Hoewel jicht vrij vanzelfsprekend lijkt op basis van het uiterlijk, zal een arts vaak tests willen uitvoeren om de diagnose te bevestigen en andere oorzaken uit te sluiten. Als een ziekte die wordt gekenmerkt door de afzetting van urinezuurkristallen in de gewrichten, wil de arts mogelijk bewijs zoeken door een gewrichtsvloeistof met een naald uit de microscoop te onderzoeken.
In sommige gevallen kan een diagnose het vergelijken van symptomen met een reeks laboratorium- en / of beeldvormingstests zijn.
Lichamelijk onderzoek
In veel gevallen kan een jichtdiagnose worden gemaakt op basis van een beoordeling van uw symptomen en medische geschiedenis. Naast een lichamelijk onderzoek, zal uw arts een beschrijving van de aanval willen hebben (inclusief hoe het is begonnen en hoe lang het duurde) en eventuele risicofactoren die mogelijk aan de aanval hebben bijgedragen, onderzoeken.
Bepaalde verklikkerymptomen kan voldoende zijn om de diagnose te stellen, zoals:
- Een mono-arthritische aanval (wat betekent dat slechts één gewricht wordt aangetast)
- Acute pijn in het eerste middenvoetsbeentje-falangeale gewricht van de grote teen
- Extreme gewrichtsontsteking en roodheid gedurende één dag
- meer dan één aanval in hetzelfde gewricht
Hoewel dit alles is dat uw arts nodig heeft om een behandelplan op te stellen, kan aanvullend bewijs vereist zijn als dit uw eerste aanval is of als terugkerende symptomen ernstig zijn geworden.
Labs and Tests
De gouden standaard voor het stellen van een jichtdiagnose is door synoviale vloeistof uit een gewricht te extraheren en te zoeken naar bewijs van urinezuurkristallen (mononatriumuraatkristallen genoemd) onder een microscoop. Gewrichtsvloeistof is een dikke, lichtgekleurde substantie die het gewricht bekleedt en de ruimte tussen de gewrichten smeert.
De procedure, bekend als een synoviale vloeistofanalyse, begint met een injectie van een lokaal anestheticum om het gewricht te verdoven. Na een paar minuten zal de arts een naald inbrengen in de gewrichtsruimte om een vloeistofmonster te extraheren, dat vervolgens voor analyse naar het laboratorium wordt gestuurd.
In aanvulling op het zoeken naar mononatriumuraatkristallen, zal het laboratorium controleren op hoge urinezuurspiegels en op tekenen van tophus, verharde brokken urinezuur die worden aangetroffen in een ziekte in een later stadium.
Van de andere laboratoriumtests die kunnen worden besteld:
- Een urinezuurtest kan worden uitgevoerd om te controleren op zuurniveaus van meer dan 6,8 milligram per deciliter (hoewel mensen met een laag niveau ook jicht kunnen hebben).
- U kunt ook ureum- en creatininebloedonderzoek doen om te zien of uw nierfunctie verminderd is als gevolg van hyperurikemie (overmatig urinezuur).
- Een urinalyse kan worden gebruikt om de urinezuurspiegels in uw urine te controleren en uw risico op nierstenen te bepalen.
Beeldvormingstests
Om te helpen bij de diagnose, kan de arts beeldvormende tests bestellen om de kenmerken van een gezwollen gewricht te evalueren of om te controleren op subchondrale botcysten die wijzen op artritis. Beeldvormings-testopties omvatten röntgenstraling, computertomografie (CT), magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en echografie.
Elke test heeft zijn voordelen en beperkingen:
- Röntgenfoto’s kunnen bot- en kraakbeenerosie onthullen, maar zijn pas echt nuttig na een jaar van ongecontroleerde ziekte.
- CT- en MRI-scans kunnen helpen ontsteking, boterosie en kraakbeenschade te identificeren, maar zijn volgens een studie gepubliceerd in European Radiology may mogelijk minder in staat vroege ziekte te detecteren.Ultrageluiden zijn gunstig omdat ze draagbaar zijn, gemakkelijk verkrijgbaar zijn en geen ioniserende straling vereisen. Ze kunnen ook vroegtijdig bewijs van kristalafzettingen, vochtophoping en de verwijding van de gewrichtsruimte detecteren. Aan de andere kant zijn ze niet in staat om diepere structuren van een verbinding te visualiseren.
- In de praktijk worden ultrasone geluiden meestal gebruikt als u net symptomen of terugkerende aanvallen begint te ervaren. Andere beeldvormende tests kunnen worden besteld op basis van de geschiedenis van uw symptomen of de ernst van uw aandoening.
Differentiediagnoses
Hoewel de symptomen van jicht door uiterlijk alleen lijken te lijken, zijn er twee andere aandoeningen waar artsen naar zullen kijken met opmerkelijk vergelijkbare kenmerken: pseudogout en septische artritis.
Om te differentiëren, zal de arts vier dingen bekijken: de synoviale vloeistofanalyse (om te controleren op tekenen van kristallisatie), het aantal witte bloedcellen (om te controleren op infectie), een gramkleuring van de synoviale vloeistof (om te controleren op bacteriën), en de locatie van uw gewrichtspijn.
Jicht
Jicht heeft bepaalde fysieke en diagnostische kenmerken die het scheiden van andere ziekten, namelijk:
Synoviale vloeistofanalyse: naaldvormige kristallen
- Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
- Gramkleuring: negatief (betekent dat er geen infectie is)
- Locatie : voornamelijk de grote teen, de middenvoet, de knie en de onderste ledematen (met de betrokkenheid van de pols, elleboog, hand of vingers bij een ziekte in een later stadium)
- Pseudogout
Pseudogout is een aandoening waarbij calciumkristallen (geen mononatriumuraatkristallen) zijn ontwikkelen in de gezamenlijke ruimte. De ziekte kan op de volgende manieren worden gedifferentieerd van jicht:
Synoviale vloeistofanalyse: rhomboïdevormige kristallen
- Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
- Gramkleuring: negatief
- Locatie: meestal knie, pols of grote teen
- Septische artritis
Septische artritis, ook bekend als infectieuze artritis, wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie en kan dodelijk zijn als deze niet wordt behandeld. Het verschilt van jicht op de volgende karakteristieke manieren:
Synoviale vloeistofanalyse: geen kristallen
- Aantal witte bloedcellen: meer dan 50.000
- Graankleurencultuur: positief (bevestiging van een bacteriële infectie)
- Locatie: voornamelijk de knie
