Het is je misschien opgevallen dat er veel informatie is, evenals organisaties die leukemie en lymfoom samenbinden. Wat zijn de verschillen en wat zijn de overeenkomsten tussen leukemieën en lymfomen?
Verschillen tussen leukemieën en lymfomen
Leukemieën en lymfomen worden vaak samen gegroepeerd. De reden dat dit zo is, is dat ze allebei worden beschouwd als bloedgerelateerde kankers.
Dit staat in contrast met "solide tumoren" zoals borstkanker of longkanker.
We zullen enkele van deze verschillen bespreken, variërend van definities en oorsprong tot cellen, maar het is belangrijk om meteen op te merken dat er uitzonderingen zijn. Er zijn veel verschillen binnen de groep kankers die leukemieën worden genoemd, evenals ziekten die worden geclassificeerd als lymfomen. In feite zul je merken dat soms een van de kenmerken van leukemie vaker voorkomt bij één type lymfoom dan bij sommige leukemieën, en omgekeerd. Een voorbeeld is wanneer we praten over verschillen in de leeftijd waarop deze kankers voorkomen. Leukemie is de meest voorkomende kanker bij kinderen en we denken vaak aan leukemieën als kinderziekten en lymfomen als kankers die voorkomen bij oudere volwassenen. Toch komen veel soorten leukemie vaker voor bij oudere volwassenen, terwijl sommige vormen van lymfoom, zoals het lymfoom van Hodgkin, vaak voorkomen bij jonge mensen.
Laten we eens kijken naar de meest voorkomende verschillen tussen leukemieën en lymfomen, als we ons realiseren dat er veel overlap is en veel uitzonderingen.
1. Verschillende definities van leukemie en lymfoom
Leukemie en lymfoom worden op een manier gedefinieerd die vreemd lijkt volgens de huidige normen, met veel uitzonderingen en overlappende concepten.
Dit is gedeeltelijk omdat deze definities al lang geleden zijn ontwikkeld, vanaf de jaren 1800. Hier zijn twee belangrijke verschillen in de definities, om te beginnen met:
- Een belangrijk item om op te letten, is of de maligniteit typisch geassocieerd is met hoge aantallen witte bloedcellen, of leukocyten, die circuleren in de perifere bloedsomloop, of de bloedstroom. Zowel rode als witte bloedcellen worden gevormd binnen bepaalde botten van het lichaam, in het beenmerg, en "perifere bloed" beschrijft die cellen die het uit de bloedvaten hebben gehaald en niet langer in het merg zitten. Deze overmaat aan witte bloedcellen in de perifere bloedstroom is meer typisch voor leukemie.
- Een ander belangrijk ding om te weten is of de ziekte zich ontwikkelt met vroege betrokkenheid van het beenmerg, dat ook meer typisch is voor leukemie.
Laten we nu kijken naar de medische termen die feitelijk worden gebruikt om leukemie en lymfoom te definiëren.
- Lymfoom wordt gedefinieerd als "elke kwaadaardigheid van het lymfoïde weefsel." Dus, wat is het lymfoïde weefsel, vraagt u? Het lymfoïde weefsel omvat zowel cellen als organen. Cellen, inclusief enkele witte bloedcellen, en organen, waaronder de thymus, het beenmerg, de lymfeklieren en de milt. Het meest voorkomende celtype in het lymfoïde weefsel is de lymfocyt. Naast organen omvat lymfoïde weefsel ook verzamelingen cellen die zich door het hele lichaam bevinden, op strategische locaties om indringers te bestrijden. Voorbeelden van deze sites zijn de amandelen, gebieden in de luchtwegen, onder vochtige slijmvliezen, zoals die van het maag-darmkanaal en andere weefsels van het lichaam.
- Leukemie wordt gedefinieerd als "een progressieve, kwaadaardige ziekte van de bloedvormende organen, gekenmerkt door vervormde proliferatie en ontwikkeling van leukocyten en hun voorlopers in het bloed en het beenmerg." Dus, wat zijn de bloedvormende organen, vraagt u? Bij volwassenen produceert het beenmerg alle rode bloedcellen, de meeste van de witte bloedcellen granulocyten genoemd. Terwijl de ontwikkeling van lymfocyten begint in het beenmerg, migreren ze naar de lymfoïde weefsels, en met name de thymus, de milt en de lymfeklieren, en deze weefsels spelen een vitale rol bij de ontwikkeling en rijping van de lymfocyten. (Er zijn verschillen tussen B-lymfocyten (B-cellen) en T-lymfocyten (T-cellen) maar voor de doeleinden van deze bespreking zullen we dat hier niet behandelen.) Speciale weefsels van de milt, lever, lymfeknopen en andere organen zijn eveneens belangrijk in de rijping van monocyten.
