De zaak Griswold v. Connecticut werd op 7 juni 1965 besloten. Deze zaak was significant omdat het Hooggerechtshof oordeelde dat getrouwde mensen het recht hadden om anticonceptie te gebruiken. Het heeft in wezen de weg geëffend voor de reproductieve privacy en vrijheden die er vandaag zijn. Voorafgaand aan deze zaak was het gebruik van anticonceptie beperkt of verboden.
Achtergrond
In 1960 waren er nog steeds 30 staten met wetten (meestal ergens in de late jaren 1800) die de reclame en verkoop van anticonceptiemiddelen beperkten.
Sommige staten, zoals Connecticut en Massachusetts, hebben het gebruik van geboortebeperking helemaal verboden.
In de staat Connecticut was het gebruik van anticonceptie strafbaar met een boete van $ 50 en / of maximaal een jaar gevangenisstraf. De wet verbood het gebruik van "elk medicijn, medicinaal artikel of instrument om conceptie te voorkomen". De wet handhaafde verder: "Elke persoon die een ander helpt, raadt, veroorzaakt, huurt of opdraagt om een misdrijf te plegen, kan worden vervolgd en gestraft alsof hij de belangrijkste overtreder was." Hoewel deze wet in 1879 werd gecreëerd, was deze bijna nooit ten uitvoer gelegd.
In 1961 besloten Estelle Griswold (uitvoerend directeur van de Planned Parenthood League of Connecticut) en Dr. C. Lee Buxton (voorzitter van de afdeling verloskunde aan de Yale University School of Medicine) om een anticonceptie-kliniek in New Haven, Connecticut te openen met de belangrijkste bedoeling om de grondwettelijkheid van de wet van Connecticut aan te vechten.
Hun kliniek verstrekte informatie, instructie en medisch advies aan getrouwde mensen over manieren om bevruchting te voorkomen. In de kliniek zouden ze ook de vrouwen (vrouwen) onderzoeken en het beste anticonceptiemiddel of -materiaal voorschrijven dat elk van hen zou kunnen gebruiken.
Griswold was gefrustreerd door de wet van Connecticut, omdat vrouwen die anticonceptie zochten evenals hun artsen in criminelen terecht kwamen.
De kliniek opereerde alleen van 1 november tot 10 november 1961. Na slechts 10 dagen te zijn opengesteld, werden zowel Griswold als Buxton gearresteerd. Ze werden vervolgens vervolgd, schuldig bevonden en elke boete $ 100. Hun veroordeling werd bevestigd door de Afdeling Beroep van het Circuit Court en door het Hooggerechtshof van Connecticut. Griswold ging in 1965 in beroep bij het Amerikaanse Hooggerechtshof.
Eis van de aanklager
In Griswold v. Connecticut, Estelle Griswold en Dr. C. Lee Buxton betwistten dat de wet van Connecticut tegen anticonceptie in strijd was met het veertiende amendement, waarin staat ,
"Geen enkele staat zal enige wet maken of handhaven die de voorrechten of immuniteiten van burgers van de Verenigde Staten zal beknotten, noch zal een staat iemand van leven, vrijheid of eigendom beroven, zonder behoorlijke rechtsgang … noch iemand ontkennen de gelijke bescherming van de wetten "(amendement 14, deel 1).
Hooggerechtshof
Op 29 maart 1965 debatteerden Estelle Griswold en Dr. Buxton hun zaak voor het Supreme Court. Zeven rechters waren de voorzitter van de hoorzitting – Chief Justice: Earl Warren; en Associate Justices: Hugo Black, William J. Brennan Jr., Tom C. Clark, William O. Douglas, Arthur Goldberg, John M. Harlan II, Potter Stewart en Byron White.
Besluit van het Hooggerechtshof
De zaak werd beslist op 7 juni 1965. In een beslissing van 7-2 oordeelde de rechtbank dat de wet van Connecticut ongrondwettig was omdat deze de Due Process Clause schond. De rechtbank verklaarde verder dat het grondwettelijke recht op privacy de echtgenoten het recht garandeert om zelf beslissingen te nemen over anticonceptie. Justitie William O. Douglas schreef de meerderheidsopinie.
Wie stemde voor en tegen Griswold v. Connecticut Uitspraak
- De meerderheid: William O. Douglas schreef dat het recht op huwelijkse privacy binnen de "penumbra" van de Bill of Rights ligt. In een gelijklopende mening schreef Justice Goldberg dat het recht op privacy in de huwelijkse unie "een persoonlijk recht" is dat door het volk wordt behouden in de zin van het negende amendement. "Justice Harlan II en Justice White kwamen ook overeen door te stellen dat privacy beschermd door de "due process" -clausule van het veertiende amendement.
- The Dissent: Hugo Black en Potter Stewart hebben allebei afwijkende meningen ingediend waarin ze uitlegden dat de overheid het recht heeft de privacy van een persoon te schenden, tenzij er een specifieke grondwettelijke bepaling is die een dergelijke invasie verbiedt. Justice Black argumenteerde dat het recht op privacy nergens in de grondwet te vinden is. Justice Stewart typeerde het Connecticut-statuut als ‘een ongewoon dwaze wet’ maar beweerde dat het nog steeds constitutioneel was.
