Tien jaar lang hebben vrouwen het voordeel gehad van een test die helpt bij het opsporen van baarmoederhalskanker in een vroeg stadium van de infectie. De technologie, bekend als de Pap-uitstrijkjes, heeft talloze levens gered door de vroege detectie en interventie te garanderen, waardoor de incidentie van sterfte bij vrouwen dramatisch wordt verminderd.
Vandaag is de technologie uitgebreid om anale kanker vroegtijdig te detecteren bij homoseksuele en biseksuele mannen, evenals bij vrouwen met een verhoogd risico.
Wat is een anale uitstrijkje?
Het anale uitstrijkje is een test die lijkt op de vaginale uitstrijk, voor zover er een klein aantal cellen wordt verzameld uit de anus en het rectum. Ze worden vervolgens onder de microscoop onderzocht om structurele veranderingen in de cellen te identificeren. Deze veranderingen worden vaak geïdentificeerd als voorlopers van anale kanker, een vorm van kanker die homoseksuele en biseksuele mannen onevenredig treft.
De koppeling tussen HPV en kanker
Anale kanker en baarmoederhalskanker zijn beide geassocieerd met het humaan papillomavirus (HPV), waarvan het virus genitale wratten kan veroorzaken die gemakkelijk van persoon tot persoon worden verspreid door geslachtsgemeenschap.
Homo- en biseksuele mannen met hiv lopen vooral risico omdat ze een hoger risico lopen op een aanhoudende HPV-infectie, die zich kan manifesteren met een 40-voudige toename van het risico op anale kanker in vergelijking met de algemene Amerikaanse bevolking. En in tegenstelling tot andere seksueel overdraagbare aandoeningen, zijn condooms niet helemaal effectief in het voorkomen van de verspreiding van het virus.
Studies tonen aan dat de incidentie van anale kanker veel hoger is bij mannen die seks hebben met mannen (MSM), die HIV-positief zijn, met het huidige bewijs dat aangeeft dat 35 van elke 100.000 MSM anale kanker zullen ontwikkelen.
- 8 van de 100.000 vrouwen krijgen baarmoederhalskanker,
- Over het algemeen is de HIV-infectie zelf geassocieerd met een hoog risico voor de ontwikkeling van vele soorten kanker, zowel hiv-geassocieerd als niet-hiv-gerelateerd.
The Anal Pap Procedure
De anale uitstrijk is zeer snel, pijnloos en eenvoudig. Met een Dacron-wattenstaafje verzamelt de clinicus celmonsters uit het anale kanaal door alle oppervlakken van de anus en het rectum af te vegen. Deze celmonsters worden vervolgens naar een laboratorium gestuurd waar technici de monsters prepareren en deze onder een microscoop onderzoeken om eventuele cellulaire veranderingen die op kanker duiden te identificeren. Over het algemeen heeft de arts binnen een paar dagen de resultaten en kan hij deze met u bespreken.
Om een accurate test te garanderen, suggereren richtlijnen dat patiënten zich houden aan bepaalde voorzorgsmaatregelen 24 uur voordat een anale uitstrijkje wordt uitgevoerd:
Geen receptieve anale geslachtsgemeenschap hebben
- Breng geen crèmes, smeermiddelen of medicijnen in uw anus aan
- plaats seksspeeltjes of andere voorwerpen in uw anus
- Doucheer niet of neem geen klysma’s
- Hoe vaak heeft u een anaalhol nodig?
Sue Goldie, MD, MPH, de auteur van een anale PAP-studie aan de Harvard School of Public Health, vond dat screening van homoseksuele en biseksuele mannen om de drie jaar veel gevallen van anale kanker vroeg zou identificeren, wanneer ze het vaakst met succes kunnen worden behandeld.
Sommige artsen adviseren echter jaarlijks anale uitstrijkjes voor MSM, met name die met HIV. Van hun kant bieden noch de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) noch de U.S. Preventive Services Task Force (USPSTF) momenteel aanbevelingen met betrekking tot routine-anale-pap-screening bij zowel mannen als vrouwen.
Naast MSM moeten personen met een voorgeschiedenis van anogenitale en vulvovaginale condylomen (wratten) regelmatig worden gescreend. Zie hoe een genitale wrat eruit ziet.
Als het uitstrijkje abnormaal is, ontwikkelen de cellen in het anale kanaal abnormale, pre-maligne veranderingen die intraepitheliale neoplasma’s worden genoemd. Deze veranderingen verergeren geleidelijk en kunnen, indien onbehandeld, zich ontwikkelen tot een invasieve kanker.
Als abnormale veranderingen worden opgemerkt, worden verdere onderzoeken uitgevoerd en, indien geïndiceerd, kan chirurgische laseruitsnijding worden gebruikt om het aangetaste weefsel te verwijderen.
