Als u een diagnose van de wervelkolom wilt begrijpen, kan het onderscheid maken tussen de belangrijkste termen een wereld van verschil maken bij het bepalen van de juiste behandelingskuur. Termen kunnen zijn: ischias, neuritis, radiculitis, radiculopathie, neuropathie, verwezen pijn, uitstralende pijn. Eén ding is zeker: ze hebben allemaal te maken met het zenuwstelsel.
Oorzaken van wervelkolompijn
Tegenwoordig is het grootste deel van de wervelkolompijn te wijten aan een slechte houding en de conditie van uw weke delen. Het leiden van een zittend leven kan de reden zijn dat je rug pijn doet. Zelfs als u regelmatig oefent, kunnen de bewegingskeuzes die u de hele dag door maakt, de manier waarop spieren, pezen, gewrichtsbanden en fascia samenwerken, verstoren om uw lichaam goed op één lijn te houden.
De houding en de conditie van zacht weefsel spelen ook een belangrijke rol bij het voorkomen van blessures wanneer u deelneemt aan extreme sporten of tijdens sporten of dansbewegingen waarvoor u uw lichaam niet goed hebt voorbereid.
En dan zijn er de verwondingen aan en de voorwaarden van de structuren van de wervelkolom zelf. Deze hebben betrekking op botten, schijven en zenuwen, en zijn over het algemeen ernstiger dan de pijngevallen met betrekking tot houding en zacht weefsel. Afhankelijk van de diagnose kunnen structurele problemen symptomen veroorzaken die verband houden met zenuwcompressie, irritatie of ontsteking.
De relatie van de wervelkolom met het zenuwstelsel
De wervelkolom en het zenuwstelsel hebben een zeer nauwe relatie. Het ruggenmerg, dat een van de twee hoofdstructuren is die het centrale zenuwstelsel omvat, is ondergebracht in de wervelkolom in een gebied dat bekend staat als het wervelkanaal. Het wervelkanaal en het daarin aanwezige snoer bevinden zich verticaal in het midden van de kolom en overspannen de lengte van de kolom.
Het perifere zenuwstelsel bestaat uit alle zenuwen die van het hoofdruggenmerg zijn vertakt en die de wervelkolom verlaten hebben. Het bestaat ook uit die zenuwen die zich buiten de hersenen bevinden. De perifere zenuwen strekken zich uit tot aan de uiteinden en voorzien hen van sensatie en bewegingsmogelijkheden.
De wervelkolom heeft ook een relatie met het perifere zenuwstelsel. Het gedeelte van de zenuw dat eerst vertakt, bevindt zich nog steeds in de wervelkolom en is als zodanig nog steeds een deel van het centrale zenuwstelsel. Dit gebied wordt de spinale zenuwwortel genoemd. De zenuw verlaat dan de kolom door een gat aan de zijkant van de wervelkolom dat het foramen wordt genoemd. Eenmaal buiten de kolom wordt de zenuw beschouwd als een onderdeel van het perifere zenuwstelsel.
Deze vertakking van zenuwen van het ruggenmerg en hun daaropvolgende uittreding uit de foramina vindt plaats op bijna elk niveau van de wervelkolom. Omdat de zenuwanatomie goed bekend is bij artsen en anatomen, biedt dit ontwerp een reproduceerbaar patroon, zodat beoefenaars de been- en rugklachten van hun patiënten kunnen testen en ze terug kunnen traceren naar het ruggengraatniveau van waaruit ze ontstaan. Dit is een belangrijk onderdeel van het diagnostische proces voor een aantal spinale aandoeningen.
Hoe helpt dit u om de voorwaarden te begrijpen die uw arts gebruikt bij het diagnosticeren van uw symptomen? Het biedt een startpunt voor een beter begrip van het getroffen gebied. Van daaruit kunt u de oorzaken en onderscheidende kenmerken bekijken, die u kunnen helpen om de meest geschikte behandelbeslissingen voor u te nemen.
Termen die zenuwpijn beschrijven
Er zijn veel verschillende termen die u kunt horen tijdens de diagnose en het beheer van rugpijn. Veel van hen klinken vergelijkbaar.
Radiculopathie
Radiculopathie is een beetje een overkoepelende term en beschrijft elk proces dat een spinale zenuwwortel beïnvloedt. Als uw arts u meedeelt dat uw pijn te wijten is aan radiculopathie, kunnen een aantal meer specifieke diagnoses, klinische symptomen en symptomen worden opgenomen als onderdeel van de beschrijving.
Veel voorkomende oorzaken van radiculopathie zijn hernia’s en spinale stenose, terwijl minder vaak voorkomende oorzaken een synoviale cyste of tumor zijn die op de zenuwwortel drukt. Radiculopathie kan voorkomen in de nek, lage rug en in zeldzame gevallen in het thoracale gebied.
Heel vaak wordt radiculopathie veroorzaakt door een vorm van compressie van de spinale zenuwwortel. Bijvoorbeeld geëxtrudeerd materiaal van een hernia kan terechtkomen op een nabijgelegen spinale zenuwwortel en deze onder druk zetten. Dit soort druk heeft de neiging symptomen te veroorzaken die verband houden met radiculopathie, waaronder pijn, gevoelloosheidzwakte en / of elektrische gewaarwordingen die slechts in één extremiteit verdwijnen.
