Diabetische neuropathie is een langdurige complicatie van zowel Type 1- als Type 2-diabetes. Het beïnvloedt de zenuwen van het lichaam. Er is geen remedie voor neuropathie.
Soorten neuropathie
Autonome neuropathie is schade aan zenuwen die de blaas, het spijsverteringskanaal en de voortplantingsorganen onder controle hebben.
Perifere neuropathie beïnvloedt de zenuwen van de extremiteiten, met name de voeten en benen.
Gevoelloosheid en tintelingen, gevoeligheid voor aanraking of spierzwakte zijn tekenen van neuropathie.
Symptomen zijn onder meer chronische pijn, gevoelloosheid en spierverspilling. Zweren en zweren vormen ook een ernstige bedreiging.
Oorzaken van neuropathie
Neuropathie of schade aan het zenuwstelsel kan vele oorzaken hebben.
Een letsel of blootstelling aan toxines kan de zenuwen schaden. Verschillende chronische ziekten kunnen ook de integriteit van zenuwen gedurende een lange periode beïnvloeden. Parkinson, multiple sclerose en andere aandoeningen zoals auto-immuunziekten kunnen schade aan de zenuwen veroorzaken. Maar diabetes is vandaag de grootste risicofactor voor neuropathie.
Zenuwen beschadigd door abnormale bloedglucose
Neuropathie is een langetermijncomplicatie van diabetes, wat betekent dat het meestal vele jaren duurt voordat neuropathie zich ontwikkelt. Zenuwbeschadiging gebeurt in de loop van de tijd als gevolg van langdurige blootstelling aan de schadelijke effecten van hoge bloedglucosespiegels. Hoe langer iemand diabetes heeft, hoe groter het risico op het ontwikkelen van neuropathie, vooral als de ziekte niet goed onder controle is.
Het risico voorkomen of verminderen
Goede glucoseregulatie, een uitgebalanceerd dieet en lichaamsbeweging kunnen helpen neuropathie te voorkomen. Maar soms, net als bij Type 1, ongeacht hoe strak de controle is, hoe evenwichtig het dieet is of hoeveel beweging een persoon krijgt, kan neuropathie toeslaan – gewoon vanwege de enorme lengte van de tijd dat de persoon diabetes heeft gehad.
Ook weten mensen die aan type 2-diabetes lijden vaak niet eens dat ze de ziekte al vele jaren hebben. In die tijd kan er veel schade zijn.
Behandeling van neuropathische pijn
Bij lichte tot matige pijn kunnen Tylenol of NSAIDS worden voorgeschreven, zoals Motrin of Aleve. Enkele van de meer gebruikelijke medicijnen voor neuropathische pijn omvatten tricyclische antidepressiva (TCA’s) zoals Elavil en Amitril. Wanneer TCA’s worden gebruikt om chronische pijn te behandelen, is de dosering veel lager dan voor de behandeling van depressie. Cymbalta (duloxetine HCl) is een SSRI, een ander soort antidepressivum dat succesvol is in het behandelen van zowel neuropathische pijn als elke onderliggende depressie die ook zou kunnen bestaan.
Andere opties voor de behandeling van pijn
Sommige anti-epileptica (AED’s) vertonen ook succes bij het verlichten van neuropathische pijn. Neurontin en Lyrica zijn vaak voorgeschreven AED’s. Ze werken door het verminderen van de frequentie van pijnsignalen die zenuwcellen naar de hersenen sturen.
Sterkere narcotische pijnstillers worden soms gebruikt voor matige tot ernstige pijn die niet op andere medicijnen reageert.
Hoe om te gaan
Af en toe reageert neuropathie niet goed op behandelingen voor pijn of het kan erger worden. Voor sommige mensen kan dit leiden tot ernstige invaliditeit.
Als het pijn doet om te lopen of als spieren zwak zijn, is het moeilijk om de activiteiten van het dagelijks leven uit te voeren. Probeer jezelf te trainen. Plan activiteiten van tevoren, zodat u weet wat u kunt verwachten. Probeer niet alles op één dag te doen. Vraag om hulp of ondersteuning van familie en vrienden. Praten met een hulpverlener of therapeut kan helpen bij gevoelens van depressie of angst.
