Niet-melanoom-huidkanker, zoals basaalcelcarcinoom (BCC) en plaveiselcelcarcinoom (SCC), zijn de meest voorkomende vormen van kanker overal ter wereld. Gelukkig zijn ze ook de meest geneesbare, vooral wanneer de tumoren relatief klein en dun zijn. Het gekozen type behandeling hangt af van hoe groot de kanker is en waar deze wordt gevonden op het lichaam.
Hier is een overzicht van enkele van de meest voorkomende opties (een inleiding tot meer zelden gebruikte behandelingen is ook beschikbaar):
Excisie
Eenvoudige chirurgische excisie (verwijdering) wordt gebruikt om zowel primaire als recidiverende tumoren te behandelen. De procedure omvat het operatief verwijderen van de tumor en een bepaalde hoeveelheid normaal lijkende huid eromheen (de "marge"): voor basale cel- en plaveiselcelcarcinomen zijn de marges vaak 2 tot 4 mm. De genezingspercentages na excisie zijn respectievelijk 95% en 92% voor primaire BCC en SCC en zijn afhankelijk van de plaats, grootte en patroon van de tumor. Excisie kan worden uitgevoerd in de polikliniek of in de klinische setting, afhankelijk van de mate van kanker.
Topische crèmes
Sinds de goedkeuring in 2004, is de immuunsysteemactivator imiquimod (ook bekend onder de merknaam Aldara) een vaak voorgeschreven topicale (huid-alleen) crème voor kleine oppervlakkige en nodulaire basaalcelcarcinomen, evenals een pre-body kankerachtige toestand actinische keratose genoemd.
Het wordt vijf keer per week op de laesie verspreid, meestal gedurende zes weken, en maakt de huid volledig schoon bij ongeveer 88% van de patiënten of meer, afhankelijk van het exacte type kanker. Een andere crème voor oppervlakkige BCC is 5-flourouracil (Carac of Efudex), een chemotherapiemedicijn dat ook intraveneus wordt gebruikt. Deze behandelingen laten meestal geen littekens achter, maar kunnen tijdens het werken aanzienlijke pijn en zwelling veroorzaken.
Er worden nu verschillende andere crèmes getest, waaronder ingenol-mebutaat (PEP005), dat is afgeleid van een plant die de "kleine wolfsmelk" wordt genoemd.
Curettage en elektrodiccatie
Curettage en elektrodiccatie is een eenvoudige, snelle en effectieve methode voor het vernietigen van kleine basale cel- en plaveiselcelcarcinomen. Na het wegkrabben van de groei met een lang lepelachtig instrument genaamd een curette, gebruikt de arts een milde elektrische stroom om alle resterende abnormale cellen te vernietigen. Dit schrapen en het cauterisatieproces wordt meestal driemaal herhaald en de wond heeft de neiging om zonder hechtingen te genezen. Het is het beste voor primaire, niet terugkerende, laesies. De genezingspercentages zijn afhankelijk van de locatie: locaties met een hoog risico (neus, oor, kin, mond) hebben een herhalingspercentage van 4% tot 18%, afhankelijk van de tumorgrootte. De recidiefpercentages dalen tot 3% voor tumoren op plaatsen met een laag risico op de romp en extremiteiten. Over het algemeen zijn de 5-jaars genezingspercentages voor primaire BCC en SCC behandeld met C en E respectievelijk 92% en 96%.
Mohs-chirurgie
De Mohs-procedure (ook bekend als Mohs-micrografische chirurgie of margin-gecontroleerde excisie) is een geavanceerde techniek die in de jaren veertig werd ontwikkeld door Dr. Frederic E. Mohs voor het verwijderen van laesies als gevolg van basaal of plaveiselcelcarcinoom.
Het gaat om het verwijderen van dunne delen van de huidgroei, laag voor laag. Elke laag wordt vervolgens onder de microscoop onderzocht en het verwijderen van lagen gaat door tot er geen kankercellen over zijn. Het heeft de hoogste genezingssnelheid van elke behandeling van huidkanker en veroorzaakt niet zo veel littekens als andere methoden. Het is vooral nuttig voor de behandeling van terugkerende huidkanker, grotere tumoren, tumoren op het oor, ooglid, neus, lip of hand, tumoren op plaatsen die vatbaar zijn voor recidief en het sclerotische subtype van basaalcelcarcinoom. Het is de "gouden standaard" -behandeling: het 5-jaars recidiefpercentage is 1% voor BCC en 3% voor SCC.
Het is echter duurder, tijdrovender en arbeidsintensiever dan andere methoden.