De reden achter Griswold v. Connecticut Beslissing
Deze beslissing van het Hooggerechtshof vernietigde een wet van Connecticut die voorbehoedsmiddelen en het gebruik van anticonceptie verbood. De uitspraak erkende dat de grondwet niet iemands algemene recht op privacy expliciet beschermt; De Bill of Rights creëerde echter penumbras, of zones van privacy, waarin de overheid zich niet kon mengen.
De rechtbank stelde dat het recht op huwelijkse privacy intrinsiek was in de Eerste, Derde, Vierde, Vijfde en Negende Amendementen. De uitspraak bepaalde verder dat het recht op privacy in de huwelijksrelatie een niet-benoemd recht is (een dat is afgeleid van de taal, geschiedenis en structuur van de Grondwet, hoewel niet uitdrukkelijk vermeld in de tekst) inherent aan de betekenis van het Negende Amendement. Eenmaal op deze manier gekarakteriseerd, wordt dit recht op huwelijkse privacy beschouwd als een van de fundamentele vrijheden die wordt beschermd door de veertiende wijziging van inmenging door de staten. Dus, de wet van Connecticut schond het recht op privacy binnen het huwelijk en werd ongrondwettig bevonden.
De Griswold v. Connecticut uitspraak heeft in wezen bepaald dat privacy binnen een huwelijk een persoonlijke zone buiten de grenzen van de overheid is. Volgens Justitie Douglas ’s mening van het Hof,
"De onderhavige zaak betreft dan een relatie die ligt binnen de zone van privacy die wordt gecreëerd door verschillende fundamentele constitutionele garanties. En het betreft een wet die, door het gebruik van anticonceptiemiddelen te verbieden in plaats van hun productie of verkoop te reguleren, zijn doelen tracht te bereiken door een maximale destructieve invloed op die relatie uit te oefenen …
Zouden we de politie toestaan om de heilige gebieden van echtelijke slaapkamers voor veelbetekenende tekenen van het gebruik van anticonceptiva? Het hele idee is afstotelijk voor de noties van privacy rondom de huwelijksrelatie.
We hebben te maken met een recht op privacy dat ouder is dan de Bill of Rights … Het huwelijk is een samenkomen voor beter of slechter, hopelijk duurzaam en intiem in de mate van heilig zijn. Toch is het een vereniging voor een nobel doel als betrokken bij onze eerdere beslissingen. "
Wat Griswold v. Connecticut Wist Niet
Hoewel de Griswold v. Connecticut uitspraak het gebruik van anticonceptie legaliseerde, was deze vrijheid alleen van toepassing op gehuwde paren. Daarom was anticonceptie nog steeds verboden voor personen die niet getrouwd waren. Het recht om anticonceptie te gebruiken werd NIET uitgebreid tot ongehuwden TOT de Eisenstadt v. Baird zaak van het Hooggerechtshof besliste in 1972!
Griswold v. Connecticut heeft vastgesteld dat het recht op privacy alleen geldt voor gehuwde paren. In de zaak Eisenstadt v. Baird arg betoogde de eiser dat het ontzeggen van het recht op geboortebeperking door gehuwde mensen het gebruik van anticonceptie te weigeren een schending van de gelijkwaardige beschermingsbepaling van het veertiende amendement was. Het Hooggerechtshof vernietigde een wet van Massachusetts die het gebruik van voorbehoedmiddelen door ongehuwde paren strafbaar heeft gesteld. Het Hof oordeelde dat Massachusetts deze wet tegen gehuwde paren niet ten uitvoer kon leggen (vanwege Griswold v. Connecticut ), dus de wet functioneerde als "irrationele discriminatie" door ongehuwde paren het recht op voorbehoedmiddelen te ontzeggen. Aldus heeft het besluitEisenstadt v. Baird established het recht van ongehuwden ingesteld om op dezelfde basis als gehuwde paren anticonceptie te gebruiken. Betekenis van Griswold v. Connecticut
De Griswold v. Connecticut
beslissing heeft geholpen om de basis te leggen voor een groot deel van de reproductieve vrijheid die momenteel volgens de wet is toegestaan. Sinds deze uitspraak citeert het Hooggerechtshof het recht op privacy in talloze rechtszittingen. De Griswold v. Connecticut zette het precedent voor de totale legalisatie van anticonceptie, zoals bepaald in de zaak Eisenstadt v. Baird . Daarnaast diende het recht op privacy als de hoeksteen van het monumentale Roe v. Wade
Hooggerechtshof. In Roe v. Wade heeft het Hof bepaald dat het recht van vrouwen om te kiezen voor een abortus wordt beschermd als een besloten beslissing tussen haar en haar arts. Het Hof oordeelde verder dat het verbieden van abortus in strijd zou zijn met de Due Process-clausule van het veertiende amendement, dat bescherming biedt tegen acties van de staat die in tegenspraak zijn met het recht op privacy (inclusief het recht van een vrouw om haar zwangerschap te beëindigen).
