Als een neurologische aandoening die het centrale zenuwstelsel, inclusief de hersenen, beïnvloedt, kan het u niet verbazen dat multiple sclerose (MS) een persoon een hoger risico op epileptische aanvallen en epilepsie geeft . Uit recent onderzoek blijkt zelfs dat drie procent van de mensen met MS epilepsie hebben, bijna drie keer het nationale gemiddelde.
Epilepsie en convulsies begrijpen
Een aanval wordt veroorzaakt door ongeschikte of overmatige elektrische activiteit in de hersenen, meestal in de hersenschors.
Epilepsie is daarentegen gedefinieerd als terugkerende aanvallen veroorzaakt door dit soort abnormale hersenactiviteit.
Hoewel veel mensen bang zijn door het idee alleen al dat een aanval – gespaard op verontrustende beelden in tv-drama’s – ze aanzienlijk kunnen variëren in hun symptomen en ernst. Sommige zijn van voorbijgaande aard en bijna onmerkbaar, terwijl andere veel ernstiger en beangstigender kunnen zijn.
Tonic-Clonic aanvallen
Tonic-clonische aanvallen worden als het meest ernstige type beschouwd. Ze worden gekenmerkt door het verlies van bewustzijn en spierstijfheid (de tonische fase) vergezeld van convulsies (de klonische fase). Soms aangeduid als grand mal-aanvallen, duren ze meestal een tot drie minuten.
De meeste mensen die een tonisch-clonische aanval ervaren, voelen zich niet echt verontrustend. In veel gevallen zal een persoon voorafgaand aan de aanval een sensorisch waarschuwingssignaal krijgen, bekend als aura. Deze kunnen een wazige of droomachtige sensatie omvatten, een vreemde geur of smaak, of een plotseling gevoel van angst.
Na een tonisch-clonische aanval, zal de persoon zich gewoonlijk uitgeput, verwaterd en gedesoriënteerd voelen. Hoofd en lichamelijke verwonding kunnen soms voorkomen als de persoon instort wanneer hij bewusteloos raakt. Helaas kunnen mensen, trouw aan tv-drama’s, vaak hun tong of lippen bijten tijdens de aanval. Het inbrengen van een hard voorwerp in de mond van de persoon is niet geadviseerd, omdat dit alleen gebroken tanden of stikken kan veroorzaken.
Eenvoudige of complexe gedeeltelijke epileptische aanvallen
Focale epileptische aanvallen (ook wel partiële of gelokaliseerde aanvallen genoemd) zijn aanvallen op de ene hersenhelft. Hun uiterlijk is minder dramatisch dan tonisch-clonische aanvallen en kan in sommige gevallen nauwelijks worden opgemerkt door de persoon die er een ervaart. Deze aanvallen worden in het algemeen als volgt geclassificeerd:
- Simpele partiële aanvallen veroorzaken niet dat de persoon het bewustzijn verliest, maar maakt alles in plaats daarvan even "uit". Personen beschrijven vaak het voelen van vreemde emoties of het ervaren van veranderingen in hoe dingen eruit zien, klinken, voelen, ruiken of proeven. In sommige gevallen kunnen de spieren van de persoon stollen of trillen, meestal aan één kant van het gezicht of lichaam.
- Complexe partiële aanvallen veroorzaken ook geen bewustzijnsverlies, maar leiden in plaats daarvan tot een plotselinge kloof in het bewustzijn. Het is alsof de persoon "blanco" is in plaats van flauwvalt. Tijdens de aanval kan de persoon mogelijk niet reageren en zal hij vaak in de ruimte staren of op een repetitieve manier handelen (zoals handen wrijven, slurpen, repetitieve geluiden maken). In de meeste gevallen zal de persoon zich niet herinneren wat er gebeurde nadat de aanval voorbij was.
Behandeling van epileptische aanvallen bij MS-patiënten
Aanvallen bij MS-patiënten zijn mild en veroorzaken geen blijvende schade.
In de meeste gevallen zijn anticonvulsieve medicijnen nodig om de aanvallen onder controle te houden of volledig te elimineren. Momenteel zijn er verschillende medicijnen beschikbaar om epilepsie te behandelen met verschillende potentiële voordelen en risico’s.
Het is echter belangrijk op te merken dat veel van de paroxysmale symptomen van MS (inclusief spasticiteit, sensorische vervormingen en onverklaarbaar slurring) een eenvoudige partiële aanval kunnen nabootsen. Als u een aanval-achtig symptoom ervaart, is het belangrijk om met uw arts te praten die u naar een neuroloog kan verwijzen voor verder onderzoek.
Wat de oorzaak ook is, anti-epileptica kunnen vaak worden voorgeschreven om de incidentie van deze en andere neuromusculaire symptomen te verminderen.
