U schrijft uw autist in bij een voorschools voetbalprogramma en kijkt hoe uw kind afdwaalt terwijl de andere kinderen de bal vrolijk schoppen en naar het doel rennen.
Je kleedt je kind voorzichtig voor Halloween om eruit te zien als zijn favoriete tv-personage, maar merkt dat hij niet langer dan twee minuten in het kostuum kan blijven zonder een zintuiglijke inzinking.
Je nodigt een vriendelijke klasgenoot uit voor een speeldatum. Je kind verlaat abrupt de speelkamer en gaat naar boven in haar eentje – twee uur voordat de speeldatum zou moeten eindigen.
Dit zijn allemaal gemeenschappelijke ervaringen voor autistische ouders. Veel autistische ouders ervaren zelfs veel meer dramatische uitdagingen met typische sociale ervaringen: hun kind bouten de kamer uit, raken een ander kind of vallen emotioneel uit elkaar wanneer hen wordt gevraagd om deel te nemen.
Er zijn veel redenen waarom typische sociale activiteiten moeilijk zijn voor kinderen in het spectrum – vooral wanneer deze kinderen erg jong zijn, ernstige sensorische problemen hebben en / of grote moeilijkheden hebben met receptieve en expressieve taal. Bijvoorbeeld:
- Het lawaai en de chaos van een teamactiviteit zoals voetbal kan een zintuiglijke nachtmerrie voor uw autistische kind zijn.
- "Samen spelen" met een ander kind kan een niveau van sociale betrokkenheid, communicatie en intuïtie vereisen dat de capaciteit van uw kind te boven gaat.
- Activiteiten met complexe, ongedefinieerde regels kunnen overweldigend, verwarrend en frustrerend zijn voor uw kind.
- "Geloof" en doe alsof activiteiten wellicht veel meer voorbereiding en oefening vereisen dan de meeste ouders willen of kunnen bieden.
De realiteit is dat veel typische sociale activiteiten er gemakkelijk en leuk uitzien voor mama en papa, maar niet relevant, onaangenaam of zelfs verontrustend zijn voor kinderen met autisme.
Ouders voelen natuurlijk een verlangen om bij hun familie en leeftijdsgenoten te passen – en kunnen geloven dat het blootstellen van hun kind aan autisme aan typische activiteiten en gebeurtenissen uiteindelijk zal leiden tot acceptatie en betrokkenheid. Ze kunnen ook de druk voelen om hun autistische kinderen te dwingen zich "normaal" te gedragen.
Is het echter een goed idee om autistische kinderen te helpen met typische activiteiten die ze duidelijk niet leuk vinden? Bijna de hele tijd (met een paar uitzonderlijke uitzonderingen die noodsituaties en speciale, onvermijdelijke gebeurtenissen omvatten) is het antwoord NEE.
Dit is waarom:
- Typische activiteiten omvatten typische kinderen, ouders en instructeurs / coaches. Deze mensen weten zelden veel over autisme en kunnen ongeduldig, gefrustreerd en zelfs smerig worden als een kind niet kan of wil samenwerken of meedoen.
- Typische activiteiten veronderstellen vaak een niveau van sociale intuïtie en betrokkenheid dat autistische kinderen niet hebben. Peewee voetbalcoaches gaan er bijvoorbeeld van uit dat elke 3 of 4-jarige in hun groep REEDS het concept begrijpt dat ze in teams zullen spelen, dat het hun taak is om de bal het doel in te trappen, dat "een doel maken" een goede zaak is en dat iedereen zou moeten juichen wanneer een bal in een doel gaat. Kinderen met autisme, om verschillende redenen, hebben deze informatie mogelijk niet – en dus ziet en voelt de hele ervaring als chaos. Hoewel kinderen met autisme meestal in staat zijn om te schoppen en te rennen, hebben ze een groot deel van de kleine groep of 1: 1 instructie nodig en oefenen ze om de concepten te vatten en de vaardigheden op te bouwen die hun leeftijdsgenoten uit de lucht lijken te halen.
- Negatieve ervaringen met typische activiteiten zullen waarschijnlijk niet leiden tot positieve ervaringen met typische activiteiten. Ja, "probeer het opnieuw" is in het algemeen een goede mantra – maar de realiteit is dat maar weinig kinderen met autisme actief deel willen uitmaken van een sociale groep of zich bezighouden met een sociale activiteit, dus ze hebben geen motivatie om vol te houden. In feite, als ze ongelukkig zijn, is hun beste optie om hun ongeluk zo luid en duidelijk mogelijk te laten zien, om zo snel mogelijk uit de situatie te komen!
- De overgrote meerderheid van autistische kinderen heeft interessegebieden en voorkeuren die zij persoonlijk genieten. Deze zijn mogelijk niet sociaal – of ze kunnen slechts één andere persoon betreffen. Ze zijn misschien niet typisch of geschikt voor de leeftijd. Ze mogen de lof van grootouders of typische leeftijdsgenoten niet verdienen. Maar of je kind nu houdt van lego’s, speelgoedtreinen, Disney-prinsessen of rondspetteren in een zwembad, dit zijn echte interesses die de basis kunnen vormen voor het opbouwen van relaties, het opbouwen van vaardigheden of gewoon plezier.
