Als je autistische kind het moeilijk heeft om spelletjes te spelen, te doen alsof, of interactie heeft met andere kinderen, is ze niet de enige. Weinig autistische kinderen spelen "zoals de andere kinderen" en veel doen aan activiteiten die niets lijken op gewoon spelen. Dat kan het voor ouders moeilijk maken om speeldatums en activiteiten voor hun kinderen te vinden. Het kan zelfs moeilijk zijn om erachter te komen hoe je met je eigen kind kunt spelen.
Hoe autistisch spelen verschilt van normaal spelen
Kinderen met autisme spelen anders dan andere kinderen. Zelfs op zeer jonge leeftijd hebben autistische kinderen meer kans dan hun typische leeftijdsgenoten om objecten op een rij te zetten, alleen te spelen en dezelfde acties steeds opnieuw te herhalen. Ze zijn ook minder geneigd om deel te nemen aan games waarvoor ‘make believe’, samenwerking of sociale communicatie vereist is.
Natuurlijk stellen veel kinderen zonder autisme voorwerpen op een rij, spelen ze alleen of kiezen ze bordspellen of gaan ze sporten. Maar typische kinderen imiteren OOK hun leeftijdsgenoten om nieuwe speelvaardigheden te leren, samen te werken met anderen en vragen te stellen wanneer ze in de war zijn. Als je kind zich niet bewust is van andere kinderen of niet in staat blijkt nieuwe speelvaardigheden te leren door observatie, sociale betrokkenheid of verbale communicatie, kijk je misschien naar een rode vlag voor autisme.
Hier zijn enkele verschillen waar je op moet letten:
- Een voorkeur om bijna de hele tijd alleen te spelen
- Onvermogen of onwil om elementaire regels van gedeeld spelen te begrijpen (nemen van beurten, rollenspel, het volgen van de regels van een sport of een bordspel)
- Betreden activiteiten die doelloos en repetitief lijken (deuren openen / sluiten, objecten in een rij plaatsen, toilet spoelen, enz.)
- Onvermogen of onwil om te reageren op vriendelijke toenaderingen van volwassenen of leeftijdsgenoten
- Schijnbare onwetendheid over het gedrag of de woorden van andere kinderen (ronddwalen door een groep zonder te beseffen dat ze bezig zijn met spelen, klimmen op een dia zonder te beseffen dat er een lijn is, enz.)
- Schijnbaar onvermogen om de basis van symbolisch spel te begrijpen (zich voordoen als iemand anders of doen alsof een stuk speelgoed menselijke kenmerken heeft, enz. )
Hoe autistisch spel eruit ziet
Autistisch "spelen" kan er heel anders uitzien dan normaal spelen. Het lijkt zelfs helemaal niet op spelen. Hoewel het typisch is voor peuters om af en toe eenzaam te spelen, studeren de meesten snel af naar "parallel" spelen waarbij meer dan één kind tegelijkertijd bezig is met dezelfde activiteit (twee kinderen kleuren in hetzelfde kleurboek, bijvoorbeeld). Tegen de tijd dat ze twee of drie zijn, spelen de meeste kinderen samen, delen ze een activiteit of communiceren ze om een doel te bereiken.
Dit is niet het geval voor autistische peuters, die vaak "vastzitten" in de vroegste soorten solitair spel. Hier zijn enkele scenario’s die ouders vertrouwd kunnen maken met jonge kinderen of een peuter in het spectrum:
- Er staat een kind op de binnenplaats en gooit bladeren, zand of vuil keer op keer de lucht in.
- Een kind voltooit dezelfde puzzel steeds weer op dezelfde manier.
- Een kind stapelt objecten in hetzelfde patroon en slaat ze neer of raakt overstuur als iemand anders ze neerslaat.
- Een kind speelt speelgoed steeds opnieuw in dezelfde volgorde op.
