Het risico van HIV is veel groter van man tot vrouw dan van vrouw tot man, grotendeels door de kwetsbaarheid van HIV de vagina, baarmoederhals en (mogelijk) de baarmoeder. Niet alleen is er een groter weefseloppervlak in het vrouwelijke voortplantingskanaal (FRT) in vergelijking met de penis, veranderingen in de biologie kunnen het slijmvliesweefsel dat de FRT vormt, nog gevoeliger maken voor infectie.
Terwijl de slijmvliesmembranen van de vagina veel dikker zijn dan het rectum, met ongeveer een dozijn overlappende lagen van epitheliale weefsels die een gemakkelijke barrière tegen infectie bieden, kan HIV nog steeds toegang krijgen tot het lichaam door gezonde cellen. Verder is de baarmoederhals, die dunner slijmvliesmembranen heeft dan de vagina, bekleed met CD4 + T-cellen, de immuuncellen die HIV bij voorkeur target.
Veel dingen kunnen de kwetsbaarheid van een vrouw voor HIV vergroten, waaronder bacteriële vaginose (die de vaginale flora kan veranderen) en cervicale ectopie (ook bekend als een "onvolgroeide" cervix).
Maar toenemend bewijs heeft ook aangetoond dat hormonale veranderingen, die van nature voorkomen of worden geïnduceerd, een sleutelrol spelen bij het vergroten van het potentieel van een vrouw voor HIV-verwerving.
Menstruatie en hiv-risico
Een onderzoek uit 2015 van onderzoekers van de Geisel School of Medicine van de Dartmouth University suggereerde dat hormonale veranderingen tijdens de normale menstruatiecyclus HIV en andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) een "kans" bieden om te infecteren.
Het is bekend dat de immuunfunctie, zowel aangeboren (natuurlijk) als adaptief (verworven na een eerdere infectie) wordt gereguleerd door hormonen. Tijdens de menstruatie beïnvloeden de twee hormonen die bedoeld zijn om de condities voor bevruchting en zwangerschap-oestradiol en progesteron te optimaliseren rechtstreeks de epitheliale cellen, fibroblasten (cellen gevonden in bindweefsels) en immuuncellen die de FRT vormen direct.
Daarbij wordt de immuunrespons getemperd en neemt het risico op HIV-verwerving aanzienlijk toe.
Indien bevestigd, kan de studie helpen om de weg vrij te maken voor therapieën die de antivirale activiteit beter kunnen verbeteren en / of seksuele handelingen kunnen beïnvloeden (d.w.z. het identificeren van veiligere tijden om seks te hebben) tijdens deze zogenaamde "kans".
Overgang en hiv-risico
Omgekeerd heeft een ander onderzoek uit 2015 van het University Pittsburgh Medical Center gesuggereerd dat veranderingen in de FRT kunnen bijdragen aan een verhoogd risico op hiv bij postmenopauzale vrouwen.
Het is bekend dat de immuunfunctie van het lagere geslachtsorgaan snel daalt tijdens en na de menopauze, met het dunner worden van epitheliale weefsels en een duidelijke afname van de mucosale barrière. (Het slijmvlies, waarvan bekend is dat het een spectrum van antimicrobiële stoffen bevat, wordt ondersteund door secreties van de bovenste FTR die stroomafwaartse bescherming bieden aan het lagere geslachtsorgaan.) Researchers De onderzoekers wierven 165 asymptomatische vrouwen, inclusief postmenopauzale vrouwen; pre-menopauzale vrouwen niet op anticonceptiva; en vrouwen op anticonceptiva – en gemeten hiv-kwetsbaarheid door cervicovaginale vloeistoffen verkregen door irrigatie te vergelijken. Met behulp van HIV-specifieke testtesten, ontdekten ze dat postmenopauzale vrouwen drie keer minder "natuurlijke" anti-HIV-activiteit hadden (11% versus 34%) dan een van de andere twee groepen.
Hoewel de conclusies beperkt zijn door het ontwerp en de grootte van het onderzoek, suggereert het wel dat hormonale veranderingen tijdens en na de menopauze oudere vrouwen met verhoogd hiv-risico kunnen plaatsen. Daarom moet er meer nadruk worden gelegd op veiligere seksuele voorlichting van oudere vrouwen, en moet ervoor worden gezorgd dat HIV- en andere soa-screeningen niet worden vermeden of uitgesteld.
Hormonale anticonceptiva en hiv-risico
Bewijs dat hormonale anticonceptiva het hiv-risico van een vrouw kunnen verhogen, is inconsistent, hetzij door middel van orale of injecteerbare anticonceptiva. Een robuuste meta-analyse van 12 studies-acht gedaan in de algemene populatie en vier onder hoogrisicovrouwen – toonde een gematigde, algemene toename van het hiv-risico bij vrouwen die de langwerkende injecteerbare, depot medroxyprogesterone-acetaat (DPMA, aka Depo) gebruikten. -Provera).
Voor vrouwen in de algemene bevolking was het risico kleiner.
De analyse, die meer dan 25.000 vrouwelijke deelnemers omvatte, toonde geen duidelijk verband tussen orale contraceptiva en HIV-risico’s.
Hoewel de gegevens onvoldoende worden geacht om te suggereren dat het gebruik van DPMA wordt beëindigd, adviseren de onderzoekers dat vrouwen die alleen progestageen injecties gebruiken, worden geïnformeerd over de onzekerheid met betrekking tot DPMA- en HIV-risico’s, en dat zij worden aangemoedigd condooms te gebruiken en andere preventieve strategieën zoals als HIV pre-exposure profylaxe (PrEP).
