Conventionele wijsheid heeft altijd geoordeeld dat een ontsteking niet wordt gezien bij patiënten met het prikkelbare darm syndroom (IBS). Welnu, de tijden kunnen veranderen.
Baanbrekend onderzoek begint bewijs te vinden van laaggradige ontsteking in spijsverteringskanaalweefsel bij sommige IBS-patiënten. Deze resultaten worden als zeer voorlopig beschouwd en kunnen de weg vrijmaken voor nieuwe en verbeterde behandelingsopties.
Daarom zijn er een paar dingen die u wilt weten over de rol die ontstekingen kunnen spelen in de ontwikkeling en het onderhoud van IBS.
Twee hoofdfactoren definiëren
Mastcellen. Mastcellen worden overal in het lichaam in weefsel aangetroffen. Ze worden verondersteld een belangrijke rol te spelen bij de bescherming van het lichaam tegen ziekteverwekkers – externe stoffen, zoals ziektekiemen of virussen, die een bedreiging vormen voor uw gezondheid. Er wordt gedacht dat mestcellen een snelle ontstekingsrespons op een pathogeen induceren. Daarom is het niet verrassend dat mestcellen sterk betrokken zijn bij wat we gewoonlijk kennen als allergieën.
Cytokines. Cytokinen zijn eiwitten die worden afgegeven door mestcellen en andere cellen die zijn geassocieerd met de immuunrespons. Er wordt gedacht dat na de snelle ontstekingsreactie veroorzaakt door mestcellen, een langer durende ontstekingsproces optreedt als gevolg van de afgifte van bepaalde soorten cytokinen. Cytokinen kunnen ontstekingsremmend of ontstekingsremmend zijn.
Het mogelijke probleem
Stel je voor dat je lichaam wordt geïnfecteerd door een smerig maagvirus (gastro-enteritis) om de ontstekingsreactie te visualiseren. Mestcellen reageren snel, gevolgd door cytokinen, om terug te vechten tegen de infectie. De afgifte van deze stoffen veroorzaakt buikpijn, krampen en diarree.
In de meeste gevallen is deze ontstekingsreactie tijdelijk. Zodra het lichaam voelt dat de indringer is overwonnen, wordt het ontstekingsproces afgesloten.
Sommige onderzoeken lijken te wijzen op de mogelijkheid dat dit ontstekingsproces bij een kleine groep IBS-patiënten aanhoudt nadat de hoofdinfectie is verdwenen. Dingen zijn zelden eenvoudig met IBS. Het is ook heel goed mogelijk dat er enkele personen zijn die deze chronische laaggradige ontsteking ervaren zonder ooit een duidelijk geval van gastro-enteritis te ervaren.
In elk geval kan de voortdurende activering van mestcellen, zelfs op een zeer milde basis, bijdragen aan de motiliteitsdisfunctie die kenmerkend is voor IBS, vooral in termen van aanhoudende episoden van diarree. Daarnaast kunnen mestcellen zich heel dicht bij zenuwcellen in de darmen bevinden. Dit kan bijdragen aan de voortdurende pijn en viscerale overgevoeligheid die typisch is voor IBS.
Potentiële risicofactoren
Het is niet duidelijk waarom dit aanhoudende inflammatoire proces sommige mensen zou treffen en niet anderen. Meer onderzoek is nodig om de volgende mogelijkheden te onderzoeken:
- Genetische aanleg
- Veranderde darmbacteriën
- Voedselallergieën
- Veel voorkomende allergieën
De bottom line
Het onderzoek naar de rol van aanhoudende ontstekingen bij de ontwikkeling en het onderhoud van IBS bevindt zich in een zeer vroege fase stadium.
Wat bekend is, is dat bij een zeker klein aantal IBS-patiënten een toename van ontstekingscellen werd gevonden in de bekleding van de dikke darm en het ileumdeel van de dunne darm. Deze ontsteking kan niet met een microscoop worden gezien als onderdeel van een gewone biopsieprocedure, maar vereist meer diepgaand onderzoek. Patiënten wiens weefsel deze verhoogde ontstekingsstoffen bevat, hebben meer kans op post-infectieuze IBS (IBS-PI) of diarree-dominante IBS (IBS-D).
Het is duidelijk dat er meer onderzoek moet worden gedaan om een scherper beeld te krijgen van de rol van ontstekingen in IBS.
De hoop is dat dit verbeterde begrip zal leiden tot de ontwikkeling van nieuwe behandelingsopties en tot een verlichting van lijden.
