Een dislocatie van de knieschijf vindt plaats wanneer de patella volledig uit de groef aan het uiteinde van het dijbot (femur) komt en op de buitenkant van het kniegewricht rust. Dislocaties van de knieschijf treden meestal op als een significant letsel bij de eerste keer dat de blessure optreedt, maar de knieschijf kan daarna veel gemakkelijker ontwrichten.
Tekenen van een knieschijfdislocatie
Een knieschijf dislocatie veroorzaakt aanzienlijke pijn en misvorming van het kniegewricht.
De knieschijf verplaatst zich altijd naar de buitenkant van het gewricht. Pijn en zwelling zijn veel voorkomende symptomen van een dislocatie van de knieschijf. Na verloop van tijd kan zich ook kneuzing rond en onder het kniegewricht ontwikkelen. De typische symptomen van een knieschijfontwijking zijn:
- Een pijnlijk knallend gevoel in de knie
- Onvermogen om het been recht te houden (vastgehouden met de knie)
- Zwelling en misvorming van de voorkant van de knie
Een dislocatie van de knieschijf moet niet worden verward met een kniedislocatie. Een kniedislocatie treedt op wanneer het dijbot (femur) en scheenbot (tibia) contact verliezen. Een knieschijf dislocatie treedt op met de knieschijf loskomt van zijn groef op het dijbeen. Soms gebruiken mensen de woorden kniedislocatie om een dislocatie van de knieschijf te beschrijven; dit is incorrect.
Instabiliteit van de knieschijf kan resulteren in een volledige ontwrichting van de knieschijf buiten de normale groef, of het kan resulteren in het gevoel dat de knieschijf onstabiel is in zijn groef.
De gevoelens van instabiliteit kunnen een subluxatie worden genoemd in plaats van een dislocatie. Een subluxatie impliceert dat de knieschijf verschuift, maar niet volledig uit de pas loopt. Subluxaties kunnen ongemak veroorzaken, maar vereisen over het algemeen geen onmiddellijke interventie, zoals het geval is bij een dislocatie van de knieschijf.
Terugkerende knokkelkoorts dislocaties
Wanneer de knieschijf de eerste keer uit het gewricht komt, worden ligamenten die de knieschijf in positie hielden, gescheurd. De belangrijkste gescheurde structuur wordt het mediale patellofemorale ligament of MPFL genoemd. Dit ligament bevestigt de patella aan de binnenkant (mediaal) van de knie. Wanneer een knieschijf dislocatie optreedt, moet de MPFL worden gescheurd.
Zodra de MPFL gescheurd is, geneest hij vaak niet met de juiste spanning en kan de knieschijf vervolgens gemakkelijker ontwrichten. Dat is de reden waarom terugkerende dislocatie van de knieschijf optreedt bij een hoog percentage van de patiënten die dit letsel hebben.
Behandeling van een knieschijfdislocatie
De meeste dislocaties van de knieschijven zijn initieel met snelle reductie (herpositionering) van de knieschijf. De meeste patiënten zullen naar de spoedeisende hulp gaan en tijdens het herpositioneren van de knieschijf is deze relatief eenvoudig, pijn en spierspasmen kunnen dit gemakkelijk voorkomen. Daarom kan anesthesie (lokaal of algemeen) worden toegediend om het bot te verplaatsen. De meeste dislocaties van de knieschijf kunnen worden verplaatst door simpelweg de knie recht te maken zodra de controle over pijn en spasmen dit toelaat.
Na het herpositioneren van de knieschijf begint de behandeling meestal met R.I.C.E. behandeling om pijn te beheersen en te helpen bij zwelling.
Krukken en een kniebrace worden meestal aangeboden om de pijn onder controle te houden. Hoewel het voorkomen van gewicht op het been kan helpen bij pijn, is het niet nodig om alle gewicht van het been af te houden. Zodra de acute zwelling is verdwenen, kan de behandeling verder gaan.
De volgende fase van de behandeling bestaat meestal uit fysiotherapie en het ondersteunen van de knieschijf. Zoals eerder besproken, kunnen dislocaties van de knieschijf een terugkerend probleem worden. Door de spieren rond het gewricht te versterken, en met behulp van gespecialiseerde kniebeugels, is de hoop om herhaald letsel te helpen voorkomen.
Bij patiënten met recidiverende (herhalings) dislocaties zijn er chirurgische opties.
De gebruikelijke behandeling is om de laterale (buiten) ligamenten die aan de knieschijf trekken los te maken, een laterale losmaakprocedure genoemd. Sommige chirurgen raden ook aan om de spieren aan te spannen of de ligamenten te reconstrueren die uit de binnenkant van de knieschijf trekken. In sommige zeldzame omstandigheden kan een aanpassing van de extremiteit, waarbij bot wordt gesneden en opnieuw wordt geplaatst, worden aanbevolen.
Is chirurgie een optie na een eerste keer dislocatie?
Recente interesse heeft zich ontwikkeld om deze terugkerende dislocaties te voorkomen. Elke keer dat de knieschijf uit elkaar gaat, kan het kraakbeen gewond raken en kunnen de ligamenten langer worden. Zorgen over het vergroten van de kans op ontwikkeling van artritis door herhaalde trauma’s hebben sommige artsen agressiever gemaakt in het voorkomen van herhaalde dislocaties. Sommige chirurgen proberen de normale anatomie te herstellen door de MPFL te repareren na een eerste ontwrichting. Deze operatie is controversieel omdat niet alle patiënten die hun knieschijf ontwrichten, nog een dislocatie zullen hebben. Bovendien is vroege chirurgie niet aangetoond door wetenschappelijke studie om behulpzaam te zijn bij het voorkomen van artritis.
Als uw chirurg een operatie aanbeveelt en u niet zeker bent om door te gaan, hoeft u zich nooit zorgen te maken om een andere mening. Vergeet niet: er is niet altijd een goed en fout antwoord. Hoewel sommige chirurgen en patiënten mogelijk een sterke mening hebben, is er niet altijd een duidelijk antwoord op hoe ze het best kunnen doorgaan. Het doet nooit pijn om een ander advies te zoeken. Dat gezegd hebbende, is het ook belangrijk om te onthouden dat te veel advies het denken kan vertroebelen. Als je een chirurg vindt die je vertrouwt en je hebt er alle vertrouwen in dat ze uitkijken naar je beste interesse, dan is vasthouden misschien de beste keuze!
