De breuk van de Smith is een specifiek type letsel aan het onderarmbeen (de radius) nabij het polsgewricht. Bij deze blessure is er verplaatsing van het bot, zodanig dat het polsgewricht rust voor zijn normale anatomische positie. De blessure wordt meestal gevonden na het vallen op de rug van de hand, of door te vallen met de hand op de grond geplant met je lichaam draait rond de hand.
Een breuk van Smith wordt ook wel een omgekeerde Colles-fractuur genoemd. De breuk van de Colles is ook een soort distale radiusfractuur, maar het bot wordt teruggeduwd in plaats van naar voren geduwd.
Soorten polsbreuken
Het polsgewricht is de kruising van de onderarm met de hand. Het gewricht wordt gevormd door de twee onderarmbeenderen (de straal en de ellepijp) die samengaan met de kleine botten van de pols. Over het algemeen, wanneer iemand een polsbreuk beschrijft, hebben ze het over een blessure aan het einde van het radiusbot. Het woord polsbreuk kan echter worden gebruikt om andere fracturen te beschrijven, zoals scafoïdfracturen, distale ulnafracturen en andere botblessures rond het polsgewricht.
Distale radiusfracturen kunnen voorkomen in veel verschillende typen en het specifieke type fractuur kan helpen om de beste behandeling te bepalen. Er zijn een aantal factoren die specifiek zijn voor de fractuur en die beslissingen over de ideale behandeling kunnen beïnvloeden; enkele van deze factoren zijn onder meer:
- Breukverplaatsing (hoe ver uit positie zijn de botten?)
- Breukvergroting / gewrichtsaandoening (komt de breuk het gewrichtsoppervlak binnen?)
- Breukstabiliteit (hoe waarschijnlijk zijn de botten om in positie te blijven? )
Daarnaast zijn er een aantal specifieke problemen voor patiënten die van invloed kunnen zijn op de beslissing hoe de specifieke fractuur het best kan worden behandeld.
Enkele van deze overwegingen zijn:
- Leeftijd van de patiënt
- Activiteitsniveau van de patiënt
- Handdominantie
- Andere medische problemen (zoals diabetes, tabaksgebruik, ondervoeding)
Behandeling
Omdat de Smith-fractuur vrij onstabiel is, is dit letsel bijna heeft altijd een chirurgische stabilisatie nodig op een of andere manier. Als de breuk wordt verplaatst van zijn normale positie, zal deze meestal op zijn plaats moeten worden vastgezet met metalen implantaten, meestal een plaat en schroeven. Andere opties om de fractuur te stabiliseren zijn onder meer pinnen die door de huid zijn gestoken en externe fixatie. De meeste patiënten geven de voorkeur aan de plaat en schroeven omdat de breuk goed is vastgezet en ze kunnen beginnen met vroege inspanningen om de beweeglijkheid van het gewricht te verbeteren.
Tijdens het gieten kan geprobeerd worden, maar moet zorgvuldig worden bewaakt om ervoor te zorgen dat de breuk in de juiste positie blijft, omdat deze breuken de neiging hebben terug te glijden in een verplaatste positie.
Ook bekend als: Polsbreuk, gebroken pols
