Als u of een geliefde coronaire hartziekte (CAD) heeft, heeft u mogelijk de term ‘acuut coronair syndroom’, ook wel ACS genoemd, gehoord. ACS is een relatief nieuwe term die wordt gebruikt door cardiologen, en het kan een beetje verwarrend zijn. Omdat het echter de nieuwe manier van denken over CAD vertegenwoordigt, kan het nuttig zijn om een paar minuten de tijd te nemen om het te begrijpen.
Acuut coronair syndroom is ongeveer zoals het klinkt.
Het is een urgente aandoening die de kransslagaders aantast; een noodgeval. Het geeft aan dat het CAD van een persoon plotseling onstabiel is geworden en dat permanente hartschade zich nu of op elk moment voordoet.
Wat is ACS?
ASC treedt op wanneer zich plotseling een bloedstolsel vormt in een kransslagader, meestal als gevolg van de acute breuk van een atherosclerotische plaque. Plaqueruptuur kan op elk moment optreden, vaak volledig zonder waarschuwing. Het bloedstolsel kan een gedeeltelijke of volledige verstopping van de slagader veroorzaken, waarbij de hartspier die door die slagader wordt geleverd, op de een of andere manier direct gevaar loopt.
Elke plaque in een kransslagader is onderhevig aan scheuren, zelfs kleine plaques die gewoonlijk worden genegeerd door cardiologen tijdens hartkatheterisaties. Dit is waarom je vaak zult horen van mensen met een hartinfarct (MI of hartaanval), kort nadat hun werd verteld dat hun CAD "niet significant" is.
Symptomen van ACS
De symptomen van ACS zijn vergelijkbaar met die van stabiele angina maar zijn vaak veel intenser, frequenter en aanhoudend. Het ongemak op de borst bij ACS gaat vaak gepaard met andere storende symptomen zoals zweten, duizeligheid, misselijkheid, extreme angst en wat vaak wordt omschreven als een "gevoel van naderend onheil." De pijn op de borst kan onaangeroerd blijven door nitroglycerine (wat gewoonlijk stabiele angina vermindert).
Aan de andere kant zullen sommige mensen die ACS hebben slechts milde symptomen hebben, zelfs helemaal geen symptomen kunnen opmerken – tenminste in eerste instantie.
Helaas veroorzaakt de blijvende hartschade die vaak het gevolg is van ACS, vroeg of laat symptomen.
Soorten ACS
Cardiologen verdelen ACS in drie verschillende klinische patronen. Twee daarvan vertegenwoordigen verschillende vormen van MI, en één vertegenwoordigt een bijzonder ernstige vorm van angina, genaamd "onstabiele angina." Alle drie worden veroorzaakt door acute bloedstolsels in de kransslagaders.
Als de bloedstolsel groot genoeg is en langer dan slechts enkele minuten aanhoudt, beginnen enkele van de hartspiercellen te sterven. De dood van de hartspier is wat een MI definieert. Twee soorten MI die door ACS kunnen worden geproduceerd.
- ST-elevatie myocardiaal infarct (STEMI), zo genoemd omdat het "ST-segment" op het ECG "verheven" lijkt, wanneer een kransslagader volledig geblokkeerd is, zodat een groot deel van de hartspier die door die slagader wordt geleverd, begint Een STEMI is de meest ernstige vorm van ACS.
- Niet-ST-elevatie myocardiaal infarct (NSTEMI), waarbij het "ST-segment" niet verhoogd is, treedt op wanneer de blokkade in de kransslagader "slechts" gedeeltelijk is Er is voldoende blokkade om sommige van de hartspiercellen die door de zieke arterie worden geleverd te beschadigen, maar de schade is meestal minder uitgebreid dan bij een STEMI. Een probleem met een NSTEMI is echter dat bij een ontoereikende behandeling de blokkering waarschijnlijk is om volledig te worden, en de NSTEMI zal een STEMI worden.
- Soms produceert ACS een bloedstolsel dat nog niet groot genoeg is of niet lang genoeg standhoudt om permanente schade aan de hartspier te produceren (de beschermende mechanismen van het lichaam proberen od stolsels die zich vormen in bloedvaten.) Wanneer een ACS symptomen produceert zonder dat dit toch veroorzaakt dat de hartspier sterft, wordt dit onstabiele angina genoemd. Mensen met onstabiele angina hebben een hoog risico om door te stromen naar een NSTEMI of een STEMI.
Zowel NSTEMI als onstabiele angina kunnen worden beschouwd als "onvolledige" hartaanvallen. Deze twee vormen van ACS hebben een soortgelijke, agressieve medische behandeling nodig om de kans te verkleinen dat ze doorgaan naar een STEMI – die cardiologen vaak een "voltooide" MI noemen.
De juiste diagnose stellen bij ACS
Samenvattend, als zich eenmaal een bloedstolsel vormt in een kransslagader, wordt bij een uitgebreide hartspierbeschadiging een STEMI gediagnosticeerd. Als een "kleine" hartspier schade optreedt, wordt een NSTEMI gediagnosticeerd. Als er geen meetbare hartspierbeschadiging optreedt, wordt onstabiele angina vastgesteld.
Als u ACS heeft, zullen uw symptomen, lichamelijk onderzoek, medische voorgeschiedenis en hartrisicofactoren de arts onmiddellijk sturen om de diagnose sterk te vermoeden. Vanaf dat moment zal hij of zij snel uw ECG onderzoeken en uw cardiale enzymen meten. Hartenzymen worden door stervende hartspiercellen in de bloedbaan afgegeven, dus een verhoging van de hartzymen betekent dat hartcelschade optreedt.
Dus: Het verschijnen van het ECG (d.w.z. de aanwezigheid of afwezigheid van "elevatie" in de ST-segmenten) zal onderscheid maken tussen STEMI en NSTEMI. En de aanwezigheid of afwezigheid van verhoogde cardiale enzymen zal onderscheid maken tussen NSTEMI en onstabiele angina.
De betekenis van ACS
De drie typen ACS vertegenwoordigen het spectrum van de klinische condities die kunnen optreden wanneer een plaque breekt in een kransslagader. In feite is er eigenlijk geen duidelijke lijn die inherent STEMI, NSSTEMI en onstabiele angina scheidt. Waar cardiologen de grens trekken tussen een STEMI en een NSTEMI, of tussen een NSTEMI en onstabiele angina, is een relatief willekeurige beslissing. Inderdaad, de definities van deze drie soorten ACS zijn in de loop der jaren aanzienlijk veranderd, omdat onze kennis – met name ons vermogen om ECG’s te interpreteren en hartcelschade te detecteren met enzymtests – is verbeterd.
Het belangrijke punt is dat elk geval van ACS (ongeacht hoe het gecategoriseerd is) een medisch noodgeval is en onmiddellijke medische zorg vereist om twee dingen te bereiken: 1) om de hartspierbeschadiging die acuut wordt veroorzaakt door het bloedstolsel te beperken in de kransslagader, en 2) om de mogelijkheid te beperken dat de plaque – die nu onstabiel is gebleken en vatbaar is voor scheuren – opnieuw zal scheuren.
