Langdurige slapeloosheid lijkt waarschijnlijk uw gezond verstand te ontrafelen, maar wanneer zou u eigenlijk therapie als een behandeloptie moeten zoeken? Hoe kan de angst geassocieerd met slapeloosheid zelfdestructief worden? Zijn er andere gedragsveranderingen die uw slapeloosheid kunnen verbeteren? Wat is het verschil tussen cognitieve therapie en cognitieve gedragstherapie?
Laten we voor een antwoord op deze vragen een fragment uit UpToDate – een betrouwbare elektronische medische referentie die door zorgverleners en patiënten wordt gebruikt, beoordelen.
Lees dan verder voor aanvullende informatie over wat dit allemaal voor u betekent.
"Mensen die ’s nachts wakker zijn, maken zich vaak zorgen dat ze de volgende dag slecht zullen presteren als ze niet voldoende slapen." Dergelijke gedachten kunnen een cyclus in gang zetten waarbij wakker blijven’ s nachts je angst verhoogt, waardoor het moeilijker wordt om te slapen. Je kunt alle negatieve gebeurtenissen in je leven beginnen beschuldigen van slechte slaap.
"Tijdens cognitieve therapie werk je met een therapeut om je angst en negatief denken aan te pakken. De therapeut zal je helpen te accepteren dat een slechte slaap alleen niet de oorzaak kan zijn van al je problemen.
"Cognitieve gedragstherapie is een training die verschillende van de eerder beschreven benaderingen combineert in een periode van 8 tot 10 weken." Een voorbeeld van een 8-sessiesprogramma kan een inleidende onderwijssessie bevatten, gevolgd door twee sessies die zich richten op stimuluscontrole en slaapbeperking. Deze kunnen worden gevolgd door twee sessies die focussen op cognitieve therapie en vervolgens een sessie over slaaphygiëne. Ten slotte kan er een sessie zijn die de vorige sessie evalueert en integreert en een sessie waarin toekomstige problemen worden behandeld, zoals stress en terugval. "
Slaap kan erg lijden wanneer negatieve emoties het beginnen te ondermijnen. Een psychologische storm van stress, angst en negativisme kan snel elke kans op een rustgevende sluimering decimeren.Voor degenen die lijden aan een onvermogen om te vallen of te blijven slapen, kenmerken van slapeloosheid, kan een negatieve reactie op deze toestand brandstof aan het vuur toevoegen, wat leidt tot aanvallen van rusteloosheid en extra leed.
Vaak kan slapeloosheid in deze situatie uit de hand lopen.Slaap kan niet worden gedwongen.Wordt door te blijven slapen – proberen onszelf mentaal te dwingen in slaap te vallen – bereiken we het tegenovergestelde.De bijbehorende angst waarschuwt onze geest en een bijbehorende uitbarsting van een stresshormoon genaamd cortisol wekt onze lichamen. Als onderdeel hiervan zullen veel mensen "catastroferen". Met andere woorden, de uitkomst van een slechte nachtrust gaat naar de buikspieren. olute extreme catastrofe die zou kunnen voorkomen, zelfs als dit onredelijk is.
Laten we een voorbeeld nemen. Je hebt moeite om in slaap te vallen. Terwijl je daar liegt en de minuten bekijkt op de klok, begin je je zorgen te maken. "Ik kan niet gaan slapen", denk je bij jezelf. "Ik moet slapen of ik kan morgen niet meer op mijn werk komen." Dit lijkt in eerste instantie rationeel. Maar naarmate de minuten uren worden, bouwt je angst op. "Ik kan niet slapen. Ik slaap ’s morgens vroeg in slaap. Als ik te laat ben, kan ik ontslagen worden. Ik zal me niet kunnen concentreren en mijn werk zal eronder lijden. Als ik ontslagen word, verlies ik mijn huis, ik zal dakloos zijn. ‘ Plotseling moeite met slapen – op zich gewoon en relatief onbelangrijk – is ontstaan uit angst om je baan en dakloosheid te verliezen. Dit zouden verwoestende gevolgen hebben, maar zijn het redelijke?
Cognitieve therapie probeert je denkpatronen te corrigeren, je angstige gedachten naar hun conclusies te dragen en, eenmaal daar, om je eerlijk te laten nadenken over of ze redelijk zijn. In het bovenstaande voorbeeld kan een therapeut zeggen: "Ja, maar heb je ooit geslapen en werk gemist?" Het antwoord is waarschijnlijk nee. Eenmaal uit elkaar getrokken, kan het bezorgde denken worden onschadelijk gemaakt. Als onderdeel hiervan gaat u ook in op wat u ten onrechte de schuld kunt geven van slechte slaap.
Sommige mensen hebben baat bij een gestructureerd programma van cognitieve gedragstherapie. Deze formele training bouwt voort op de technieken die zijn geïntroduceerd in de basale cognitieve therapie.
Het vindt meestal plaats gedurende meerdere maanden. Als onderdeel hiervan kunnen twee gedragsinterventies worden gebruikt die effectief kunnen zijn bij de behandeling van slapeloosheid: stimulusbeheersing en slaapbeperking. Elk beperkt de hoeveelheid tijd die je wakker doorbrengt in bed, zodat het geen plek van herkauwen wordt.
Deze veranderingen in het denken zijn soms moeilijk te implementeren en daarom kunnen deze therapieën het beste worden uitgevoerd met de hulp van een therapeut die is opgeleid in de technieken. Misschien wilt u advies inwinnen bij een speciaal opgeleide psycholoog, psychiater of slaapspecialist. Door de belangrijke wisselwerking tussen emoties en slaap aan te pakken, kun je hopelijk je angsten laten rusten en eindelijk de slaap krijgen die je nodig hebt.
Wilt u meer weten? Zie het onderwerp
UpToDate, "Insomnia-behandelingen" voor aanvullende, diepgaande medische informatie.
