Als u de moeilijke beslissing hebt genomen om uw geliefde naar een verpleeghuis of een andere faciliteit te verplaatsen, is het mogelijk dat u worstelt met schuldgevoelens over deze verandering. Je treurt misschien ook verschillende verliezen die uit dit besluit voortkwamen of die worstelden om je aan te passen aan de veranderingen in je levensstijl.
Ongetwijfeld is uw beslissing om uw gezinslid in een faciliteit te plaatsen niet lichtvaardig gemaakt.
U hebt waarschijnlijk veel factoren in aanmerking genomen. Soms worden deze beslissingen uit onze handen genomen door opkomende situaties of gezondheidsrisico’s. Andere keren is de beslissing om je geliefde toe te laten in een verpleeghuis een centimeter voor centimeter, met meerdere gezinsleden die afwegen, artsen die advies en waarschuwingen geven en buren die je aanmoedigen om de volgende stap te zetten.
Terwijl er onrust is terwijl het besluit wordt genomen, stopt het niet altijd alleen omdat iemand in een faciliteit wordt opgenomen. Sterker nog, het kan doorgaan of zelfs toenemen, omdat de verzorger moet leren los te komen van de kleine details die ze zo gewend is om voor haar geliefde te zorgen.
Symptomen van schuldgevoel, verdriet en aanpassing
Hoewel het lijkt alsof het duidelijk moet zijn, lijken niet alle schuldgevoelens of verdriet op elkaar. Hier zijn een paar manieren waarop moeilijke emoties kunnen ontstaan na de plaatsing van een geliefde door de verpleegkundige:
- Je kunt je schuldig voelen als je een aangename ervaring hebt.
- Je kunt een schuldcyclus ervaren, dan opluchting en vervolgens schuld.
- U bent misschien ontevreden over de zorg voor het personeel van de faciliteit.
- U kunt de behoefte voelen om constant aanwezig te zijn in de faciliteit.
- Misschien voelt u zich depressief of angstig.
- U kunt misschien niet overwegen medische richtlijnen te maken, zoals een DNR-bestelling.
Medewerkers aan schuldgevoelens en rouw
Sommige factoren die moeilijke gevoelens kunnen veroorzaken na de plaatsing van een verpleegster kunnen de teleurstelling zijn dat het niet mogelijk is om thuis voor een partner te zorgen zoals oorspronkelijk gepland, de perceptie (juist of niet) dat anderen u verwachten in staat geweest te zijn om voor de persoon thuis te zorgen, en de erkenning dat de ziekte van de persoon vordert.
Soms heeft de persoon zelfs tegen u gezegd: "Breng me alsjeblieft niet in een verpleeghuis!" Toch hebben haar behoeften dat verzoek mogelijk onmogelijk gemaakt.
Hoe u uzelf kunt helpen Aanpassen aan deze verandering
-
Allereerst moet u erkennen dat u met een belangrijke aanpassing te maken hebt. Hoewel dit de situatie niet verandert, kan het helpen om jezelf toestemming te geven om de uitdaging waarvoor je staat te pauzeren en te begrijpen.
Een studie wees uit dat zorgverleners, met name echtgenoten van verpleeghuisbewoners, net zo veel depressie en angst ervoeren na een verpleeghuisplaatsing als voor de plaatsing thuis. Dit toont aan dat hoewel de plaatsing noodzakelijk was voor de zorg voor de geliefde, het de primaire verzorger niet automatisch zal "repareren" en alles goed zal maken.
-
Vind kleine, en misschien nieuwe manieren om uw zorgzaamheid en liefde kenbaar te maken. Misschien kun je de krant of een bloem elke dag naar je geliefde brengen.
-
Identificeer iemand aan wie u uw zorgen kenbaar kunt maken, zowel buiten als binnen de faciliteit. Communicatie is belangrijk en de meeste faciliteiten willen weten wat uw zorgen zijn. Leren hoe je voor je geliefde kunt pleiten, is belangrijk en noodzakelijk, vooral als hij dementie heeft.
-
Erken dat alhoewel je geliefde misschien niet in een faciliteit had willen wonen, er toch enkele voordelen kunnen zijn voor verpleeghuiszorg. Hoewel je misschien het gevoel hebt dat niets te vergelijken is met het niveau van zorg dat je je geliefde thuis hebt gegeven, houd er dan rekening mee dat de zorg in een faciliteit nog steeds goede, kwaliteitsvolle zorg kan zijn en dat deze 24 uur per dag beschikbaar is. Sommige mensen merken dat hun geliefde daadwerkelijk verbetert in een faciliteit omdat ze de zorg consequent krijgt die familieleden wilden bieden, maar die thuis gewoon niet effectief kon blijven.
-
Help je geliefde je aan te passen aan de faciliteit. Werk samen om zinvolle activiteiten en routines voor hem te identificeren om de aanpassing te vergemakkelijken.
-
Overweeg een levensverhaal te ontwikkelen om belangrijke mensen, evenementen en informatie te delen met het personeel over je geliefde.
-
Herinner jezelf eraan dat je je nu kunt concentreren, niet alleen op de fysieke zorgbehoeften van je geliefde, maar ook op het bezoeken en opbouwen van je relatie met hem.
-
De meeste zorgverleners vinden het een voorrecht om voor hun geliefde te zorgen, en willen niet worden ontheven van de zorg om de zorg te verlenen, ook al is het fysiek en emotioneel belastend. Erkenning van de mogelijke mix van emoties, waaronder verdriet, verlies, schuld en opluchting, kan een gezondere aanpassing mogelijk maken na de plaatsing van een geliefde in de verpleeginrichting.
