Hebt u een gehoorstest nodig?

Gehoorverlies bij zowel kinderen als volwassenen kan de levensstijl aanzienlijk verslechteren. Meer dan 30 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten worden blootgesteld aan geluidsniveaus die gevaarlijk zijn voor uw gehoor. Als uw gehoor op volwassen leeftijd is beschadigd, loopt u mogelijk risico op het missen van ontwikkelingsmogelijkheden als u uw gehoorverlies niet hebt behandeld. Volwassenen met onbehandeld gehoorverlies hebben de neiging minder te maken dan volwassenen met een normaal of gecorrigeerd gehoor.

Als u ongecorrigeerd gehoorverlies heeft, behoort u tot de 80 van de 100 getroffen personen die niets doen om hun gehoor te verbeteren.

Kinderen met gehoorverlies die niet vroegtijdig worden behandeld, lopen een aanzienlijk risico op ontwikkelingsachterstand. Door het gehoor van uw pasgeboren kind te laten testen, kunt u niet alleen hen helpen hun ontwikkelingsvoortgang te behouden, maar ook ongeveer $ 400.000 aan behandeling op latere leeftijd redden. De schermkosten zijn minimaal, met enkele tests die al voor $ 8 kunnen worden uitgevoerd.

Onbehandeld gehoorverlies kan een negatieve invloed hebben op de volgende gebieden van uw leven:

fysieke gezondheid
emotionele gezondheid
geestelijke gezondheid
sociale vaardigheden
relaties met collega’s, familie en collega’s
academisch succes en carrière

Heb ik een gehoorstest nodig?

Voor kinderen moet de regelmatige beoordeling van de risicofactoren voor gehoorverlies door hun kinderarts worden beoordeeld. Volgens Bright Futures van de American Academy of Pediatrics, moet u uw pasgeboren baby’s kort na de geboorte laten testen met de otoacoustic emissions (OAE) -gehoortest en, indien nodig, bevestigen met de auditieve auditieve opgeroepen respons (BAER) gehoortest van de hersenstam. binnen 3 tot 5 dagen tot niet later dan 2 maanden.

Na de kindgehoortest van uw kind, moeten risicofactoren worden gescreend op regelmatige bezoeken aan het gezondheidsonderhoud. Risicofactoren voor uw kind zijn:

ouderlijke zorg voor gehoorverlies
familiehistorie van gehoorverlies
intensieve zorgeenheid verblijf van meer dan 5 dagen als baby
ototoxische medicatieblootstelling (bekend om mogelijk gehoorbeschadiging te veroorzaken)

bepaalde gezondheidsproblemen met bekend risico voor gehoorverlies
eustachiusbuisdisfunctie
otitis media met effusie

Als uw kind een van deze risicofactoren heeft, worden er vaker gehoortests uitgevoerd om gehoorverlies zo snel mogelijk op te sporen. Zonder een van de bovenstaande risicofactoren dient uw kind te worden gehoord met audiometrie op de volgende leeftijden:

eenmaal op 4, 5, 6, 8 en 10 jaar oud
eenmaal tussen de leeftijd van 11 en 14
eenmaal tussen de leeftijd van 15 tot 17
eenmaal tussen de 18 en 21 jaar

Als u geen gehoorverlies vertoont op volwassen leeftijd, moet u nog steeds zelf controleren en zal uw arts tijdens uw fysieke onderzoeken nog steeds zoeken naar tekenen van gehoorverlies door het maken van een grondige gezondheidsgeschiedenis en het onderzoeken van je oren. Zowel oudere kinderen als volwassenen kunnen de volgende punten in overweging nemen om te helpen bepalen of gehoorverlies moet worden besproken met uw arts:

Andere mensen zeggen dat u te hard naar de tv luistert.
Je hebt problemen om gesprekken te volgen met meerdere sprekende personen tegelijk.
U hebt problemen met horen met veel achtergrondgeluid.
Je vraagt anderen om zichzelf regelmatig te herhalen.
U hebt problemen met het horen van vrouwen en kinderen, maar niet van mannen.
Andere mensen lijken de hele tijd te mompelen.

Je merkt vaak dat je niet begrijpt wat andere mensen zeggen.

Als u denkt dat een van deze uitspraken waar is, moet u uw arts vragen u te screenen op gehoorverlies. Een huisarts in de eerste lijn kan basistoetsen voor het gehoor uitvoeren. Verdere evaluatie van gehoorproblemen kan worden doorverwezen naar een audioloog of KNO-arts. Hieronder volgt een lijst met veelvoorkomende tests die u hebt uitgevoerd om uw niveau van gehoorverlies te evalueren.

Hoortests: Whispered Voice Test

Een effectieve screening om gehoorverlies in één of beide oren te bepalen. Deze test kan eenvoudig worden uitgevoerd door een huisarts en een geweldige methode om te bepalen of u moet worden doorverwezen voor verdere evaluatie.

Als uw arts deze test uitvoert, staan deze achter u op armafstand. Ze zullen één oor per keer afsluiten en beginnen met het wrijven van de tragus van uw oor (wat de externe flap is die over de opening van uw oor uitsteekt) om te voorkomen dat u aan de ene kant hoort. Uw arts zal dan een reeks letters en cijfers fluisteren en u deze herhalen voordat u het andere oor test.

