Over de hele wereld zijn transgendervrouwen naar verluidt onevenredig hoge percentages HIV. Hoewel transgender vrouwen vaak worden gecategoriseerd met mannen die seks hebben met mannen voor onderzoeksdoeleinden, hebben ze hun eigen unieke HIV risicofactoren en zorgen. Transgendervrouwen ervaren bijvoorbeeld vele structurele barrières voor succes gedurende hun hele leven.
Deze omvatten problemen met toegang tot werk, huisvesting en andere basisbehoeften. Dergelijke belemmeringen worden geassocieerd met een verhoogde kans op het uitproberen van risicovol gedrag, zoals onbeschermde anale seks. Belemmeringen kunnen nog hoger zijn voor transgender vrouwen van kleur.
Hoe vaak komt HIV voor bij transgender vrouwen? Een meta-analyse uit 2013 wees uit dat in gemiddeld vijf landen met een hoog inkomen gemiddeld 22 procent van de transgendervrouwen HIV-positief was. Transgender-vrouwen hadden bijna 50 keer meer kans op hiv-infectie dan de algemene volwassen bevolking. Andere schattingen van HIV-percentages in Amerikaanse transgendervrouwen variëren van 16-17 procent bij blanke en Latina-vrouwen tot meer dan 56 procent van de zwarte vrouwen. Deze percentages zijn aanzienlijk hoger dan de algemene bevolking en vergelijkbaar met percentages die worden gezien bij mannen die seks hebben met mannen.
Wie zijn deze vrouwen?
Transgendervrouwen wonen in veel landen over de hele wereld.
Ze hebben verschillende namen, maar ze hebben één ding gemeen. Transgendervrouwen zijn personen wiens geslacht bij de geboorte was toegewezen aan een man, maar wiens genderidentiteit vrouwelijk is. Afgezien van dat, ze leven veel verschillende levens. Ze kunnen heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel zijn. Ze kunnen getrouwd of ongehuwd zijn, in loondienst of zonder werk.
Ze zijn mogelijk gestopt met school of hebben lesgegeven aan een universiteit.
Sommige transgendervrouwen leven als vrouwen een deel van de tijd. Anderen leven fulltime als vrouw. Sommigen gebruiken cross-sekse hormoonbehandeling om hun geslacht te helpen bevestigen. (Deze hormonen kunnen onder andere veranderingen in de huid en borstgroei veroorzaken.) Anderen ondergaan ook verschillende soorten geslachtsbevestigingschirurgie. De keuzes die transgendervrouwen maken bij het bevestigen en uiten van hun identiteit, dragen soms bij aan het risico op hiv.
Trans Misogyny
Transgendervrouwen ervaren vaak veel stigma en discriminatie, vooral als hun uiterlijk niet voldoet aan de verwachte normen van vrouwelijkheid voor de culturen waar ze wonen. Julia Serano heeft de term ’trans-vrouwenmishandeling’ bedacht in haar boek ‘Whipping Girl’. Ze gebruikt de term om de manieren te beschrijven waarop vertekening tegen transgendervrouwen vaak zowel hun transgenderidentiteiten als hun identiteit als vrouwen weerspiegelt.Transgender-vrouwen rapporteren over het algemeen aanzienlijk meer discriminatie dan transgender-mannen. Dit kan gedeeltelijk zijn vanwege problematische, gender-essentialistische begrippen die elke persoon met een penis positioneren als een seksuele bedreiging voor vrouwen. Voorbeelden hiervan zijn te zien in debatten rond wetgeving over openbare accommodatie.
Mensen die tegen de badkamerwetgeving zijn, praten over de dreiging van "mannen" in de badkamers van vrouwen omdat zij transsexueelvrouwen niet als vrouwen zien. Er zijn echter maar weinig mensen die hun bezorgdheid uiten over transgender mannen die de mannenkamer gebruiken. Ze erkennen ook niet het risico dat transgendervrouwen nemen als ze in plaats daarvan mannenfaciliteiten gebruiken.
Drie manieren waarop trans-misogynie bijdraagt aan het hiv-risico
Trans-vrouwenhaat en algemene discriminatie van transgenders dragen op verschillende manieren bij aan het hiv-risico voor transgender-vrouwen:
Transgendervrouwen kunnen een aanzienlijke discriminatie ervaren bij het zoeken naar huisvesting en werk. Dit kan leiden tot risicovolle situaties zoals dakloos raken of sekswerk doen om te overleven. Sekswerk is een belangrijke risicofactor voor het verkrijgen van HIV en transgender sekswerkers wonen op elk continent. Dakloze personen injecteren ook vaker hormonen illegaal, ook met gedeelde naalden.
- Trans-vrouwenhongogynie is geassocieerd met een verhoogd risico op depressie, en transgender-vrouwen worden algemeen aangenomen dat ze een hogere achtergrondscore van trauma en verslaving hebben. Injectie drugsgebruik is een andere belangrijke risicofactor voor HIV-verwerving.
- Transgender personen hebben vaak minder toegang tot gezondheidszorg, onder meer vanwege het ongemak voor medische zorgverleners om hen te behandelen. Ze zijn mogelijk ook terughoudend in het zoeken naar gezondheidszorg, waaronder hiv-testen als ze in het verleden slechte ervaringen hebben gehad met artsen.
- Biologie en HIV-risico voor transgendervrouwen
Onafhankelijk van trans-vrouwenhaat, zijn er ook verschillende biologische redenen waarom transgendervrouwen een verhoogd HIV-risico lopen. Deze omvatten de frequente praktijk van receptieve anale geslachtsgemeenschap, in het bijzonder onbeschermde anale geslachtsgemeenschap. Anale geslachtsgemeenschap wordt als een risicovolle activiteit voor HIV beschouwd. Vaginale geslachtsgemeenschap na genitale chirurgie kan ook bijzonder riskant zijn voor transgender vrouwen. Ten slotte suggereert onderzoek dat het weefsel dat wordt gebruikt om de neovitagina te creëren, ook het hiv-risico kan verhogen in vergelijking met het risico dat wordt gezien voor vaginale geslachtsgemeenschap bij cisgender-vrouwen.
Conclusies
Gedragsfactoren spelen een rol bij het hoge hiv-risico voor transgender vrouwen. Sociale en structurele factoren kunnen echter zelfs belangrijker zijn. Het vergroten van de toegang tot gezondheidszorg en het verminderen van gendergebaseerd stigma en trans-vrouwenhongisme zouden krachtige hulpmiddelen kunnen zijn om het hiv-risico in deze populatie te verminderen.
Opmerking: er is een grote populatie transgendermannen die veel van dezelfde stigmathema’s en discriminatie ervaren die in dit artikel worden besproken. Dit artikel richt zich echter op transgender vrouwen vanwege de hoge percentages hiv die ze ervaren.
