Reumatoïde artritis is een inflammatoire auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem van het lichaam onbedoeld de gewrichtsvloeistof aantast die de gewrichten smeert. De oorzaak is niet volledig bekend, maar wordt verondersteld sterk verbonden met genetica.
De Centers for Disease Control and Prevention schatten dat maar liefst 1,5 miljoen Amerikanen worden getroffen door reumatoïde artritis met symptomen variërend van voorbijgaande pijntjes en pijn tot ernstige invaliditeit.
Wanneer de symptomen van reumatoïde artritis ernstig zijn, zullen artsen meer agressieve actie ondernemen om de ontsteking te verminderen en de immuunrespons te verstikken. Indien onbehandeld, kan reumatoïde artritis invloed hebben op meer dan alleen uw mobiliteit; de ontstekingsreacties kunnen ook ernstige complicaties veroorzaken in andere delen van het lichaam.
De ernst van reumatoïde artritis wordt in stadia ingedeeld, waarbij fase één het minst ernstig is en stadium vier het meest.
Karakteriseren van ernstige reumatoïde artritis
Bij het beoordelen van de ernst van reumatoïde artritis zullen artsen rekening houden met uw symptomen, de mate van gewrichtsschade en de impact op uw fysieke functie om het verloop van de behandeling beter te bepalen.
Symptomen van ernstige reumatoïde artritis omvatten doorgaans een hoog niveau van pijn, stijfheid en / of zwelling van de aangetaste gewrichten. U kunt problemen hebben met het uitvoeren van dagelijkse taken of de misvormingen van artritische gewrichten ervaren, vooral die van de handen.
De ontstekingsreactie kan ook van invloed zijn op andere organen, wat leidt tot systemische symptomen zoals aanhoudende vermoeidheid, pericarditis (ontsteking van het membraan rond het hart), vasculitis (ontsteking van de bloedvaten) en pleuritis (ontsteking van de lining van de longen) .
De ernst van de symptomen van reumatoïde artritis heeft een directe invloed op het vermogen van een persoon om te functioneren en kan zelfs het vermogen van een persoon om te werken beïnvloeden.
Een onderzoek uit 2008 van de Boston University meldde dat, zelfs met sterk verbeterde biologische geneesmiddelen en behandelingen, de progressie van de ziekte verband houdt met het toenemende aantal gevallen van stoppen met werken vóór de leeftijd van 65 met betrekking tot:
- 23 procent van de volwassenen die reumatoïde artritis hebben gehad voor één tot drie jaar
- 35 procent van degenen die minstens 10 jaar met de ziekte hebben geleefd
- 51 procent van degenen die ten minste 25 jaar met de ziekte hebben geleefd
Diagnose van ernstige reumatoïde artritis
Tijdens fysieke onderzoeken, imagingstudies en labo’s tests zijn de sleutel tot het bepalen van de ernst van uw aandoening, dus ook uw eigen perceptie van uw pijn en handicap. In feite zijn deze net zo belangrijk als de andere tests bij het bepalen van uw uiteindelijke behandelplan.
Sommige mensen zullen bijvoorbeeld vaak minder fysieke schade aan laboratoriumtesten laten zien, maar hebben een grotere perceptie van beperkingen die zich bijna altijd vertaalt in verhoogde niveaus van beperkingen en depressie.
Daarentegen kan een persoon met uitgebreide schade vaak functioneler zijn en beter in staat om het hoofd te bieden. Hoewel dit niet noodzakelijk meer agressieve behandelingen zou uitsluiten (al was het alleen maar om de progressie van de ziekte te vertragen en systemische ziekten te voorkomen), kan het bepalen welke soorten aanvullende therapie (waaronder lichaamsbeweging of fysiotherapie) het meest geschikt zijn.
Om uw functiebeperking te evalueren, zullen artsen vaak een zelfevaluatieonderzoek uitvoeren, zoals een vragenlijst voor gezondheidsevaluatie, waarbij u wordt gevraagd uw humeur, pijnniveau en mate van beperking te scoren.
Als u te maken krijgt met ernstige reumatoïde artritis, ongeacht uw mate van invaliditeit, kan een gespecialiseerde reumatoloog nodig zijn om toezicht te houden op uw zorg. Deze artsen hebben een beter inzicht in de dynamiek van deze nog steeds ongrijpbare ziekte en zijn meer geneigd om te worden beoordeeld op huidige of experimentele behandelingen.
Behandeling van ernstige reumatoïde artritis
De stadia van reumatoïde artritis worden gedefinieerd als vroeg (fase één), matig (stadium twee) en ernstig (stadium 3).
Fase vier wordt beschouwd als ziekte in het eindstadium wanneer het ontstekingsproces stopt en de gewrichten niet meer functioneren.
Om progressie van fase drie naar vier te voorkomen, zal de therapie afhankelijk zijn van krachtigere medicijnen. Waar u in het verleden pijnstillers hebt gevonden met vrij verkrijgbare niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID’s), hebt u mogelijk cortisone-opnamen en / of sterkere pijnstillers nodig om een vergelijkbaar effect te bereiken.
Bovendien zal uw arts u waarschijnlijk op een andere combinatie van medicijnen plaatsen die gericht is op het vertragen van de ziekteactiviteit. Deze omvatten:
- Ziekte-modificerende antirheumatische geneesmiddelen (DMARD’s) waaronder methotrexaat, hydroxychloroquine, sulfasalazine, leflunomide, cyclofosfamide en azathioprine
- Biologische geneesmiddelen die worden geïnjecteerd of toegediend via infusie om de auto-immuunrespons te temperen
- JAK-remmers, een nieuwe subcategorie van DMARD, die de Janus kinase (JAK) -routes blokkeren die bij de immuunrespons zijn betrokken
In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om de beschadigde gebieden te beschadigen en de mobiliteit en het bewegingsbereik naar het aangetaste gewricht herstellen.
