Wat is rabdomyolyse?
Rabdomyolyse, in klinische terminologie soms "rhabdo" genoemd, betekent "afbraak van spieren". Het is een klinisch syndroom waarbij spieren beginnen te breken en leiden tot veranderingen in het niveau van vocht en elektrolyten in het lichaam, wat leidt tot schadelijke gevolgen.Oorzaken van rabdomyolyse
Meerdere factoren zijn in verband gebracht met rabdomyolyse.
Hier zijn enkele voorbeelden:
Medicijnen; bv. statines en fibraten (geneesmiddelen die worden gebruikt om cholesterol te verlagen), colchicine (een jichtmedicijn), antibiotica, steroïden, enz.
- Overmatige inspannende inspanning die leidt tot een fenomeen dat door inspanning veroorzaakte rhabdomyolyse of exterieure rhabdomyolyse wordt genoemd
- Hoge temperaturen die een hitteberoerte veroorzaken, zijn een predisponerende factor .
- Illegale drugs zoals cocaïne en amfetaminen
- Symptomen van rabdomyolyse
Doorgaans meldt de getroffen patiënt extreme spierpijn, spierstijfheid, zwelling, zwakte en soms "donkere / cola-gekleurde urine". Uitdroging komt vaak voor, en de patiënt kan veranderingen hebben in de mentale toestand en lage bloeddruk, wat leidt tot een licht gevoel in het hoofd, duizeligheid, verminderde urineproductie, etc. Koorts kan ook aanwezig zijn.
Hoe rabdomyolyse de nier beïnvloedt
Rabdomyolyse heeft op verschillende manieren invloed op de nierfunctie. De afbraak van spieren leidt tot verplaatsing van lichaamsvloeistof uit de bloedvaten naar de gewonde spier, waardoor in essentie een toestand van uitdroging wordt veroorzaakt en verergert.
Dit alleen is soms voldoende om een ernstige achteruitgang in de nierfunctie te veroorzaken, vaak acute nierbeschadiging genoemd. Elektrolytniveaus kunnen ook in het bloed veranderen en kunnen zich manifesteren door:
Verhoogde fosforniveaus
- Verminderde calciumwaarden
- Verhoogde kaliumspiegels
- Verhoogde urinezuurwaarden
- Een andere manier waarop rabdomyolyse de nier beschadigt, is een fenomeen dat myoglobinurie wordt genoemd.
Myoglobine is een eiwit dat in de spieren wordt aangetroffen. Wanneer spieren afbreken, komt dit myoglobine vrij in het bloed van waaruit het naar de nier gaat. De nieren zijn niet goed in het afscheiden van myoglobine en dit eiwit is niet alleen giftig voor de cellen van de nieren, maar vaak verstopt het ‘drainagesysteem’ van de nieren, de tubuli, ook. Dit kan leiden tot nierfalen. In het ergste geval kan door rhabdomyolyse veroorzaakt nierfalen vanwege myoglobinurie leiden tot onomkeerbaar nierfalen dat langdurige dialyse vereist.
Rabdomyolyse-diagnose
De diagnose van rabdomyolyse is afhankelijk van de klinische presentatie die de symptomen en de tekenen van presentatie zoals spierpijn omvat. Sommige meer specifieke symptomen zouden colakleurige urine omvatten. Lab tests worden gedaan om de diagnose te ondersteunen en zullen vaak een significant verhoogd niveau van een chemische stof in het bloed laten zien, CPK of creatinine fosfokinase genoemd. Nierfalen kan ook zichtbaar zijn in de bloedtest, met verhoogde creatininespiegels. Een urinetest kan de aanwezigheid van myoglobine aantonen, het abnormale eiwit dat door spierafbraak in de urine wordt afgegeven.
Behandeling van rabdomyolyse
Behalve het behandelen van de primaire oorzaak die ertoe heeft geleid, corrigeert de crux van de behandeling van rabdomyolyse de abnormale elektrolyteniveaus en agressieve hydratatie van de getroffen patiënt met intraveneuze vloeistoffen.
Er is enige discussie geweest over wat voor soort intraveneuze vloeistof het beste is voor een patiënt in deze situatie. In het verleden was alkalinisatie van de urine met natriumbicarbonaat de standaardbehandeling. De superioriteit ten opzichte van andere intraveneuze vloeistoffen zoals een normale zoutoplossing is echter nooit nadrukkelijk bewezen.
De behandelende arts zal uw nierfunctie beïnvloeden terwijl u in de intraveneuze vloeistof bent. Meestal beginnen uw symptomen en de nierfunctie zich over een paar dagen te herstellen en moet de urine beginnen op te ruimen. Bij sommige patiënten kunnen de nieren echter letsel ontwikkelen op het punt waar dialyse noodzakelijk kan zijn.
Onthoud dat dialyse een ondersteunende therapie is. Het behandelt het nierfalen niet als zodanig; het vervangt alleen de nierfunctie. Als de nieren zich herstellen, doen ze dat alleen, en het enige dat de patiënt en de arts kunnen doen, is hen een ondersteunende omgeving bieden. In zeldzame gevallen kan de patiënt dialyse-afhankelijk worden voor het leven.
