Osteochondritis dissecans, vaak kortweg OCD genoemd, is een aandoening die het losraken van kraakbeen en het ondersteunende bot veroorzaakt. OCD komt het vaakst voor in het kniegewricht, hoewel het ook kan voorkomen bij andere gewrichten, waaronder de enkel en de elleboog.
De oorzaak van OCD is niet goed begrepen. Wat er gebeurt bij patiënten met OCS, is dat de bloedtoevoer naar het bot rond een gewrichtsoppervlak abnormaal wordt.
Veel onderzoekers speculeren over de oorzaak van deze verstoring van de bloedstroom, en er wordt gedacht dat deze gerelateerd is aan herhaalde stress of zelfs traumatische letsels aan het bot. Naarmate het bloed naar het bot stroomt, kan het aangehechte kraakbeen zich van het bot afscheiden.
Gezamenlijk kraakbeen
Normaal gewrichtskraakbeen is belangrijk voor het hebben van een gewricht dat soepel en zonder pijn buigt. Wanneer het kraakbeen beschadigd is, kunnen een aantal problemen optreden. In een normaal kniegewricht bedekt een laag kraakbeen die enkele millimeters dik is de botoppervlakken gelijkmatig. Het normale kraakbeen is glad en glad en stevig bevestigd aan het onderliggende bot.
Patiënten met OCD ontwikkelen een abnormale bloedtoevoer naar het bot rond het gewricht. Het ontbreken van een normale doorbloeding beschadigt het bot dat de laag kraakbeen ondersteunt. Dit kan het bot doen fragmenteren en het kraakbeen scheiden van zijn normaal stevige hechting.
De OCD-laesie (‘laesie’ is het kraakbeen en elk bot dat aan het kraakbeenfragment is bevestigd) kan losraken en afbreken van het gewrichtsoppervlak. Ernstigere symptomen kunnen optreden wanneer er een stukje kraakbeen rond het gewricht zweeft.
Symptomen van OCD van de knie
Symptomen van OCD zijn onder meer:
- Gewrichtspijn
- Kniezwelling
- Knieblokkering
- Instabiliteit van het gewricht
Behandeling van OCD van de knie
Er zijn een aantal factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het bepalen van de beste behandeling voor OCD.
Leeftijd van de patiënt: De belangrijkste prognostische factor is de leeftijd van de patiënt. Patiënten met open groeischijven (kinderen en adolescenten) hebben een veel betere prognose om een ocs te genezen met zowel chirurgische als niet-chirurgische behandelingen.
Omvang en locatie: Grotere fragmenten en fragmenten in meer kritieke delen van het gewricht worden over het algemeen agressiever behandeld met chirurgische opties.
Mate van fragmentatie / onthechting: OCD-fragmenten worden geclassificeerd als zijnde stabiel of onstabiel, afhankelijk van de waarschijnlijkheid dat het fragment zich van het bot afscheidt. Onstabiele fragmenten die gevoeliger zijn voor deze scheiding worden meestal operatief hersteld. Stabiele fragmenten hebben meer kans om te genezen met minder-invasieve behandeling.
Afhankelijk van de combinatie van factoren, kan uw orthopedisch chirurg een aanbeveling voor behandeling doen. Wanneer een OCD-fragment waarschijnlijk zal genezen, kan niet-chirurgische behandeling effectief zijn. Terwijl uw arts ijs, ontstekingsremmende medicijnen en andere symptoombehandelingen kan aanbevelen, rust het cruciale gedeelte van de niet-chirurgische behandeling op het gewricht om genezing mogelijk te maken.
Dit betekent een beperking van de activiteit en kan betekenen dat u krukken gebruikt om het gewicht op het gewricht te beperken.
Het doel van chirurgische behandeling is om een stabiel kraakbeenoppervlak van het gewricht te krijgen. Als wordt vermoed dat het fragment kan genezen, zal uw arts waarschijnlijk proberen de OCD-laesie te herstellen, meestal met behulp van schroeven of pinnen om het fragment op zijn plaats te houden. Moderne schroeven en pinnen zijn gemaakt van bioabsorbeerbaar materiaal (in plaats van metaal), zodat ze in de toekomst geen problemen zullen veroorzaken voor het gewrichtskraakbeen.
Als de kans op genezing laag is, wordt het losse kraakbeen uit de knie verwijderd en wordt de behandeling gericht op het stimuleren van nieuwe kraakbeengroei in de leegte op het gewrichtsoppervlak.
Er zijn een aantal manieren om te proberen nieuwe kraakbeengroei te stimuleren, en elk heeft voor- en nadelen:
Microfractuur: een microfractuurchirurgie wordt uitgevoerd om de bloedstroom naar het gebied van de schade te stimuleren, wat kraakbeenherstel kan toestaan. Deze behandeling wordt zelden gebruikt voor juveniele ocs omdat deze niet lang standhoudt.
Oats / kraakbeentransfer: kraakbeenoverdrachtsprocedures verplaatsen kraakbeen en bot van delen van het gewricht die het kraakbeen niet nodig hebben naar het gebied van schade.
Autologe chondrocytenimplantatie (ACI): ACI is een procedure waarbij kraakbeencellen in een laboratorium worden gekweekt en vervolgens het nieuw gekweekte kraakbeen in de huid wordt gebracht van schade.