Naarmate kinderen met autisme ouder worden, verbeteren hun vaardigheden. Die kinderen met het vermogen om de regels van het gamen te leren, doen dat vaak. Wanneer dat gebeurt, verschillen hun gedragingen echter nog steeds enigszins van die van andere kinderen. Ze kunnen bijvoorbeeld:
- zo regelgebonden worden dat ze niet in staat zijn de noodzakelijke veranderingen aan te brengen in het aantal spelers, de grootte van het speelveld, enz.
- het onmogelijk vinden om games met andere kinderen te delen (videogames kunnen een eenzame obsessie)
- Wees zeer gefocust op een perifeer aspect van een spel (verzamel voetbalstatistieken zonder het voetbalspel echt te volgen of te spelen)
Waarom is spelen zo moeilijk voor kinderen met autisme?
Waarom spelen kinderen met autisme anders? De meesten hebben te maken met een aantal uitdagende uitdagingen:
- Gebrek aan imitatievaardigheden. Kinderen die zich normaal ontwikkelen, zien hoe anderen met speelgoed spelen en ze imiteren. Een kind dat zich normaal ontwikkelt, kan er bijvoorbeeld voor kiezen de blokken naast elkaar te leggen als ze de eerste keer met ze spelen. Maar zodra het typisch ontwikkelende kind ziet dat anderen met de blokken bouwen, zal hij dat gedrag nadoen. Een kind met autisme merkt misschien niet eens dat anderen helemaal met blokken spelen en het is zeer onwaarschijnlijk dat anderen het gedrag van anderen waarnemen en beginnen dan intuïtief om dat gedrag na te bootsen.
- Gebrek aan symbolische speelvaardigheden. Symbolisch spelen is gewoon een andere term voor fantasiespel, en op driejarige leeftijd hebben de meeste kinderen redelijk geavanceerde hulpmiddelen ontwikkeld om zowel alleen als met anderen aan symbolisch spel deel te nemen. Ze kunnen speelgoed precies zo gebruiken als ze zijn ontworpen – ze spelen "huis" met een beweerde keuken en plastic voedsel. Of ze kunnen hun eigen creatieve fantasiespel verzinnen, een doos veranderen in een fort of een knuffeldier in een sprekende speelkameraad. Kinderen met autisme ontwikkelen zelden symbolische speelvaardigheden zonder hulp. Ze kunnen genieten van het plaatsen van motoren op een nummer, maar het is onwaarschijnlijk dat ze scènes uitvoeren, geluidseffecten maken of anders doen alsof met hun speelgoedtreinen.
- Gebrek aan sociale communicatievaardigheden. Om succesvol te zijn in doen alsof ze spelen en imiteren, zoeken typisch ontwikkelende kinderen actief naar betrokkenheid en communicatie en leren ze snel hoe ze de intenties van andere mensen kunnen ‘lezen’. Kinderen met autisme hebben de neiging om zichzelf te absorberen en hebben weinig zin om te communiceren of om met speelkameraden in contact te komen.
- Gebrek aan gezamenlijke aandachtsvaardigheden. Gezamenlijke aandachtsvaardigheden zijn de vaardigheden die we gebruiken wanneer we iets met iemand anders bijwonen. We gebruiken gezamenlijke aandachtsvaardigheden wanneer we een spel samen delen, samen een puzzel bekijken, of anders denken en werken in een paar of groep. Mensen met autisme hebben vaak verminderde gemeenschappelijke aandachtsvaardigheden.
Lesgeven aan spelvaardigheden
Als een gebrek aan speelvaardigheden een mogelijk symptoom is van autisme, is het dan mogelijk om een kind met autisme te leren spelen? Het antwoord is in veel gevallen een enthousiast JA. Sterker nog, verschillende therapeutische benaderingen zijn grotendeels gericht op het bouwen en verbeteren van speelvaardigheden en ouders (en broers en zussen) kunnen een actieve rol spelen in het proces. Deze omvatten:
- De Floortime-methode
- Relatie-ontwikkelingsinterventie (RDI)
- Het Play-project
- Naturalistic Applied Behavioral Therapy