Terwijl de spinale zenuwwortel de structuur is die wordt gecomprimeerd of geïrriteerd in gevallen van radiculopathie, zullen de symptomen vaak elders worden gevoeld. In het bijzonder stralen de effecten van de druk naar buiten uit, waarbij ze het pad volgen van de takken die ontstaan uit de aangetaste spinale zenuwwortel. Dit is de reden voor symptomen ervaren in de extremiteit.
De reden dat zenuwsymptomen worden ervaren bij slechts één van de ledematen (bijvoorbeeld in één been voor een gecomprimeerde lumbale wervelkolomzenuwwortel of één arm voor een gecomprimeerde nekwervel) is op elk niveau de wortels van de wervelkolomzenuw en de zenuwen die van hen vertakken in de periferie zijn bilateraal. Met andere woorden, elke zijde van de wervelkolom heeft een zenuwwortel. Maar de verwonding, trauma of aandoening die resulteert in zenuwworteldruk komt meestal alleen voor aan een van die kanten.
Uitstralen of doorverwezen pijn
Uitstralen van pijn is anders dan bedoelde pijn. Stralende pijn is pijn die door één zenuw stroomt, terwijl verwezen pijn wordt veroorzaakt door signalen die worden gedragen door zenuwen uit verschillende gebieden die samenkomen wanneer ze terugkeren naar het ruggenmerg.
Zenuwen met sensorische input van zowel het hart als de bovenste ledematen worden bijvoorbeeld door dezelfde paden in het ruggenmerg en de middenhersenen geleid. Dit kan verklaren waarom sommige mensen de pijn van een hartaanval voelen, niet in het hart maar in de kaak, arm of buik.
Gerichte pijn is over het algemeen meer voelbaar, terwijl uitstralende pijn meer gefocust is in de natuur. En bedoelde pijn neigt ook dichter bij de oorzaak te zijn dan het uitstralen van pijn.
Oorzaak is een andere onderscheidende factor tussen stralende en doorverwezen pijn. Zoals hierboven besproken, komt stralende pijn vaak tot stand wanneer een spinale zenuwwortel wordt geraakt. Gerichte pijn, aan de andere kant, kan te wijten zijn aan myofasciale triggerpoints of viscerale activiteit, zoals het hierboven aangehaalde voorbeeld van een hartaanval.
Radiculitis
Radiculitis is een term die soms meer specifiek wordt gebruikt om radiculopathie te beschrijven. Het onderscheid ligt in de oorzaken van de radiculopathie. Het woord radiculitis verwijst naar een spinale zenuwwortel die ontstoken is, eerder dan gecomprimeerd of anderszins geïrriteerd. Het achtervoegsel -itis verwijst naar een ontsteking. Het voorvoegsel radicu- verwijst naar de spinale zenuwwortel. Radiculitis verwijst dus naar een ontsteking van de spinale zenuwwortel.
Radiculitis verschilt in het algemeen van de meeste gevallen van radiculopathie doordat het niet-samendrukkend is. Dit betekent dat het chemisch kan worden veroorzaakt, zoals die van een acuut hernia-letsel.
Auteurs van een studie uit 2007 gepubliceerd in het tijdschrift Brain Research zeggen dat hoewel mechanische factoren bijdragen aan pijn door hernia, het schijfmateriaal zelf, dat vaak contact maakt met de spinale zenuwwortel, ontstekingsremmend is. In het bijzonder zeggen ze dat de nucleus pulposus (de zachte, geleiachtige substantie die zich in het midden van de tussenwervelschijf bevindt en de schijf zijn schokabsorberende kracht geeft) een ontstekingsreactie in het lichaam introduceert.
De auteurs merken ook op dat schijfoperaties die bedoeld zijn om "de wortel af te laden" soms niet altijd het gewenste effect hebben, wat wijst op de mogelijkheid dat de chemische component verantwoordelijk is voor pijn en andere symptomen.
Radiculaire pijn
Radiculaire pijn is een van de symptomen van radiculopathie. Radiculaire pijn bestaat uit pijn die uit de spinale zenuwwortel straalt, een deel of helemaal in de extremiteit.
Veel mensen verwarren de termen radiculaire pijn en radiculopathie. Radiculaire pijn vertegenwoordigt niet het volledige symptoomspectrum van radiculopathie, omdat radiculopathie ook gevoelloosheid, zwakte of elektrische sensaties omvat zoals pennen en naalden, branden of schokken die in één extremiteit verdwijnen.
Neuropathie
Neuropathie is een brede algemene overkoepelende term die verwijst naar een disfunctie of ziekte die de zenuwen aantast. Het wordt meestal ingedeeld op basis van de oorzaak, zoals diabetische neuropathie of de locatie.
Neuropathie kan overal in het lichaam voorkomen, inclusief de perifere zenuwen, de autonome zenuwen (zenuwen die organen dienen) en zenuwen die zich in de schedel bevinden en dienen voor uw ogen, oren en meer. Een bekend voorbeeld van perifere neuropathie is carpaletunnelsyndroom.
