Ziekte van de schildklier veroorzaakt vaak hartproblemen. Een van de belangrijkste redenen om een schildklieraandoening te diagnosticeren en te behandelen, is het voorkomen van hartaandoeningen die hieruit kunnen voortvloeien.
Overzicht
De schildklier is een kleine klier in de nek net onder de adamsappel en is verantwoordelijk voor het regelen van vele vitale lichaamsfuncties.
Door de juiste hoeveelheid schildklierhormoon te produceren, helpt de schildklier om het metabolisme van uw lichaam te reguleren – en vooral, hoeveel zuurstof en energie uw lichaam verbruikt – evenals uw spijsverteringsfunctie, spierfunctie en huidtint.
In feite heeft de schildklier op zijn minst enig effect op elk orgaan in het lichaam, inclusief het hart.
- Lees meer over de schildklier en zijn functie.
Bij een persoon met bijna elke vorm van hartaandoening kunnen aandoeningen van de schildklier hartklachten verergeren of nieuwe veroorzaken en het onderliggende hartprobleem versnellen. Schildklierziekte kan zelfs gloednieuwe hartproblemen produceren bij mensen met een verder gezond hart.
Schildklierziekte beïnvloedt het hart door ofwel te weinig schildklierhormoon (een aandoening genaamd hypothyreoïdie) of te veel schildklierhormoon (hyperthyreoïdie genoemd) te produceren. Beide typen schildklieraandoeningen komen vaak voor en beide kunnen een aanzienlijk effect op het hart hebben.
Hypothyreoïdie
Schildklierhormoon is erg belangrijk voor de normale cardiovasculaire functie. Wanneer er niet genoeg schildklierhormoon is, kunnen noch het hart noch de bloedvaten normaal functioneren.
Bij hypothyreoïdie zorgt het verminderde schildklierhormoon ervoor dat de hartspier minder krachtig pompt en uiteindelijk verzwakt raakt.
Bovendien kan de hartspier niet volledig ontspannen na elke hartslag.
Dit onvermogen om te ontspannen kan diastolische disfunctie veroorzaken, een aandoening die tot hartfalen kan leiden. Hypothyreoïdie zorgt er ook voor dat bloedvaten stollen, wat hypertensie kan veroorzaken.
Cardiale symptomen kunnen optreden bij iedereen met hypothyreoïdie, maar ze komen vooral voor bij mensen die al een onderliggende hartaandoening hebben.
Veelvoorkomende hartproblemen die samenhangen met hypothyreoïdie zijn:
- Dyspnoe-kortheid van ademhaling bij inspanning en slechte inspanningstolerantie bij hypothyreoïdie is meestal te wijten aan zwakte in de skeletspieren. Bij mensen die ook een hartaandoening hebben, kan dit te wijten zijn aan verergering van hartfalen.
- Trage hartslag (bradycardie)– De hartslag wordt gemoduleerd door schildklierhormoon. Dus, met hypothyreoïdie is de hartslag meestal 10 tot 20 slagen per minuut langzamer dan normaal. Vooral bij patiënten die ook een hartaandoening hebben, kan hypothyreoïdie de neiging tot premature hartslag (zoals PVC’s) echter verergeren en atriale fibrillatie veroorzaken.
- Diastolische hypertensie– Misschien denkt u dat, omdat een tekort aan schildklierhormoon het metabolisme vertraagt, mensen met hypothyreoïdie mogelijk een lage bloeddruk ervaren. Meestal is het tegenovergestelde waar: de slagaders zijn stijver in hypothyreoïdie, waardoor de diastolische bloeddruk stijgt.
- Verslechtering van hartfalen of een nieuw begin van hartfalen-Hypothyreoïdie kan leiden tot goed beheerst hartfalen en kan voor het eerst hartfalen veroorzaken bij patiënten met een relatief milde onderliggende hartaandoening.
- Oedeem (zwelling)-Eemhaling kan optreden als gevolg van verergering van hartfalen. Bovendien kan hypothyreoïdie zelf een type oedema produceren dat myxoedeem wordt genoemd, veroorzaakt door een opeenhoping van abnormale eiwitten en andere moleculen in de interstitiële vloeistof (vloeistof buiten de cellen van het lichaam).
