Een polsganglioncyste is een zwelling die meestal optreedt rond de hand of pols. Een ganglioncyste is een met vloeistof gevulde capsule; ze zijn niet kankerachtig, verspreiden zich niet en terwijl ze in omvang toenemen, zullen ze zich niet naar andere delen van je lichaam verspreiden. Ganglioncysten kunnen op de rug van de hand of op de palmzijde van de pols voorkomen. Wanneer ze op de rug van de hand voorkomen, worden ze een dorsale ganglioncyste genoemd.
Wanneer ze voorkomen aan de palmzijde van de pols, worden ze genoemd: volaire ganglioncysten.
ganglion in feite zelfs niet "ware cysten," maar ontstaan als zakjes vloeistof die uit de kleine gewrichten van de pols, of fluïdum binnen de huls dat de pols pezen omgeeft. Wanneer de vloeistof, synoviale vloeistof genaamd, uit deze ruimten lekt, kan deze een zakachtige structuur vormen die we een ganglioncyste noemen. De vloeistof in de ganglioncyste is identiek aan de normale vloeistof in een gewricht of in een peesmantel. De vloeistof is gelatineachtig en ziet eruit en voelt aan als gelei.
bulten en hobbels van de hand en pols
Het is belangrijk om dit soort van vaste gecontroleerd door uw arts om ervoor te zorgen het is gewoon een ganglion hebben. Hoewel de meeste knobbels en hobbels van de hand en pols ganglioncysten zijn (veruit de meest voorkomende), zijn er andere aandoeningen met verschillende behandelingen. Andere soorten tumoren, zoals een lipoom- of reuzenceltumor, infecties, carpale bossing (botspoor) en andere aandoeningen kunnen knobbeltjes rond de pols veroorzaken.
Ganglioncysten kunnen gevoelig zijn, maar meestal is het de verschijning van de cyste die patiënten stoort. De cyste mag niet aan de huid hechten en de huid moet een normale kleur hebben. Een test om een ganglioncyste te diagnosticeren is om een lichtbron, zoals een kleine zaklantaarn, tegen de cyste te houden. Een normale ganglioncyste zal trans-belichten, wat betekent dat licht de cyste passeert, wat aangeeft dat het geen vaste massa is.
Behandeling van een ganglion
Soms pols ganglion weg te gaan zonder behandeling, of ze kunnen hangen rond of zelfs groter worden. De cysten vormen typisch een soort eenwegklep zodat vloeistof gemakkelijk de cyste binnengaat, maar niet kan ontsnappen. Wanneer de ganglioncyste groot genoeg wordt, zal dit druk zetten op de omliggende structuren. Deze druk kan pijnlijke symptomen veroorzaken en is meestal de reden dat deze ganglioncysten worden verwijderd.
Er zijn verschillende behandelmethoden voor een polsganglioncyste. Een naald inbrengen in de ganglioncyste en het opzuigen van de vloeistof kan werken. De gelatineuze vloeistof in de cyste komt echter niet altijd goed door een naald. Bovendien laat deze behandeling de cystevoering achter, en de ganglioncyste zal ongeveer 50% van de tijd terugkeren. Het voordeel van het leegmaken van de cyste is dat het een eenvoudige procedure is om uit te voeren en de kans op een probleem is erg klein. Het nadeel is dat de kans op een recidief vrij groot is.
Een ander alternatief, dat sommigen traditioneel noemen, anderen noemen het een beetje barbaars, is om de polsganglioncystie te verpletteren met een hard voorwerp zoals een boek. Hierdoor springt de cyste, en breekt de bekleding van de zak. Hoewel veel mensen bekend zijn met deze behandeling, wordt het niet aanvaardbaar geacht omdat er potentieel is voor andere schade door het trauma van de behandeling.
In feite zijn er zeldzame meldingen van fracturen van de botten rond de pols die gepaard gaan met overijverige pogingen om de cyste te verpletteren.
De meest agressieve behandeling voor een aanhoudende of pijnlijke ganglioncyste is om deze met een chirurgische ingreep te verwijderen. Tijdens de operatie is het polsganglion volledig weggesneden, inclusief de zak die de vloeistof omringde. Bovendien kan de verbinding met de gewrichts- of peesmantel die de vloeistof heeft toegevoerd, worden afgesloten. Hoewel dit meestal effectief is, zal een klein percentage van het verwijderde polsganglion nog steeds terugkeren. Chirurgische behandeling is goed beschreven als een open chirurgische ingreep (via een huidincisie) en als een artroscopische procedure.
Verschillende chirurgen hebben voorkeuren voor hun favoriete benadering.
Tot slot bevelen veel hand- en polsdeskundigen helemaal geen behandeling voor cysten aan. Hoewel sommige mensen niet houden van het uiterlijk van een ganglioncyste en sommige mensen last hebben van onbehagen, zijn de cysten over het algemeen niet schadelijk en veel patiënten voelen zich veel beter als ze er eenmaal van verzekerd zijn dat de cyste geen langdurig probleem zal veroorzaken. Vooral met volaire ganglioncysten kan de behandeling problematisch zijn en complicaties zoals infectie, peesverwonding en terugkeer van de cyste kunnen allemaal voorkomen. Als de cyste kan worden getolereerd, adviseren veel deskundigen ze alleen te laten.
