De meeste kinderen, op een bepaald moment in hun leven, zich misdragen. Ze kunnen een ander kind raken, een speeltje pakken dat niet voor hen bedoeld is, of eisen wanneer ze het netjes moeten vragen. De meeste ouders en leraren reageren op dergelijk gedrag met gevolgen, zoals "time-outs" of verlies van tv-rechten. Uit deze consequenties leren kinderen dat hun gedrag onaanvaardbaar is; ze leren ook dat het beheersen van hun impulsen positieve resultaten kan hebben.
Maar al te vaak, als een kind met autisme iets doet waarvoor een ander kind een time-out zou krijgen, in plaats van een gevolg, krijgt het kind met autisme een ‘pass’, samen met een opmerking als ‘dat is oké, ik begrijpen, "of" nou, hij deed zijn best. " Wanneer dit gebeurt met een kind dat de capaciteit heeft om gedragsregels te begrijpen en haar impulsen te beheersen, leert ze dat de regels niet op haar van toepassing zijn. De volgende keer zal ze het gedrag herhalen en dezelfde uitkomst verwachten.
Waarom volwassenen geen discipline hebben voor autistische kinderen
Het lijdt geen twijfel dat de volwassenen die een fout maken aan slecht gedrag bij autistische kinderen dit doen vanuit de goedheid van hun hart. Ze kunnen geloven dat het kind niet in staat is tot beter gedrag. Ze denken misschien dat de gevolgen emotionele schade aanrichten. Ze denken misschien dat het kind met autisme uithaalt als het geconfronteerd wordt met afkeuring.
Wat hun redenen ook zijn, volwassenen die ervoor kiezen om kinderen en autisme geen structuur en discipline te bieden, doen die kinderen een slechte dienst.
Waarom discipline en structuur belangrijk zijn voor kinderen met autisme
Als er iets is dat kinderen (met of zonder autisme) absoluut nodig hebben om te gedijen, is het structuur en discipline. Als er een ding is dat een kind beangstigt en overweldigt, is het een gebrek aan betrokkenheid van volwassenen bij het creëren van een veilige, gestructureerde en ordentelijke wereld.
Ja, het is gemakkelijker om te voorkomen dat een kind met autisme wordt gestraft. En het is verleidelijk om aan te nemen dat een kind met autisme niet in staat is om regels te begrijpen of te volgen. In de overgrote meerderheid van de gevallen zijn autistische kinderen echter in staat om elementaire gedragsregels te begrijpen en na te leven. Die regels moeten mogelijk worden gewijzigd of aangepast, afhankelijk van de omstandigheden. Maar een kind dat is opgevoed of opgeleid zonder het voordeel van structuur en discipline, zal bijna zeker de gevolgen ondervinden als hij of zij opgroeit en het onmogelijk vindt om te integreren in de gemeenschap of op de werkplek.
Mythen over Autisme en Discipline
Er zijn verschillende mythen over autisme die het oneerlijk of ongepast lijken om gedragsregels af te dwingen. Hoewel deze mythen een kern van waarheid bevatten, is het belangrijk om de waarheid te scheiden van verkeerde informatie.
Mythe Een: een kind dat niet kan praten (of vreemd praat) kan het niet begrijpen
We zijn gewend aan het idee dat verbale communicatie een teken van intelligentie is. Maar een kind met een geweldige vocabulaire is niet noodzakelijkerwijs meer in staat tot goed gedrag dan een kind met een beperkte woordenschat. En zelfs een kind zonder woorden kan heel goed in staat zijn om gedragsverwachtingen te begrijpen en na te leven, ervan uitgaande dat het kind kan communiceren via een bord, een communicatiebord, PECS-kaarten of andere middelen.
Mogelijk moet u uw communicatiestijl aanpassen aan de behoeften van een kind met beperkte of geen verbale vaardigheden. U moet bijvoorbeeld uw woorden eenvoudig houden ("niet slaan", in tegenstelling tot "nu Johnny, u weet dat we niet in dit klaslokaal slaan") en moet u mogelijk de communicatiemethode van het kind gebruiken . Voor de meeste volwassenen moeten dergelijke aanpassingen eenvoudig te realiseren zijn.
Mythe Twee: Kinderen met autisme Misdaden nooit zonder een goede reden
Het is zeker waar dat veel kinderen met autisme sterk reageren op sensorische input en hun ongemak kunnen tonen door wat lijkt op slecht gedrag.
En het is ook waar dat kinderen met autisme meer risico lopen dan typische kinderen om te lijden aan pesten, wat misschien niet voor de hand ligt voor de volwassene in de kamer. Dus ja, soms zijn "gedragingen" het resultaat van problemen die kunnen en moeten worden aangepakt.
Niettemin zijn kinderen met autisme kinderen. Ze worden boos en raken. Ze gooien dingen die niet mogen worden gegooid. Ze steken hun handen in hun eten of dumpen hun eten op de grond. En net als andere kinderen, moeten kinderen met autisme leren (1) dat gedrag niet acceptabel is en (2) er zijn alternatieve manieren om uw gevoelens en behoeften te communiceren.
Mythe Drie: Het is oneerlijk om een kind met speciale behoeften te disciplineren
Het is natuurlijk oneerlijk om een kind te disciplineren voor iets dat hij niet kan vermijden. Dus, bijvoorbeeld, scolding een kind met autisme voor "stimming" of het maken van lawaai kan heel onredelijk zijn. Dit zijn gedragingen die horen bij het autistisch zijn.
Het is echter niet alleen eerlijk, maar ook noodzakelijk om een kind duidelijk te maken dat opzettelijk wangedrag onaanvaardbaar is. Sterker nog, het toestaan van opzettelijk wangedrag omdat een kind ‘speciaal’ is, kan een hele reeks nieuwe problemen en problemen veroorzaken.
Mythe Vier: kinderen met autisme begrijpen de consequenties niet
Het is van cruciaal belang om consequenties te ontwerpen zodat ze passen bij het kind en de situatie. Het kan erg moeilijk zijn voor een kind met autisme om een ’time-out’ te begrijpen of na te leven, maar datzelfde kind kan de tijd weg van videogames best goed begrijpen en naleven. "Aarding" is mogelijk geen zinvolle consequentie voor een kind dat alleen tijd verkiest, terwijl een korte pauze van televisie snel duidelijk kan worden.
Uiteraard zijn lijfstraffen of opsluiting in een kast of kast de verkeerde keuzes voor elk kind.
Kortom, elk kind verdient het respect en de steun vertegenwoordigd door een duidelijke structuur, consistente regels en discipline. Deze hulpmiddelen, samen met enige flexibiliteit, geduld en verbeeldingskracht, kunnen een kind met autisme helpen zijn wereld te begrijpen en zich veilig en zelfverzekerd voelen als hij opgroeit.
