel te worden verwijderd.
De plaats van de spierbiopsie is afhankelijk van de locatie van symptomen zoals zwakte of pijn. Veel voorkomende locaties zijn de dij, biceps of schouderspier.
Wie heeft een spierbiopsie nodig?
Mensen met zwakte en lage spierspanning kunnen worden overwogen voor spierbiopsie, maar het is meestal niet de eerste stap.
Andere evaluaties zoals zenuwgeleidingstudies of elektromyografie kunnen eerst worden uitgevoerd om te bepalen of de oorzaak werkelijk in de spier zelf is.
Welke soorten ziekten kunnen worden geïdentificeerd door Muscle Biopsy?
Spierziekten omvatten verschillende soorten spierdystrofieën, wat betekent een genetische aandoening die spierafbraak veroorzaakt.
Enkele veel voorkomende soorten zijn spierdystrofie van Duchenne en Becker.
Myositis betekent ontsteking van de spier, die ook onder de microscoop kan worden geïdentificeerd. Voorbeelden zijn polymyositis en dermatomyositis.
Spierbiopsie kan ook bepaalde infecties identificeren, zoals trichinose of toxoplasmose.
Deze lijst biedt enkele voorbeelden, maar is niet compleet. Artsen kunnen om andere redenen ook een spierbiopsie bestellen.
Wat zijn de risico’s van spierbiopsie?
Spierbiopsie wordt over het algemeen als een veilige en minder belangrijke chirurgische procedure beschouwd. Er zijn echter enkele risico’s. De meest voorkomende complicaties zijn blauwe plekken of pijn op de plaats van de biopsie. Langdurige bloeding of zelfs infectie is ook mogelijk, en vereist dat artsen voorzorgsmaatregelen nemen om dergelijke complicaties te voorkomen. U dient uw arts op de hoogte te stellen als u bloedverdunnende medicijnen gebruikt of als u een voorgeschiedenis heeft van een bloedingsaandoening.
Wat zal ik doen tijdens de procedure?
Hoewel er enige variatie is in de manier waarop verschillende artsen spierbiopten uitvoeren, kunt u over het algemeen het volgende verwachten:
- U wordt gevraagd om uw kleding rond de plaats van de biopsie te verwijderen.
- U wordt gevraagd om tijdens de procedure stil te blijven liggen.
- De huid zal worden schoongemaakt.
- Een lokale injectie van pijnstillers wordt gegeven om het gebied te verdoven. U kunt een prikkelend en branderig gevoel voelen met de verdovende medicatie.
- Er wordt een biopsienaald geplaatst of de arts gebruikt een scalpel om een kleine snee door de huid te maken en kleine stukjes spieren worden verwijderd met een chirurgische schaar.
- De opening wordt indien nodig afgesloten met steken.
- Een steriel verband zal worden toegepast.
Wat moet ik doen na de biopsie?
U moet het biopsiegebied schoon en droog houden. Sommige tederheid is een paar dagen na de biopsie gebruikelijk. Neem medicijnen zoals door uw arts wordt gesuggereerd voor pijn. Neem contact op met uw arts als u tekenen van infectie ontwikkelt, zoals koorts, roodheid of drainage van de biopsiesite. Laat hen ook weten of u pijn of bloedingen verergert.
Wat gebeurt er met de Muscle Sample?
De spier zal met verschillende technieken onder de microscoop worden bekeken. Verschillende chemicaliën worden gebruikt om symptomen van verschillende ziekten te identificeren. Hematoxyline en eosine zijn bijvoorbeeld bruikbaar voor het identificeren van ontstekingsziekten, Gomori-trichrome-kleuring is goed voor het identificeren van inclusielichaammyositis, cytochroomoxidase kan mitochondriale ziekten identificeren en periodieke zure Schiff-vlekken kunnen glycogeen- en koolhydraatopslagaandoeningen identificeren. Welke tests worden gebruikt, is afhankelijk van het vermoeden van uw arts over de onderliggende oorzaak van de ziekte.
Een spierbiopsie is niet altijd de laatste stap in de diagnose. Verschillende soorten ziekten kunnen bijvoorbeeld vergelijkbaar lijken onder de microscoop. In sommige gevallen kunnen bijvoorbeeld genetische tests nodig zijn. Zelfs als spierbiopsie niet de laatste stap is, kan het echter de volgorde bepalen van extra testen die een meer specifieke diagnose bevestigen.
