Ventriculaire tachycardie die binnen 30 seconden vanzelf stopt, wordt niet-aanhoudende ventriculaire tachycardie (NSVT) genoemd. Omdat ventriculaire tachycardie op zijn minst potentieel een gevaarlijke hartritmestoornis is, hoe langer het duurt, hoe erger het neigt te zijn. Dus NSVT is aanzienlijk minder gevaarlijk dan ventriculaire tachycardie die langer aanhoudt. Toch kan het belangrijke symptomen veroorzaken en kan het zeker wijzen op een verhoogd hartrisico.
Overzicht
De formele definitie van NSVT is een episode van ventriculaire tachycardie met een hartslag van ten minste 120 slagen per minuut, die ten minste drie slagen duurt en die minder dan 30 seconden aanhoudt.
Meestal veroorzaakt NSVT helemaal geen symptomen of veroorzaakt het gewoon hartkloppingen. Maar af en toe kan NSVT duizeligheid of, in zeldzame gevallen, syncope (verlies van bewustzijn) veroorzaken.
Omdat NSVT meestal geen alarmerende symptomen produceert, wordt het meestal incidenteel ontdekt tijdens het opnemen van een elektrocardiogram (ECG) of tijdens een andere vorm van hartmonitoring.
Waarom is NSVT belangrijk?
Er zijn drie redenen waarom NSVT belangrijk is. Ten eerste kan de NSVT zelf lastige symptomen veroorzaken. Ten tweede kan dit duiden op de aanwezigheid van een eerder onbekende onderliggende hartaandoening. Ten slotte kan de aanwezigheid van NSVT wijzen op een elektrische instabiliteit die dreigt te verergeren, wat misschien leidt tot nog gevaarlijkere aritmieën zoals ventrikelfibrilleren.
Diagnose
Als u de diagnose NSVT hebt, is het vooral belangrijk voor uw arts om een hartonderzoek uit te voeren om te zoeken naar een onderliggende hartaandoening.
De soorten hartaandoeningen die meestal worden geassocieerd met NSVT zijn coronaire hartziekte (CAD) en hartfalen als gevolg van gedilateerde cardiomyopathie. NSVT wordt ook gezien bij hypertrofische cardiomyopathie en hartklepaandoeningen (vooral aortastenose en mitrale regurgitatie).
De meeste van deze aandoeningen kunnen worden uitgesloten met een echocardiogram, maar een stressthalliumtest kan ook nuttig zijn als u risicofactoren voor CAD hebt.
Soms wordt NSVT veroorzaakt door hartaandoeningen die niet zijn geassocieerd met structurele hartaandoeningen (dat wil zeggen, hartziekten die de anatomie van het hart niet veranderen). De meest voorkomende van deze aandoeningen is repetitieve monomorfe ventriculaire tachycardie (RMVT). RMVT is een zeldzame aangeboren aandoening waarbij het elektrische systeem van het hart betrokken is, dat geen structurele veranderingen veroorzaakt die met een echocardiogram kunnen worden gedetecteerd. Stoornissen zoals deze die NSVT produceren, worden meestal gediagnosticeerd wanneer een arts specifieke kenmerken van de aritmie op het ECG opmerkt.
Behandeling
In de meeste gevallen is NSVT voornamelijk significant als een indicator dat een onderliggende hartaandoening aanwezig kan zijn. Als later hartaandoeningen worden ontdekt, moet de behandeling daarop worden gericht. Als er geen onderliggende hartaandoening wordt gevonden, verhoogt de NSVT over het algemeen het risico van een hartstilstand niet meetbaar, en vanuit strikt medisch oogpunt is het vaak zo dat behandeling niet nodig is.
Niet zelden vormt de onderliggende hartziekte zelf een aanzienlijk risico voor een plotselinge dood door hartritmestoornissen.
Dit geldt met name voor CAD en hartfalen. Onder deze omstandigheden is het risico op hartstilstand veel meer gerelateerd aan de linkerventrikelejectiefractie dan aan de aanwezigheid of afwezigheid van NSVT. Om dat risico te verkleinen, moet een implanteerbare defibrillator sterk worden overwogen wanneer de ejectiefractie aanzienlijk wordt verminderd.
Bij mensen met hypertrofische cardiomyopathie wijst de aanwezigheid van NSVT op een enigszins verhoogd risico op een plotselinge dood. Dus bij deze personen zou het hebben van NSVT de cardioloog doen leunen in de richting van een implanteerbare defibrillator, vooral als er een geschiedenis is van plotseling overlijden door hypertrofische cardiomyopathie in de familie.
Het hebben van NSVT verandert niet de prognose van hartklepaandoeningen, inclusief mitralisklepprolaps, en mag onder deze omstandigheden geen rol spelen bij het nemen van behandelbeslissingen.
Jongeren met veel NSVT en geen structurele hartaandoeningen moeten worden doorverwezen naar een hartelektrofysioloog (een hartritmespecialist) die moet worden beoordeeld op RMVT en andere aangeboren aandoeningen die deze aritmie kunnen veroorzaken. Dit soort aritmieën kan vaak worden behandeld met ablatietherapie.
Medicatie
Als het gemakkelijk en / of veilig was om van NSVT met medicamenteuze therapie af te komen, zou dit geen moeilijke vraag zijn. Helaas zijn de antiarrhythmica die kunnen worden gebruikt om NSVT te behandelen vaak niet erg effectief en hebben ze de neiging heel veel vervelende bijwerkingen te veroorzaken.
Als medicamenteuze therapie wordt gebruikt, zullen de meeste artsen beginnen met het gebruik van bètablokkers en vervolgens calciumantagonisten, omdat deze geneesmiddelen de symptomen soms kunnen verminderen en relatief veilig zijn. Als echter echte anti-aritmische geneesmiddelen worden overwogen, moet het gebruik ervan bijna altijd worden geregisseerd door een elektrofysioloog van het hart.
Waar het op neer komt, is dat het belang van NSVT vaak niet om de NSVT zelf gaat. In plaats daarvan gaat het vaak om het feit dat de NSVT een aanwijzing kan zijn voor een onderliggend hartprobleem dat moet worden geëvalueerd en behandeld.
