Bekkenpijn bij vrouwen beïnvloedt het onderste deel van het bekken en de buik. Bekkenpijn wordt meestal gekenmerkt door een wijd verspreide pijn van onder de navel tot tussen de heupen die zes maanden of langer kan duren. Chronische bekkenpijn kan een symptoom zijn van een andere ziekte of aandoening, of het kan een aandoening op zichzelf zijn. Chronische bekkenpijn heeft veel verschillende symptomen van pijn, zoals een doffe pijn, scherpe pijnen en kramp, ernstige en gestage pijn, intermitterende pijn die komt en gaat, en druk en zwaarte diep in het bekken.
Naast deze bekkenpijn kunnen patiënten ook pijn ervaren als ze lang zitten, langdurig blijven, geslachtsgemeenschap hebben, een stoelgang hebben of moeten urineren. De chronische bekkenpijn kan variëren van een milde en irritante pijn tot een ernstige en slopende pijn die slaap, lichaamsbeweging, werk en andere dagelijkse activiteiten kan verstoren.
Soms kan chronische bekkenpijn ontstaan zonder een oorzaak of oorzaak. Chronische bekkenpijn kan geassocieerd worden met vele andere aandoeningen en ziekten. Op andere momenten kunnen deze aandoeningen de oorzaak zijn van iemands chronische bekkenpijn. Aandoeningen die geassocieerd zijn met chronische bekkenpijn omvatten:
-
endometriose- een aandoening waarbij het weefsel van de slijmvlieswand van de baarmoeder buiten de baarmoeder groeit.
-
spanning in de bekkenbodemspieren – pijn kan ontstaan door spanning en spasmen in de bekkenbodem.
-
chronische bekkenontstekingsziekte – deze aandoening is meestal seksueel overdraagbaar en veroorzaakt littekens in de bekkenzenuwen.
-
ovarieel restant – resterende stukken van een eierstok na een hysterectomie kunnen zich ontwikkelen tot pijnlijke cysten.
-
Fibroid- deze gezwellen in de baarmoeder zijn niet kanker, maar zullen druk creëren in het bekkengebied.
-
irritable bowel syndrome- een mogelijk symptoom van deze aandoening kan bekkenpijn zijn.
-
Pijnlijke blaassyndroom (interstitiële cystitis) – mensen met deze aandoening kunnen bekkenpijn ervaren terwijl de blaas zich vult en verlichting voelen na het plassen.
-
bekken congestie-syndroom – vergrote zenuwen kunnen pijn veroorzaken.
-
psychologische factoren – zoals chronische stress, emotionele stress en depressie kunnen een toename van bekkenpijn veroorzaken.
Wanneer een arts chronische bekkenpijn diagnosticeert, heeft hij of zij een persoonlijke gezondheidsgeschiedenis, een familiegeschiedenis en een lijst met symptomen nodig om de vele aandoeningen met chronische bekkenpijn te elimineren. Sommige andere examens en tests die kunnen worden toegediend omvatten een echografie, een kweek uit de vagina of cervix, een bekkenonderzoek, een laparoscopie en andere beeldvormingstests zoals röntgenstralen, CT’s en MRI. Het diagnoseproces kan een lang proces zijn en voor bepaalde mensen kan een bron voor deze pijn nooit worden gevonden. Als een oorzaak voor deze chronische pijn kan worden ontdekt, zal de behandeling zich richten op het elimineren van de oorzaak. Maar als de arts de oorzaak niet kan vinden, zal de behandeling zich richten op het beheersen van de pijn.
Medicijnen die kunnen worden toegediend om chronische bekkenpijn te beheersen zijn pijnstillers (zonder recept of zonder recept), hormoonbehandelingen, antibiotica en antidepressiva. Artsen kunnen ook aanbevelen fysiotherapie, neurostimulatie, triggerpoint-injecties, ontspanningstechnieken, acupunctuur en psychologische counseling.
Chirurgie kan ook een optie zijn als de arts vindt dat het noodzakelijk is om het onderliggende probleem te behandelen. Chirurgische ingrepen die worden uitgevoerd voor de behandeling van chronische bekkenpijn en de daarmee samenhangende medische toestand, zoals een laparoscopische operatie waarbij endometriumweefsel wordt verwijderd of een hysterectomie en bilaterale ovariëctomie waarbij de baarmoeder en de eierstokken worden verwijderd. Er zijn veel dingen die u thuis kunt doen om te kunnen overleven chronische bekkenpijn. Omdat angst en stress de pijn kunnen verhogen, kunnen stressmanagementtechnieken worden gedaan om door stress veroorzaakte pijn te verminderen. Deze technieken kunnen gemakkelijk worden opgenomen in het dagelijks leven.
Stressbeheersingsstrategieën omvatten eenvoudige diepe ademhaling, beweging, toenemende fysieke activiteit, meditatie beoefenen en voldoende slaap.
