Verpleeghuizen versus ondersteunde woonfaciliteiten

begeleid wonen, voor begeleid, voor begeleid wonen, faciliteiten voor

Vraag: Wat zijn de verschillen tussen een verpleeghuis en een faciliteit voor begeleid wonen?

Veel mensen zouden verbaasd zijn over hoe deze twee soorten voorzieningen de afgelopen 15 jaar meer op elkaar lijken dan anders, met assistentiewoningen die bewoners accepteren met meer fysieke, psychiatrische en cognitieve problemen dan in het verleden.

Ongeveer 1,4 miljoen Amerikaanse volwassenen wonen in ongeveer 15.700 bekwame verpleegfaciliteiten, terwijl er in de Verenigde Staten 36.000 gelicentieerde faciliteiten voor begeleid wonen zijn, met meer dan een miljoen bedden.

Verpleeghuizen zijn meestal het meest geschikt voor mensen die aanzienlijke persoonlijke en verpleegkundige zorg nodig hebben: bedlegerig zijn, breuken of wonden hebben die niet genezen, en die meerdere medische problemen hebben, zoals diabetes, hartaandoeningen en congestief hartfalen. Verpleeghuizen kunnen ook geschikt zijn voor mensen die 24-uurszorg en supervisie met betrekking tot dementie nodig hebben. Slechts een kwart van de bewoners van het verpleeghuis kan zonder hulp lopen en bijna twee derde krijgt psychiatrische medicijnen.

Assisted living-faciliteiten zijn het meest geschikt voor mensen met een hoger niveau van functioneren en onafhankelijkheid, die kunnen profiteren van sociale activiteiten, oefeningen en wellness-programma’s. De belangrijkste filosofie van begeleid wonen is het bieden van verschillende niveaus van keuzevrijheid en onafhankelijkheid in een huiselijke omgeving.

Kosten en betalingsbron

Als residentiële dienst met 24-uurszorg blijven verpleeghuizen de duurste optie voor langdurige institutionele zorg, waarbij de vergoedingen nu naderen en sommige zelfs meer dan $ 100.000 / jaar bedragen. De meeste van die kosten worden gedekt door het Medicaid-programma en dragen bij aan belastingcrises in veel landen.

Daarentegen betalen de meeste geassisteerde ingezetenen van hun eigen financiële middelen, hoewel 41 staten waiver-programma’s aanbieden waarmee ingezetenen met een laag inkomen in een begeleid wonen kunnen leven.

    Zie: Hoe werkt verpleeghuis Medicaid?

    Regelingen en personeelskwesties

    Verpleeghuizen worden over het algemeen gereguleerd door de federale overheid, terwijl faciliteiten voor begeleid wonen door de staten worden gereguleerd. In een teken dat assistentiewoningen zorg dragen voor complexere bewoners, heeft minstens de helft van de 50 staten hun assistentiewetgeving sinds 2008 geactualiseerd. Het jaarlijkse personeelsverloop in beide instellingen blijft hoog en terwijl een verpleegster 24 uur op locatie moet zijn per dag op een verpleegdag, in begeleid wonen is dat misschien niet het geval. Tennessee, bijvoorbeeld, vereist alleen dat een verpleegster beschikbaar is als dat nodig is.

    Medicatiebeheer

    In een verpleeghuis is het vanzelfsprekend dat verpleegkundigen medicijnen toedienen, in faciliteiten voor begeleid wonen zijn de dingen onduidelijker. In sommige staten zijn de wetten vaag met betrekking tot welke personeelsleden kunnen helpen met medicijnen, en bijna de helft van de staten staat geregistreerde verpleegkundigen toe om de toediening van orale medicijnen aan assistenten te delegeren. Bewoners met diabetes die insuline nodig hebben of pijnaandoeningen waarbij verdovende middelen nodig zijn, kunnen deze medicijnen mogelijk niet krijgen van begeleid woonpersoneel.

    Dementie

    Zowel rusthuizen als assistentiewoningen hebben een hoog percentage van de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie: beide instellingen hebben meer dan tweederde van de bewoners met dementie of significante cognitieve beperkingen. Zestig procent van de verpleeghuisbewoners met dementie bevindt zich in de gematigde en ernstige stadia, vergeleken met veertig procent in het begeleid wonen. Vanwege de hoge percentages van dementie in het begeleid wonen, hebben veel staten nu verbeterde normen voor de verzorging van begeleid wonenden met dementie.

    Sommige faciliteiten hebben een zogenaamde "geheugenverlieseenheid" of een "veilig dementieprogramma". Dit soort zorg is over het algemeen bedoeld voor diegenen die zich in de middelste stadia van dementie bevinden en die baat zouden hebben bij activiteiten die op dat cognitieve niveau zijn gericht.

    Vaak hebben deze programma’s hun ingangen en uitgangen beveiligd omdat sommige mensen met dementie afdwalen en het risico lopen op schaking.

    • Zie: Zou een Dementie-eenheid mijn geliefde ten goede komen?

    -Bewerkt door Esther Heerema, MSW

    Like this post? Please share to your friends: