De term universele voorzorgsmaatregelen verwijst naar bepaalde stappen die medische professionals en anderen nemen voor infectiebeheersing. Met andere woorden, dit zijn de technieken die mensen nemen om het risico van overdracht van hiv en andere infectieziekten te verminderen. De wetenschappelijke basis van universele voorzorgsmaatregelen is dat personen bloed of lichaamsvloeistoffen moeten behandelen alsof het HIV, hepatitis of een ander infectieus agens bevat.
Met andere woorden, universele voorzorgsmaatregelen gaan ervan uit dat alle lichaamsvloeistoffen gevaarlijk zijn. Vervolgens vertellen ze medische professionals om hen dienovereenkomstig te behandelen. Dit beschermt niet alleen zorgverleners. Het heeft ook een maatschappelijk voordeel. Door dezelfde procedures op iedereen toe te passen, d.w.z. universeel, vermindert het gebruik van universele voorzorgsmaatregelen het stigma. Hoe? Vóór universele voorzorgsmaatregelen was een arts die handschoenen en een masker droeg een signaal dat zijn patiënt iets ‘gevaarlijk’ had. Nu dragen artsen handschoenen en andere geschikte beschermende kleding voor iedereen. In de meeste gevallen is er geen signaal dat een patiënt een gestigmatiseerde aandoening heeft zoals HIV.Geschiedenis
OSHA verplichtte het gebruik van universele voorzorgsmaatregelen als een vorm van infectiebeheersing in het begin van de jaren negentig. De verandering vond plaats nadat duidelijk werd dat HIV zich verspreidde door blootstelling aan bloed en bepaalde andere lichaamsvloeistoffen. Enkele tientallen jaren later is het verbazingwekkend om je voor te stellen dat er een tijd was dat artsen niet regelmatig de handen uit de mouwen steken.
Het ging heel snel van een grote verandering naar een feit van het leven.
Een van de meest interessante aspecten van het mandaat is hoe lang het duurde om op zijn plaats te komen. Het CDC-document uit 1987 waarop de OSHA-normen zijn gebaseerd
erkent expliciet het feit dat medische geschiedenis en onderzoek geen betrouwbare methoden zijn om door bloed overgedragen ziekten te identificeren. Met andere woorden, artsen wisten al jaren dat er geen goede manier was om te vertellen welke patiënten infectueus bloed zouden kunnen hebben. Maar het duurde een tijdje om die kennis in verandering om te zetten.
Het is een feit dat het tijd kost om door bloed overgebrachte ziekten te detecteren. Dit is nog steeds waar. Kijk maar naar het geval van HIV. Er zijn speciale tests nodig om het virus te detecteren tijdens de eerste weken van een HIV-infectie. Het is ook een probleem voor verschillende andere ziekten.
Het doel van universele voorzorgsmaatregelen
Er zijn twee redenen waarom beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg universele voorzorgsmaatregelen gebruiken. De eerste reden is om patiënten te beschermen. Handen wassen, handschoenen verwisselen, maskers dragen, verminderen allemaal het risico van het doorgeven van een ziekte van patiënt naar patiënt … of van arts naar patiënt. De tweede reden is om zichzelf te beschermen. Beschermende kleding vermindert de blootstelling van professionals aan door bloed overgebrachte ziekten en andere infectieziekten. Universele voorzorgsmaatregelen maken de zorgwerkplek veel veiliger.
Voorbeelden
De specifieke implementatie van universele voorzorgsmaatregelen varieert van situatie tot situatie. Zusters kunnen bijvoorbeeld tijdens standaard poliklinische zorg gewoon handschoenen dragen. In andere situaties kunnen jassen, maskers en oogschermen worden aangegeven. Over het algemeen, hoe groter het risico van spuitvloeistoffen, hoe meer voorzorgsmaatregelen nodig zijn.
Dat is de reden waarom tandartsen zoveel spullen dragen!
Een heel woord
