Als uw arts heeft aangegeven dat u een opeenhoping van pleuravocht of een infectie met uw pleuraholte heeft, wat betekent dat dan?
Wat is pleuravocht?
Pleurale vloeistof is de vloeistof die wordt aangetroffen tussen de lagen van de pleura, waarvan de vliezen de holte bekleden en de longen omgeven. De ruimte die de vloeistof bevat, wordt de pleuraholte of pleurale ruimte genoemd.
Normale pleuravocht bestaat uit een kleine hoeveelheid dunne (sereuze) vloeistof die tijdens het ademen als smeermiddel fungeert.
Veranderingen in het volume van pleuravocht kunnen veroorzaakt worden door een infectie, trauma of andere oorzaken en kunnen ademhalingsproblemen en andere ongunstige omstandigheden veroorzaken. Extractie van pleuravocht laat ons toe de oorzaken van deze veranderingen te diagnosticeren of te onderzoeken op tekenen van infectie of ziekte. Wanneer een grote hoeveelheid pleuravocht
Functie van pleuravocht
Pleuravocht is een dunne, doorschijnende vloeistof die de holte opvult tussen de pariëtale (buitenste) en viscerale (binnenste) pleurale lagen rond de longen. Het volume vocht is klein, ongeveer 20 ccs of 4 theelepels.
Pleurale vloeistoffuncties door de ruimte tussen de pleura te smeren, zodat het borstvlies soepel kan glijden tijdens inademing en uitademing. Op deze manier beschermt het delicate longweefsel tegen wrijving van de ribben en de borstwand zelf.
Voorwaarden met betrekking tot de pleuraholte
Er zijn verschillende omstandigheden die de pleuraholte en, standaard, de pleuravocht kunnen beïnvloeden. Onder deze:
- Pleurale effusie is een aandoening waarbij overtollig vocht zich ophoopt in de pleuraholte. Er zijn veel oorzaken van pleurale effusies, waaronder congestief hartfalen, longembolie, nieraandoeningen, kanker en auto-immuunziekten zoals lupus en reumatoïde artritis. Meer dan 200.000 mensen in de Verenigde Staten worden elk jaar getroffen door pleurale effusie.
- Wanneer een opeenhoping van vloeistof kankercellen bevat, wordt dit een kwaadaardige pleurale effusie genoemd. Hoewel dit het meest voorkomt bij longkanker in fase 4, kan het ook optreden bij andere kankers die zich hebben verspreid (uitgezaaid) uit andere delen van het lichaam, waaronder de borst en de eierstokken.
Symptomen en diagnose van pleurale aandoeningen
Wanneer zich vocht ophoopt in de pleuraholte, kan het de onderliggende long comprimeren. Dit kan op zijn beurt kortademigheid, pijn op de borst en andere symptomen van ademnood veroorzaken.
Om te onderzoeken, zal een arts pleuravocht halen met behulp van een aantal standaardprocedures:
- Thoracentese (ook wel een naaldaspiratie genoemd) extraheert pleuravocht door een naald door de pleuraholte te steken, waarvan het monster vervolgens in het laboratorium kan worden geanalyseerd .
Na extractie van pleuravloeistoffen kunnen monsters worden geëvalueerd om de oorzaken van eventuele veranderingen vast te stellen of om de aanwezigheid van een infectie of ziekte te bevestigen. De twee voornaamste analysemethoden zijn:
- Pleurale vloeistofanalyse is een procedure waarbij via thoracentese verkregen vloeistof wordt onderzocht op zowel de consistentie ervan als stoffen zoals eiwitten. Er zijn twee primaire soorten pleuravocht die worden gevonden in pleurale effusies. De ene is een transsudaat, een dunne, heldere vloeistof die meestal wordt gezien bij congestief hartfalen. De andere is een exsudaat, een dikkere, pusachtige vloeistof die vaker wordt aangetroffen tijdens een infectie.
- Pleurale vloeistofcytologie is een proces dat de aanwezigheid van bepaalde witte bloedcellen (waarvan de aanwezigheid erop duidt op een infectie), bacteriën (met een gramkleuring) en andere stoffen die er niet zouden moeten zijn, moet detecteren. Als een infectie wordt vermoed, wordt de vloeistof dan gekweekt om het specifieke infectieuze agens te identificeren.
Behandeling van pleurale vochtaandoeningen
Als er teveel pleuravocht in de pleuraholte ophoopt, kan dit resulteren in toenemende kortademigheid, pijn op de borst (vaak verergert met een diepe ademhaling) en kan het hart uiteindelijk samendrukken tot hartfalen.
Om de vloeistof te verwijderen, wordt meestal een thoraxslang geplaatst.
De plaatsing van de buis op de borst omvat het inbrengen van een flexibele buis in de pleuraholte. De buis kan op zijn plaats worden gelaten om overtollig vocht, bloed of lucht af te zuigen die zich heeft opgehoopt. Het kan op zijn plaats worden gehouden voor verschillende hoeveelheden tijd, afhankelijk van de toestand of oorzaak.
Soms blijft vocht zich ophopen, waardoor het moeilijk wordt om de thoraxslang te verwijderen. Er zijn enkele procedures die kunnen worden uitgevoerd als dit gebeurt. Bij een pleurodese worden de twee membranen van het borstvlies gedwongen om aan elkaar te kleven door een chemische stof (zoals talk) in de pleurale ruimte te injecteren. Dit creëert ontstekingen en uiteindelijk littekens die dienen om de twee lagen van de pleura aan elkaar te lijmen en de pleuraholte te vernietigen.
Een andere optie is om een stent in de pleurale ruimte te plaatsen die verbonden is met de buitenkant van het lichaam. De vloeistof kan dan periodiek worden teruggetrokken, zelfs in het comfort van uw huis. Dit gebeurt meestal voor pleurale effusies die verband houden met gevorderde kanker.
Tot slot kan een pleurectomie worden uitgevoerd. In deze procedure worden de pleurale membranen verwijderd, waardoor de pleuraholte effectief wordt verwijderd.