Gehoorproeven: Weber en Rinne-tests

Een eenvoudige screeningstest die uw arts op kantoor kan uitvoeren, is de Weber- en Rinne-test. Dit is een geweldige screeningmethode om te helpen bepalen of verdere beoordeling noodzakelijk is. De enige apparatuur die voor deze testmethode nodig is, is een stemvork. Aan deze test mag geen enkele pijn kleven, maar tijdens een deel van de tests zult u wel trillingen in uw oor voelen.

De Weber-test wordt uitgevoerd door de stemvork op een stevig voorwerp te slaan om het trillen te starten. Het uiteinde van de stemvork wordt dan op de brug van het voorhoofd, de neus of de tanden geplaatst. Als u normaal hoort, is het geluid even luid in beide oren. Als het aan één kant luider is, zal uw arts beoordelen welk type gehoorverlies u hebt:

Het stemgeluid van de stem klinkt luider in uw oor, het geeft perceptief gehoorverlies aan.
Het stemgeluid van de stem is luider in uw slechtsthorende oor en wijst op geleidend gehoorverlies.

De Rinne-test wordt ook uitgevoerd door de stemvork op een stevig voorwerp te slaan om te beginnen met trillen. In tegenstelling tot de Weber-test, zijn er twee onderdelen van deze test. Uw arts plaatst het uiteinde van de stemvork op uw mastoïde proces, dat zich achter het onderste gedeelte van uw oor bevindt om uw geleiding van het beengeluid te testen. Uw arts zal de stemvork dan weg van uw lichaam verplaatsen, maar dicht bij uw oor, om uw luchtgeleiding te testen. Een normaal antwoord op deze test is dat u het geluid (luchtgeleiding) meer hoort dan dat u het geluid voelt (beengeleiding). Een abnormale reactie kan geleidend gehoorverlies aanduiden.

Gehoorproeven: tympanometrie

Tympanometrie is een geweldige screeningstool bij gebruik met een pneumatische otoscoop voor vloeistof in het oor die geleidingsverlies kan veroorzaken. De test resulteert in een tympanogram met een golfvorm die uw arts kan gebruiken om de kans op vocht achter uw trommel te bepalen. Deze golfvorm illustreert aan uw arts hoe goed geluid kan worden overgebracht via uw trommelvlies of hoeveel het wordt belemmerd. Een afgevlakte golf is consistent met otitis media.

Gehoorproeven: Otoakoestische emissie

Otoakoestische emissie (OAE) -test is de geprefereerde test voor zuigelingen. Aangezien de resultaten geen reactie van de persoon vereisen, kan deze test ook nuttig zijn bij ontwikkelingsachterstand of andere aandoeningen die het volgen van instructies moeilijk maken. OAE meet de respons van het slakkenhuis op het geluid en kan helpen bij het vaststellen van cochleaire disfunctie of conductief gehoorverlies.

Hoortests: Pure-Tone Audiometry (Audiogram)

Het audiogram is een gebruikelijke screeningsmethode. Om deze test uit te voeren, laat een audioloog u in een stille cabine zitten. Er zijn twee delen van deze test om te testen op zowel luchtgeleiding als botgeleidingafwijkingen. Koptelefoons worden gebruikt om luchtgeleiding te beoordelen, terwijl een botoscillator (een klein apparaat dat als een stemvork fungeert) achter je oor wordt geplaatst boven je mastoide om de beengeleiding vast te stellen. Elk apparaat zal verschillende frequenties gebruiken om de laagste drempel (in decibel) te bepalen, waar u het geluid 50% van de tijd kunt horen.

Nadat deze test is uitgevoerd, zal uw arts de metingen van de test gebruiken om te bepalen welk type gehoorverlies u ervaart. Als u naar uw audiogram kijkt, ziet u een grafiek met een rij X’s en O’s. De X’s vertegenwoordigen de resultaten van uw linkeroor, terwijl de O’s uw gehoor vanuit uw rechteroor voorstellen. De verticale as van de grafiek geeft het laagste niveau van luidheid (in decibel) weer voor u om het geluid te horen. De horizontale toegang vertegenwoordigt de toonhoogte die werd getest. Hierdoor kan uw arts begrijpen op welke frequentie u lijdt aan gehoorverlies en hoe ernstig uw gehoorverlies is.

Hoortests: spraakaudiometrie

Spraakaudiometrie is een geweldige test om een audiogram te valideren en om te bepalen of een hoortoestel wel of niet nuttig zou zijn. Het is ook nuttig om te bepalen waar de gehoorschade is opgetreden. In het eerste deel van de test wordt u gecontroleerd op het laagste volume waarmee u een reeks van twee lettergrepen herhaalt met een nauwkeurigheid van 50 procent. Het resultaat, of spraakontvangstdrempel (SRT), moet relatief dicht bij de zuivere-tone audiometrieresultaten liggen.

Het tweede deel van een spraakaudiometrie-examen is het woord discriminatie. Deze test gebruikt een lijst van 50 fonetisch uitgebalanceerde woorden, waarbij u wordt gevraagd elk woord te herhalen. De lijst wordt gelezen op een niveau van 40 decibel hoger dan de drempel die is bepaald in het eerste deel van uw test. Dit is het onderdeel van de test waarmee uw arts kan bepalen of een hoortoestel voor u effectief is of niet.

Deze test kan bijzonder belangrijk zijn, omdat 80 van de 100 mensen met gehoorverlies geen gehoorapparaat dragen, maar er wel één kunnen hebben. Zoals hierboven vermeld, kan dit van invloed zijn op u op academisch, sociaal en professioneel vlak.