Deze uitgebreide gids voor het begrijpen van het immuunsysteem kan helpen om de rollen en locaties van de bloedcellen en lymfoïde weefsels in het lichaam te verduidelijken.
*Opmerking: als het lijkt dat de definitie hier van leukemie en lymfoom op veel manieren overlapt, heb je gelijk. Dit wordt hierna grondiger behandeld.
2. Verschillende symptomen tussen leukemieën en lymfomen
Leukemie en lymfoom worden niet gediagnosticeerd op basis van symptomen alleen; veel symptomen overlappen elkaar of zijn niet specifiek voor een van beide ziekten, terwijl sommige andere symptomen meer kenmerkend kunnen zijn voor de ene ziekte of de andere.
Symptomen van lymfoom variëren en kunnen pijnloos zwellen van lymfeklieren omvatten. Deze lymfeklieren kunnen zichtbaar zijn in uw nek, oksels of lies, of kunnen in plaats daarvan worden gezien bij beeldvormende onderzoeken (zoals mediastinale knooppunten, retroperitoneale knopen en meer.) Andere symptomen kunnen zijn: aanhoudende vermoeidheid, koorts en koude rillingen, nachtelijk zweten of onverklaard gewichtsverlies.
De meest voorkomende soorten leukemie kunnen symptomen veroorzaken zoals bot- en gewrichtspijn, vermoeidheid, zwakte, bleke huid (door een laag aantal rode bloedcellen, bekend als bloedarmoede), gemakkelijk bloeden of blauwe plekken (door een laag aantal bloedplaatjes). of trombocytopenie,) koorts, gewichtsverlies en andere symptomen, waaronder gezwollen lymfeklieren, milt en lever.
Mensen met lymfomen kunnen symptomen hebben die worden aangeduid met B-symptomen, die vaak wijzen op een agressievere of sneller groeiende kanker. B symptomen van lymfoom zijn koorts, onbedoeld gewichtsverlies en doordrenkt met nachtelijk zweten,
3. Verschillende celtypen van oorsprong en cellen in de bloedsomloop
Het beschrijven van de verschillende soorten cellen en de oorsprong van kankers tussen leukemie en lymfomen is het gemakkelijkst door een paar te beschrijven specifieke soorten van deze ziekten.
Er zijn 4 basistypen van leukemie.
Dit zijn de eerste 2:
1. Acute myeloïde leukemie of AML
2. Chronische myeloïde leukemie of CML
Zoals deze namen suggereren, zijn twee soorten leukemie "myeloïde", wat betekent "van of zoals het beenmerg, "Wat logisch is, want beenmerg is de fabriek van het lichaam voor het maken van witte bloedcellen. Maar het woord myeloïde verwijst ook naar de groep cellen die differentiëren of opgroeien uit één gemeenschappelijke voorouder – een myeloïde voorlopercel. Dus, vanwege dat ‘myeloïde’ in de naam, verwijzen we naar cellen van de bloedvormende weefsels die afkomstig zijn uit hetzelfde deel van de stamboom van witte bloedcellen.
Kijk nu naar de tweede twee leukemie-types:
3. Acute lymfatische leukemie, of ALL
4. Chronische lymfatische leukemie, of CLL
Nu, met ALL en CLL, lijkt het erop dat we een beetje last hebben van onze definities …
De tweede twee soorten leukemie komen voort uit … lymfocyten afkomst.
Technisch gezien zouden ALL en CLL lymfomen moeten zijn, en dat klopt? – ze zijn lymfocytisch – en lymfocyten zijn een celtype dat deel uitmaakt van het lymfoïde weefsel. Nou ja, niet helemaal. Hoewel de lymfocyten sleutelcellen zijn in lymfoïde weefsels, beginnen ze in het beenmerg en migreren ze naar het lymfoïde weefsel. Bovendien is het nu tijd om terug te gaan naar die zeurende clausule in de definitie van leukemie: "… gekenmerkt door vervormde proliferatie en ontwikkeling van leukocyten en hun voorlopers in het bloed en het beenmerg." De proliferatie, of groei en vermenigvuldiging, van witte bloedcellen en hun voorlopers in het beenmerg
en aanwezigheid in het bloed-is een onderdeel van de definitie van leukemie die dient om veel leukemie van veel lymfomen te onderscheiden. Dit zijn de 2 basistypes van lymfoom:1. Hodgkin-lymfoom of HL
2. Non-Hodgkin-lymfoom of NHL
Een grote verscheidenheid van kankers is afgeleid van lymfocyten of hun precursoren – deze lymfoomcellen zullen meestal niet voorkomen in de lymfekliercellen. perifeer bloed, wat betekent dat ze niet echt leukemie kunnen worden genoemd.
