Chirurgie is zelden nodig bij de behandeling van fasciitis plantaris. De overgrote meerderheid van de patiënten met fasciitis plantaris herstelt zich ruim voldoende. Met enkele basisbehandelingsstappen bereikt ruim 90% van de patiënten volledig herstel van symptomen van plantaire fasciitis binnen een jaar na het begin van de behandeling.
Eenvoudige behandelingen zijn ontstekingsremmende medicijnen, inzetstukken voor schoenen en rekoefeningen.
Bij patiënten waarbij een goede inspanning met deze behandelingen onvoldoende verlichting biedt, kunnen enkele meer agressieve behandelingen worden geprobeerd. Deze omvatten cortisone-injecties of extracorporale schokgolfbehandelingen.
Chirurgie als optie
Chirurgie moet worden gereserveerd voor patiënten die er alles aan hebben gedaan om volledig deel te nemen aan conservatieve behandelingen, maar nog steeds pijn hebben van plantaire fasciitis. Patiënten moeten voldoen aan de volgende criteria:
- Symptomen voor ten minste 9 maanden behandeling
- Deelname aan dagelijkse behandelingen (oefeningen, rekoefeningen, enz.)
- Begrip van de mogelijke risico’s en voordelen van chirurgie
Als u voldoet aan deze criteria, kan een operatie worden uitgevoerd een optie in de behandeling van uw fasciitis plantaris.
Helaas is een operatie voor de behandeling van fasciitis plantaris niet zo voorspelbaar als een chirurg zou willen. Chirurgen kunnen bijvoorbeeld betrouwbaar voorspellen dat patiënten met ernstige kniearthritis ongeveer 95% van de tijd goed zullen presteren na een knieprothese.
Dat zijn zeer goede resultaten. Helaas is hetzelfde niet waar voor patiënten met fasciitis plantaris.
Enkele van de complicaties van operaties voor fasciitis plantaris zijn onder meer:
- Te snelle afgifte van de fascia plantaris
Wanneer uw chirurg de fascia plantaris vrijgeeft, is het belangrijk om slechts ongeveer 30-50% van de fascia vrij te geven. Het loslaten van meer van de plantaire fascia tijdens de operatie kan een platte voetvervorming veroorzaken als gevolg van het verlies van de voetboog. Een vlakke voet na een operatie kan leiden tot chronische problemen die net zo slecht kunnen zijn als de plantaire fasciitis.
- Zenuwbeschadiging van de voet
Er zijn kleine zenuwen die zich net naast de plantaire fascia bewegen. Deze zenuwen, zelfs met bescherming, kunnen tijdens de operatie worden beschadigd om de plantaire fascia vrij te maken. Daarom heeft een klein percentage van de patiënten pijn in of gevoelloosheid in de delen van de voet na operaties van fasciitis plantaris. - Aanhouden van symptomen
Zoals eerder in dit artikel is vermeld, is pijn rond de hiel van de voet niet altijd te wijten aan plantaire fasciitis. Symptomen van fasciitis plantaris kunnen sterk lijken op symptomen van andere voetproblemen. Daarom vinden sommige patiënten mogelijk geen verlichting van hun symptomen, zelfs niet na een operatie. - Infectie
Helaas is infectie na elke operatie een mogelijke complicatie. Als een patiënt na een operatie een infectie oploopt, heeft deze antibiotica nodig en kan verdere chirurgie nodig zijn om een infectie te verwijderen.
Chirurgie voor fasciitis plantaris kan zeer succesvol zijn bij de juiste patiënten. Hoewel er potentiële complicaties zijn, zal ongeveer 70-80% van de patiënten verlichting vinden na operatie van fascia-afgifte van plantar. Dit is misschien niet perfect, maar als plantaire fasciitis je gedurende een jaar of langer heeft vertraagd, is het misschien wel de moeite waard deze potentiële risico’s van een operatie.
Met nieuwe chirurgische technieken kan een operatie om de fascia plantaris vrij te geven worden uitgevoerd door kleine incisies met behulp van een kleine camera om de plantaire fascia te lokaliseren en te snijden.
Deze procedure wordt een endoscopische plantar fascia-release genoemd. Sommige chirurgen zijn bezorgd dat de endoscopische plantaire fascia-afgifteprocedure het risico op schade aan de kleine zenuwen van de voet verhoogt. Hoewel er geen definitief antwoord is dat deze endoscopische plantar fascia-afgifte beter of slechter is dan een traditionele plantar fascia-release, geven de meeste chirurgen nog steeds de voorkeur aan de traditionele aanpak.
