Omdat polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) een metabool syndroom is, is een van de belangrijkste dingen die een vrouw kan doen om zijn toestand te beheersen, door af te vallen en gezond te blijven. Veel studies hebben associaties gevonden tussen hormonale onevenwichtigheden, insulineresistentie, obesitas en PCOS.
Vitaminen en mineralen zijn een essentieel onderdeel van elk gezond eetplan en worden vaak het meest over het hoofd gezien.
In recente studies zijn er correlaties gemaakt tussen vitaminetekorten en PCOS. Sterker nog, een studie uit 2014, gepubliceerd in Archives of Women’s Mental Health, suggereert dat vitamine D-deficiëntie ook een beïnvloedbare risicofactor kan zijn voor depressieve symptomen bij vrouwen met PCOS.
Hoe een tekort aan vitaminen invloed heeft op PCOS
Vitaminen hebben belangrijke functies in het lichaam. Bijvoorbeeld, vitamine D-tekort is herhaaldelijk in verband gebracht met insulineresistentie, PCOS en depressie.
Bij vrouwen met PCOS kunnen hoge insulineconcentraties ervoor zorgen dat de eierstokken meer androgenen aanmaken (een groep hormonen die een rol spelen bij mannelijke kenmerken en reproductieve activiteit). Dit kan een toename van lichaamshaar, acne en onregelmatige of enkele menstruaties veroorzaken.
Insuline is het hormoon dat de cellen en weefsels van het lichaam helpt glucose te gebruiken en het hebben van insulineresistentie kan uw risico op zowel diabetes als PCOS verhogen.
Er is eerder aangetoond dat folaat- en vitamine B-behandelingen (12) de insulineresistentie verbeteren bij patiënten met het metabool syndroom.
Wat zijn vitaminen en hoe werken ze?
Vitaminen helpen enzymen bij het uitvoeren van hun werk als co-enzymen. Een enzym is een speciaal eiwit dat een bepaalde chemische reactie veroorzaakt. Veel enzymen hebben een co-enzym nodig, dat een noodzakelijk deel van het enzym vormt. Zonder het co-enzym zouden duizenden chemische reacties onvolledig zijn.
Er zijn twee verschillende soorten vitamines:
- Vetoplosbare vitaminen vereisen speciale vetmoleculen, chylomicrons genaamd, om met hen in het lymfestelsel te worden geabsorbeerd voordat ze in het bloed worden opgenomen. Als ze eenmaal in de bloedbaan komen, zijn eiwitten nodig om ze door de bloedvaten te voeren. Omdat overtollige hoeveelheden worden opgeslagen in het vetweefsel, is het mogelijk om zulke grote doses te accumuleren dat ze toxisch kunnen worden. Dit gebeurt meestal als gevolg van het nemen van ongeschikte vitaminesupplementen, niet vanwege onevenwichtigheden in de voeding. Vitaminen A, D, E en K zijn vetoplosbaar.
Vitamine D, ook wel zonneschijnvitamine genoemd, wordt als belangrijk beschouwd bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel en het verbeteren van de insulinegevoeligheid. Lage niveaus van vitamine D worden ook geassocieerd met insulineresistentie en obesitas bij vrouwen met PCOS.
- Wateroplosbare vitaminen vereisen geen speciale eiwitten om de opname in de bloedbaan te bevorderen en kunnen zich vrij door het bloed en de lichaamscellen verplaatsen. Overtollige hoeveelheden worden uitgescheiden in de urine, waardoor een toxische opbouw wordt voorkomen. Vitaminen B en C zijn in water oplosbare vitaminen.
De B-vitaminen zijn erg belangrijk om de symptomen van PCOS te helpen corrigeren, omdat ze essentieel zijn voor de lever om uw ‘oude’ hormonen om te zetten in onschadelijke stoffen die vervolgens uit het lichaam kunnen worden uitgescheiden.
Vitaminen B2, B3, B5 en B6 zijn ook erg handig om het gewicht op de volgende manieren te regelen:
- Vitamine B2: verwerkt vet, suiker en eiwit tot energie.
- Vitamine B3: een component van de glucosetolerantiefactor die elke keer dat de bloedsuikerspiegel vrijkomt, vrijkomt om de niveaus in balans te houden.
- Vitamine B5: helpt bij het afvallen door het vetmetabolisme onder controle te houden.
- Vitamine B6: houdt de hormoonbalans in stand en is samen met B2 en B3 nodig voor de normale productie van schildklierhormoon. Tekorten in deze 3 vitamines kunnen de schildklierfunctie beïnvloeden en bijgevolg de stofwisseling beïnvloeden.
De effectmineralen hebben op PCOS
Mineralen zijn anorganische materialen, wat betekent dat ze niet leven of niet afkomstig zijn van levende dingen zoals planten of dieren.
Mineralen worden niet vernietigd door het spijsverteringsproces van het lichaam of de voedselbereiding en behouden hun individuele identiteit ondanks de chemische reacties die ze ondergaan.
Voorbeelden van mineralen zijn:
- Natrium
- Kalium
- Calcium
- Magnesium
Mineralen dienen vele belangrijke functies in het lichaam. Botten en tanden zijn gemaakt van voornamelijk calcium, magnesium en fosfor. De balans van vloeistoffen in het lichaam is grotendeels te danken aan de beweging van mineralen zoals natrium, kalium en chloride in de verschillende lichaamscompartimenten. Calcium en kalium zijn belangrijke spelers in de overdracht van zenuwsignalen en spiersamentrekkingen.
Het lichaam behoudt zijn mineralenbalans op verschillende manieren, afhankelijk van het mineraal. Calcium wordt opgeslagen in het lichaam en in de botten en wordt vrijgegeven wanneer het ergens anders in het lichaam nodig is. Wanneer het lichaam enkele belangrijke mineralen, zoals ijzer, mist, zal het lichaam de hoeveelheid die wordt geabsorbeerd tijdens de spijsvertering verhogen. Over het algemeen hopen mineralen die niet in de lichaamsweefsels worden opgeslagen niet op tot toxische niveaus omdat overtollige hoeveelheden in het afval worden uitgescheiden. Granen, groenten, zuivel en eiwitten zijn goede bronnen van voedingsmineralen, terwijl fruit, olie en suikers dat niet zijn.
Vitamine D is nodig voor calciumabsorptie, wat er verder toe leidt dat een juiste inname van vitamine en mineralen van vitaal belang is voor vrouwen met PCOS.
Magnesium kalmeert ons zenuwstelsel en voorkomt overmatige productie van cortisol (een stresshormoon). Wanneer we onder stress staan, betekent dit dat het lichaam ook magnesium verliest omdat het de bijnieren ondersteunt, die uitgeput raken bij het maken van cortisol. Er zijn nu onderzoeken gaande om te zien of vrouwen met PCOS overmatige androgenen kunnen hebben als gevolg van een veranderd cortisolmetabolisme.