** Er zijn uitzonderingen. Ook hebben sommige maligniteiten eigenschappen die kenmerkend zijn voor zowel leukemie als lymfoom.
4. Verschillen in incidentie tussen leukemieën en lymfomen
Er zijn ook verschillen in de incidentie, of hoe vaak leukemieën en lymfomen voorkomen. Over het algemeen ontwikkelen meer mensen lymfomen dan leukemieën.
Dit zijn de schattingen van de American Cancer Society voor nieuwe gevallen in 2017, uitgesplitst naar subtypen:
Lymfoom – 80.500 mensen
72.240 non-Hodgkin lymfoom
8.260 Hodgkin-lymfoom
- Leukemie – 62.130 mensen
- 21.380 acute myeloïde leukemie
6.660 chronische myeloïde leukemie
- 5.970 acuut lymfocytische leukemie
- 20.110 chronische lymfatische leukemie
- 5.720 andere leukemie
- 5. Verschillen in leeftijd bij diagnose tussen leukemieën en lymfomen
- Leukemie is de meest voorkomende kanker bij kinderen, goed voor ongeveer een derde van alle vormen van kanker bij kinderen. De tweede meest voorkomende groep van kinderkanker is maligniteiten van het centrale zenuwstelsel, inclusief hersentumoren. Ter vergelijking, lymfomen omvatten slechts 10 procent van de kinderkanker.
Daarentegen komen veel lymfomen vaker voor bij 55-plussers.
Er is bijvoorbeeld overlap, omdat sommige chronische leukemieën veel vaker voorkomen bij oudere mensen, terwijl Hodgkin-lymfoom zijn eerste piek in incidentie heeft tussen de leeftijden van 15 en 40.
Conclusie over overeenkomsten en verschillen tussen leukemieën en lymfomen
Zowel leukemie als lymfomen worden als bloedgerelateerde kankers beschouwd en hebben betrekking op cellen die een belangrijke rol spelen bij de immuunfunctie. Er zijn algemene verschillen tussen de twee hierboven uiteengezet, maar wanneer ze worden afgebroken door specifieke leukemieën en lymfomen is er veel overlap.
Misschien is het verschil groter om onderscheid te maken tussen deze bloedgerelateerde kankers en ‘solide tumoren’. In het algemeen zijn behandelingen die de levensverwachting verhogen verder gevorderd voor mensen met gevorderde leukemieën en lymfomen dan voor mensen met gevorderde solide tumoren. Bijvoorbeeld, de ontdekking van de gerichte therapie Gleevec (imatinib) heeft chronische myeloïde leukemie veranderd van een bijna universeel fatale ziekte tot een aandoening die we nu vaak kunnen behandelen als een chronische ziekte en de ziekte voor onbepaalde tijd kunnen beheersen. Acute lymfatische leukemie was op een bepaald moment meestal snel dodelijk, maar toch kan ongeveer 90 procent van de kinderen met deze ziekte genezen worden. Voor mensen met Hodgkin-lymfoom is de levensverwachting ook drastisch verbeterd. Deze ziekte, die een 5-jaars overlevingspercentage van 10% een eeuw geleden had, heeft nu een 5-jaars overlevingspercentage van meer dan 90% voor het vroege stadium en meer dan 50% voor stadium 4 ziekte.
Daarentegen zijn veel stadium 4 vaste tumoren, zoals borstkanker, longkanker en alvleesklierkanker, niet geneesbaar en zijn ze na verloop van tijd bijna altijd dodelijk. Dat gezegd hebbende, bieden sommige benaderingen van behandeling, zoals gerichte therapieën en immunotherapie, hoop dat mensen met solide tumoren uiteindelijk de vooruitgang in overleving zullen volgen die veel mensen met bloedgerelateerde kankers nu beseffen.