Eén spinale aandoening waarvan bekend is dat deze perifere neuropathie veroorzaakt, is spinale stenose, waarbij veranderingen in de foramina (hierboven gedefinieerd) die een versmallend effect hebben op deze ruimte, de zenuwen comprimeren wanneer ze de wervelkolom verlaten.
Neuropathiesymptomen zijn soms moeilijk te onderscheiden van die van radiculopathie. In het voorbeeld van de handworteltunnel kunnen de symptomen van tintelingen en / of zwakte in de pols en de hand afkomstig zijn van zenuwen die zijn gecomprimeerd door een kruiselings lint van bindweefsel dat het flexor-retinaculum wordt genoemd. In dit geval zijn de zenuwen in de extremiteit getroffen, waardoor deze aandoening een neuropathie wordt.
Maar dezelfde symptomen kunnen het gevolg zijn van bijvoorbeeld een irritatie van de spinale zenuwwortel op C-7. In dit geval zijn de pijn en andere aandoeningen het gevolg van pijn die van de wortel naar de pols straalt. Nu zijn dezelfde pols symptomen geassocieerd met radiculopathie.
Neuropathie kan vele zenuwen tegelijkertijd of slechts één beïnvloeden. Wanneer meerdere zenuwen betrokken zijn, wordt de aandoening polyneuropathie genoemd. Als het er maar een is, staat dit bekend als mononeuropathie.
Neuritis
Neuritis is een type neuropathie dat duidt op zenuwontsteking. Zoals met de term radiculitis, is de locatie van belang.
Het verschil tussen de twee "-itises" is dat radiculitis verwijst naar een ontsteking van de spinale zenuwwortel. De spinale zenuwwortel, zoals eerder genoemd, is dat deel van de zenuw dat is vertakt van het hoofdruggenmerg maar nog steeds in de wervelkolom zit en daarom nog steeds deel uitmaakt van het centrale zenuwstelsel.
Neuritis, aan de andere kant, beschrijft een ontsteking van perifere zenuwen, die zenuwstructuren zijn die buiten de wervelkolom leven en werken.
Perifere zenuwen zijn de items waar de meesten van ons aan denken als we het hebben over zenuwen – de (meestal) lange, dunne strengen die sensatie, gevoel en bewegingsimpulsen leveren aan alle delen van het lichaam die zich buiten het centrale zenuwstelsel bevinden. Dit omvat, maar is niet beperkt tot, de armen en benen.
Neuritis kan leiden tot radiculaire pijn, evenals andere zenuwklachten.
Ischias
Over het algemeen gebruiken mensen de term ischias om symptomen te beschrijven die uitstralende pijn omvatten die in de heup, de bil of het been terechtkomt. Een van de meest voorkomende oorzaken van deze definitie van ischias is radiculopathie, die hierboven wordt besproken. Een andere is spinale stenose.
Een van de minst voorkomende oorzaken is het piriformis-syndroom, waarbij een hechte bilspier, de piriformis-spier, de heupzenuw die net eronder stroomt vernauwt.
Als het om ischias gaat, is de belangrijkste afhaalmomenten dat deze term je niet definitief vertelt waar je been-, heup- of bilpijn vandaan komt. Alleen een diagnostisch proces dat door uw arts wordt geleverd, kan dat doen. Voor de beste resultaten is het raadzaam dit diagnostische proces te doorlopen voordat u bepaalt welke behandeloptie voor u het meest geschikt is.
Pijnpreventie en -behandeling
Ruggengraatproblemen die zenuwen treffen, zijn vaak het gevolg van degeneratieve veranderingen die optreden als we ouder worden of als gevolg van een verwonding. Voorbeelden hiervan zijn degeneratieve discopathie, facetgewrichtshypertrofie, spinale artritis, spinale stenose en hypertrofie, een term die betekent dat u groter wordt, van uw ruggenmergbanden.
In deze gevallen is preventie misschien niet mogelijk, maar u kunt de degeneratiegraad misschien vertragen door een regelmatig oefenprogramma te handhaven. Een dergelijk programma moet een bewegingsbereik omvatten (bijvoorbeeld flexibiliteit of strekbewegingen, kernversterkend werk en aërobe activiteit).
Een andere strategie voor het verminderen van het optreden van degeneratieve veranderingen in de wervelkolom is om blessures te voorkomen voordat ze gebeuren. Nogmaals, een goed gemaakt oefenprogramma kan helpen. U zou kunnen overwegen om een fysiotherapeut te bezoeken die gespecialiseerd is in ouder wordende patiënten of artritis voor een programma dat is afgestemd op uw specifieke behoeften.
Volgens Johns Hopkins Medicine kan de behandeling van radiculopathie bestaan uit pijnmedicatie, fysiotherapie, gewichtsverlies om de druk op zenuwen of steroïde-injecties te verlichten.
Als deze conservatieve maatregelen falen, kan een operatie nodig zijn om de symptomen te verminderen of te elimineren.
