De microben die in ons leven en in ons zijn, overtreffen onze eigen cellen. Microbiota in het menselijk darmkanaal is een van de meest dichtbevolkte bacteriële ecosystemen die in de natuur bekend zijn. Het reguleert de metabolische functie en immuunresponsen en draagt bij aan gemoedstoestand en gedrag. Onevenwichtigheden zijn in verband gebracht met verschillende ziekten, waaronder inflammatoire darmziekte (IBD) en metabole stoornissen.
Een gezond microbioom, aan de andere kant, kan een beschermende functie hebben zoals is aangetoond in het geval van Helicobacter pylori, die voorheen alleen bekend was vanwege de schadelijke effecten.
Wetenschappers erkennen nu dat H.pylori– die overigens ook in de maag van 5300 jaar oude Iceman Oetzi werd aangetroffen – mogelijk beschermt tegen zure reflux en astma.
Microbiome of Microbiota?
Microbiome en microbiota hebben de laatste tijd veel aandacht gekregen vanwege de wetenschappelijke vooruitgang met betrekking tot de behandeling van gastro-intestinale en immuunziekten waarbij microbiële gemeenschappen betrokken zijn. Er is enige onduidelijkheid in de manier waarop de twee termen worden gebruikt. Dr. Jonathan Eisen van de universiteit van Californië, Davis, merkte op dat het microbioom nu vaak wordt gebruikt om te verwijzen naar de verzameling micro-organismen die een bepaald leefgebied in het lichaam innemen, bijvoorbeeld de menselijke darm. De term werd voor het eerst gebruikt in de jaren 1800 en verschijnt in een oud Italiaans boek over verloskunde en gynaecologie.
Sommige andere betrouwbare bronnen, zoals het wetenschappelijke tijdschrift Nature, definiëren ook het microbioom als het genetische materiaal in een microbiota. Volgens hen verwijst de microbiota naar de hele verzameling organismen.
Hoewel er enige inconsistentie lijkt te bestaan in het gebruik van terminologie, is de wetenschappelijke gemeenschap eenduidig het ermee eens dat de bijdrage van microben aan de menselijke gezondheid aanzienlijk is.
Desalniettemin kan het soms een uitdaging zijn om hun directe invloed en oorzakelijk verband met verschillende ziekten te bestuderen.
Het microbioom tussen mensen overbrengen
In 2016 is een onderzoek gepubliceerd in Nature Medicine waarin het proces is beschreven van overdracht van het microbioom van de moeder aan haar pasgeboren kind.
Er is eerder vastgesteld dat baby’s geboren met een keizersnee meer kans hebben om auto-immuunziekten te ontwikkelen. Aangezien hun toedieningswijze hen niet blootstelt aan het vaginale microbioom, net na de geboorte, lijkt hun darmbiobiome op dat van de huid van hun moeder. Daarentegen hebben vaginaal geboren baby’s een darmmicrobioom dat lijkt op het vaginale microbioom van hun moeder, dat hen lijkt te beschermen tegen bepaalde schadelijke aandoeningen. Een experiment ontworpen door universitair hoofddocent Maria Dominguez-Bello van de New York University, keek naar het overbrengen van het vaginale microbioom van de moeder naar baby’s die geboren werden door de C-sectie. De moeders werden ingewisseld en de baby’s werden onmiddellijk na de geboorte gekoloniseerd. Bij testen na een maand hadden pasgeborenen die waren ingeënt met het vaginale microbioom nog steeds een microbioom dat sterk leek op de vagina van hun moeder. Deze overdracht van vaginale flora na een C-sectie, ook bekend als "vaginaal zaaien", kan in de toekomst een belangrijke procedure worden en kan sommige auto-immuunaandoeningen helpen voorkomen.
Sommige deskundigen waarschuwen echter dat hoewel de praktijk steeds populairder wordt, de voordelen ervan nog niet zijn bewezen. Dr. Aubrey Cunnington, van Imperial College London, beweert dat vaginaal vocht ook bacteriën en virussen kan bevatten die schadelijk kunnen zijn voor een baby. Voorlopig worden gezondheidswerkers over het algemeen geadviseerd om geen vaginale zaadjes te geven.
Fecale microbiota-transplantatie (FMT) of bacteriotherapie is ook onderzocht. Het is bijvoorbeeld toegepast op patiënten met een bacteriële disbalans in hun darm als gevolg van een eerdere antibioticabehandeling die nuttige bacteriën vernietigde.
Mensen die gediagnosticeerd zijn met recidiverende Clostridium difficile colitis (die kan voorkomen bij mensen die antibiotica gebruiken) kunnen nu worden behandeld met een transfer van ontlasting van een gezonde donor. C. difficile -infecties worden beschouwd als de meest voorkomende infecties die door het ziekenhuis zijn opgedaan. De infectie resulteert vaak in terugkerende diarree. Twee Deense artsen, Dr. Michael Tvede en Dr. Christian Rask-Madsen, ontwikkelden een specifiek type bacteriotherapie dat veel potentieel vertoont bij de behandeling van diarree geassocieerd met C. difficile -bacterie. Net als FMT streeft hun methode, rectale bacteriotherapie (RBT) genaamd, ernaar om normale intestinale microflora opnieuw te introduceren. Een onderzoek onder 55 patiënten die RBT kregen, toonde aan dat behandeling succesvol was bij maximaal 80 procent van hun patiënten (met een betere uitkomst bij mensen zonder gastro-intestinale aandoeningen). Tvede en Rask-Madsen erkennen dat er altijd risico’s aan verbonden zijn bij het inenten van een patiënt met levende bacteriën, er kan zich bijvoorbeeld een bloedbaaninfectie ontwikkelen. Tien dagen na RBT werd een van hun patiënten opgenomen in het ziekenhuis met een acute aandoening, mogelijk in verband met RBT.
Human-Gut-on-a-Chip-technologie
Een team van de universiteit van Harvard boekte aanzienlijke vooruitgang bij het bestuderen van darmbacteriën en -ontsteking met behulp van humane darm-op-een-chiptechnologie om een gecontroleerd model van menselijke ingewanden te ontwikkelen. Dit model, de grootte van een computergeheugenstick, bootst de natuurlijke omstandigheden in de menselijke ingewanden na, waardoor onderzoekers bacteriële overgroei en ontsteking van de darm kunnen bestuderen. Voor het eerst kunnen wetenschappers verschillende pathofysiologische responsen en de bijdrage van individuele pathogenen en cellen in vitro analyseren.
Diensten zoals uBiome komen ook op en transformeren het testen van menselijke bacteriën in burgerwetenschap. Deze populaire instellingen kunnen echter veel beperkingen hebben. De wetenschap staat nog in de kinderschoenen en alleen kijken naar de bacteriën in onze darmen geeft ons niet noodzakelijkerwijs een volledig beeld van de darmomgeving en algehele gezondheid van de darmen.