- Verergering van coronaire hartziekte (CAD) W – Terwijl de verlaging van het schildklierhormoon angina (coronair ongemak geassocieerd met CAD) kan verminderen bij patiënten met angina, de toename van LDL-cholesterol (slechte cholesterol) en in C-reactief proteïne gezien met hypothyreoïdie kan elk onderliggende CAD versnellen.Hypothyreoïdie is vaak een uiterst subtiele aandoening. Het heeft meestal een zeer geleidelijk begin, dus de symptomen kunnen op u "sluipen". Bovendien treedt, met name bij oudere mensen, hypothyreoïdie vaak op zonder de typische constellatie van ’tekstboek’-symptomen die artsen gewoonlijk verwachten.
Ook komt hypothyreoïdie vaker voor dan veel artsen beseffen. Dus als u
eventuelesymptomen heeft die op hypothyreoïdie kunnen duiden en uw arts heeft geen klaarstaande of overtuigende verklaring voor hen (vooral als u al een hartaandoening heeft, van welk type dan ook), vraag dan uw arts om de schildklierhormoonspiegels te meten.Hypothyreoïdie wordt behandeld met schildklierhormoonmedicatie. De adequate behandeling van hypothyreoïdie is een beetje lastig en zelfs controversieel.
Hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie wordt veroorzaakt door de overproductie van schildklierhormoon. Wanneer er te veel schildklierhormoon is, wordt de hartspier als een paard "geklopt" en voor een persoon met een hartaandoening is het alsof je een moe paard slaat.
Overtollig schildklierhormoon verhoogt de contractiekracht van de hartspier en verhoogt de hoeveelheid zuurstof die het hart nodig heeft, verhoogt ook de hartslag, waardoor het werk van het hart sterk toeneemt.
Cardiale symptomen kunnen voorkomen bij iedereen met hyperthyreoïdie, maar kunnen vooral gevaarlijk zijn bij mensen met een onderliggende hartaandoening. Veel voorkomende symptomen zijn:
Snelle hartslag (tachycardie) en hartkloppingen
- -Opgegeven (dat wil zeggen, niet zichtbaar) hyperthyreoïdie is een veelvoorkomende oorzaak van een verhoogde hartslag in rust en bij lichte inspanning Hyperthyreoïdie moet altijd worden uitgesloten met bloedtesten voordat de diagnose van ongepaste sinustachycardie. Vooral bij patiënten met een onderliggende hartaandoening kan hyperthyreoïdie ook tal van andere aritmieën veroorzaken, zoals PVC’s, ventri culaire tachycardie, en in het bijzonder atriale fibrillatie. Het is inderdaad belangrijk om hyperthyreoïdie uit te sluiten bij iedereen die atriale fibrillatie heeft zonder een duidelijke onderliggende oorzaak.Systolische hypertensie
- – De krachtige hartcontractie verhoogt de systolische bloeddruk (de druk in de bloedvaten tijdens hartcontractie).Dyspnoe bij lichte inspanning
- – Kortademigheid kan te wijten zijn aan de zwakte van de skeletspieren in verband met hyperthyreoïdie of aan een verslechtering van hartfalen.Hartfalen
- – Hyperthyreoïdie zelf kan hartfalen veroorzaken, maar slechts in relatief zeldzame gevallen. Aan de andere kant, als reeds bestaande hartaandoeningen aanwezig zijn, is verergering van hartfalen met hyperthyreoïdie gebruikelijk en kan het buitengewoon moeilijk te behandelen zijn.Verergering van angina
- -Patiënten met CAD ondervinden vaak een verslechtering van de symptomen met hyperthyreoïdie. Deze kunnen een toename van angina of zelfs een hartaanval omvatten.Net als hypothyreoïdie kan hyperthyreoïdie aanwezig zijn zonder de klassieke symptomen van het handboek te produceren. Dus iedereen die een van deze cardiale symptomen heeft die niet op een andere manier gemakkelijk kunnen worden verklaard, moet zijn schildklierfunctie laten meten.
De "beste" manier om hyperthyreoïdie te behandelen is controversieel. In de VS kiezen de meeste artsen onmiddellijk voor ablatie van de overactieve schildklier met radioactief jodium. Vervolgens geven ze de patiënt schildklierhormoonpillen omdat de schildklier niet langer functioneel is. Dit kan echter soms een vergissing zijn, omdat af en toe een overactieve schildklier een tijdelijke fase van de ziekte van Hashimoto is, in welk geval het ableren van de schildklier onnodig is.
Tijdens het gebruik van medicijnen om de schildklier gedeeltelijk te onderdrukken (zoals Tapazole of PTU in de VS) ontstaat voor artsen iets meer een langetermijnbeheersysteem, veel deskundigen denken dat dit uiteindelijk tot blijere patiënten kan leiden.
Een woord van buitenaf
