Uw arts heeft waarschijnlijk coeliakiebloedonderzoeken gebruikt als onderdeel van uw algehele coeliakieonderzoek. Veel artsen (en veel in de gemeenschap van coeliakie) geloven ook dat het mogelijk is om dezelfde bloedtests te gebruiken om te controleren hoe goed u het glutenvrije dieet volgt,
Helaas werkt dit alleen goed in gevallen waarin u daadwerkelijk krijgt een enorme hoeveelheid gluten in uw dieet op een regelmatige basis. Dit zijn de feiten over deze veelal verkeerd begrepen test.
Wat onthullen de bloedtests van de coeliakie?
Bloedonderzoek kan mensen identificeren die regelmatig valsspelen met het glutenvrije dieet, of mensen die de vele plekken die gluten kunnen verbergen, niet begrijpen en daardoor onbedoeld veel consumeren.
Maar het is onwaarschijnlijk dat bloedtesten worden getoond als u nog steeds kleine hoeveelheden gluten krijgt. Verschillende medische onderzoeken wijzen uit dat mensen die af en toe glutenvrij zijn, vervallen – zelfs als dit leidt tot ongemakkelijke symptomen – maar dat ze ondanks hun vervaltijd waarschijnlijk nog steeds negatieve bloedtesten zullen ondergaan.
Bijvoorbeeld, in een onderzoek dat was opgezet om een "veilige" drempel voor blootstelling aan sporengluten vast te stellen, ontvingen 26 mensen met bevestigde coeliakie gedurende 90 dagen dagelijks 10 mg of 50 mg gluten. Sommige mensen hadden symptomen, maar geen enkele had positieve coeliakiebloedonderzoeken na deze glutenuitdaging, waarbij de onderzoekers concludeerden dat de bloedtests niet gevoelig genoeg zijn om deze sporenniveaus van glutenkruisbesmetting te detecteren.
Een andere studie gebruikte veel hogere doses dagelijks gluten: tot 5 gram (of ongeveer een kwart van een plakje glutengebaseerd brood). In die studie, die 21 mensen met coeliakie omvatte die het gluten ongeveer drie maanden consumeerden, had tweederde van de proefpersonen door gluten geïnduceerde darmbeschadiging, maar slechts negen hadden positieve coeliakieploedtests na hun glutenuitdagingen.
Niettemin rapporteerden 15 van de 21 mensen in het onderzoek milde tot matige gastro-intestinale symptomen tijdens het onderzoek.
Tot slot omvatte een derde onderzoek acht mensen met coeliakie die drie weken lang tot 10 gram gluten per dag (of een halve plak brood op glutenbasis) consumeerden. Geen van deze patiënten vertoonde enige verandering in de resultaten van hun bloedonderzoek, hoewel zes van de acht diarree hadden op dag 15.
Bloedonderzoeken zullen ook niet worden weergegeven als u bent genezen
Andere onderzoeken tonen aan dat negatieve bloedtestresultaten niet noodzakelijkerwijs uw darmvilli zijn ook hersteld.
Bijvoorbeeld, in één onderzoek in Noord-Ierland gebruikten onderzoekers de coeliakie-bloedtest EMA-IgA – die als de meest specifieke test werd beschouwd om de villous-atrofie die coeliakie kenmerkt – te identificeren om patiënten te volgen.
Van de 53 mensen die aanvankelijk een positieve EMA-IgA-test hadden, had 87% na één jaar na het glutenvrije dieet negatieve EMA-IgA-resultaten. 32 van die mensen hadden echter nog steeds een vieze atrofie na hun eerste jaar op het dieet.
Dus waarom opnieuw testen?
Herhaal bloedtesten kunnen aangeven wanneer een persoon het glutenvrije dieet vrijwel negeert, wat artsen kan helpen mensen te identificeren die mogelijk wat extra hulp (of aanmoediging) nodig hebben.
In het onderzoek uit Noord-Ierland hadden vier van de vijf mensen die nog steeds positieve EMA-IgA-testresultaten hadden één jaar na de diagnose, de onderzoekers de woorden ‘slechte voedingsconformiteit’.
Bovendien kunnen herhalingsbloedonderzoeken helpen uw voortgang op het dieet in het eerste jaar na diagnose te volgen; de bloedtestnummers zouden gestaag lager moeten zijn, zelfs als ze het negatieve bereik niet meteen bereiken.
Maar als u al jaren een streng dieet volgt, herhaalt u de bloedtests hoogstwaarschijnlijk geen extra informatie over hoe u het doet. Als u zich zorgen maakt (of als u klachten blijft houden), kunt u uw arts vragen om door te verwijzen naar een diëtist die ervaring heeft met het oplossen van het glutenvrije dieet.
Bronnen:
