Een femorale nekfractuur is een type heupfractuur. Wanneer een femurhalsfractuur optreedt, is de verwonding net onder de bal van het heupgewricht met kogelscharnier; dit deel van het dijbeen wordt de femurhals genoemd. Wanneer een femurhalsfractuur optreedt, wordt de bal losgemaakt van de rest van het dijbeen (het dijbeen).
Het belangrijke probleem met femurhalsfracturen is dat de bloedtoevoer naar het gebroken gedeelte van het bot vaak wordt beschadigd op het moment van het letsel.
Omdat de bloedstroom wordt verstoord, lopen deze breuken een groot risico om niet te helen, vooral wanneer de fractuur slecht uit positie is. Vanwege de probleembloedvoorziening met femurhalsfracturen, zullen veel mensen worden behandeld met een gedeeltelijke heupvervanging.
Femoral Neck Fracture-behandelingen
Behandeling van een femurhalsfractuur is afhankelijk van verschillende factoren. De belangrijkste criteria om te overwegen zijn:
- De mate van verplaatsing van de fractuur
- De leeftijd van de patiënt
Bij jongere patiënten, onder de 60 tot 65 jaar, wordt alles in het werk gesteld om een gedeeltelijke heupvervanging te voorkomen. Heupvervangingen werken heel goed voor minder actieve patiënten, maar ze slijten vaak bij jongere, meer actieve patiënten. Daarom kan bij jonge patiënten een kans worden genomen om heupvervanging te voorkomen, zelfs als er een hoog risico is op een niet-genezende fractuur.
Chirurgische opties
Heuppinning (breukherstel)
Een heuppinning is een procedure om meerdere schroeven over het gebroken bot te plaatsen.
Een heuppalken wordt over het algemeen alleen uitgevoerd bij patiënten met een femurhalsfractuur die goed is uitgelijnd en minimaal is verplaatst. Bij jongere patiënten, zoals hierboven beschreven, kan geprobeerd worden om de heup vast te zetten, zelfs als de botten niet goed zijn uitgelijnd. Zelfs in deze instelling kan een gedeeltelijke heupprothese nodig zijn.
Wanneer een heuppincinning wordt uitgevoerd, is een patiënt gewoonlijk onder algemene of spinale anesthesie. Een kleine incisie wordt gemaakt aan de buitenkant van de dij. Met behulp van röntgenfoto’s om uw chirurg te begeleiden, worden verschillende schroeven over de breuk geleid om de gebroken botten te stabiliseren.
Patiënten kunnen over het algemeen evenveel gewicht op de gerepareerde heup leggen als wordt getolereerd, maar dit zal in sommige gevallen variëren. Raadpleeg uw chirurg voordat u een therapie of oefening begint. Naarmate de botten genezen, zal de pijn over het algemeen verdwijnen. De voornaamste zorg met femorale nekfracturen is dat de beschadigde bloedtoevoer naar het bot zal leiden tot niet-genezing of botsterfte (heup-osteonecrose) van de dijbeenkop. In deze gevallen kunnen patiënten op de weg een heupprothese nodig hebben.
Heup Hemiarthroplastie (gedeeltelijke heupprothese)
Een heup hemiarthroplastie beschrijft de helft van een heupprothese. In deze procedure wordt de kogel van het kogelgewricht verwijderd en wordt een metalen implantaat in de verbinding ingebracht. Heup hemiarthroplastie heeft de voorkeur bij patiënten met verplaatste fracturen vanwege de hierboven beschreven complicaties bij het proberen deze fracturen te repareren.
Een heup hemiarthroplastiek wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie of spinale anesthesie.
Er wordt een incisie gemaakt over de buitenkant van de heup. De gebroken heupkop wordt verwijderd en vervangen door een metalen implantaat. Bij een normale heupprothese zou de bekkenholte ook worden vervangen. Dit kan worden gedaan bij patiënten met reeds bestaande artritis van de heup, maar in de meeste gevallen van femurhalsfracturen wordt de sok alleen gelaten. De prothetische stam kan worden gecementeerd in het bot bij patiënten met dunner, meer osteoporotisch bot of perspassing bij patiënten met een betere botkwaliteit.
De revalidatie wordt onmiddellijk gestart en patiënten kunnen meestal met hun volle gewicht op het implantaat lopen.
Patiënten voelen zich vaak veel beter na de operatie en keren gewoonlijk vrij snel terug naar wandelen.
