Verschillende osteoartritisbehandelingen worden aanbevolen aan patiënten met gewrichtspijn, stijfheid, zwelling en andere osteoartritis-symptomen. Patiënten worden vaak verward door zoveel behandelingsopties – en eerlijk gezegd willen ze overslaan wat niet werkt en zich richten op wat wel werkt. Welke osteoartritisbehandelingen zijn het beste?
Artrose Research Society International (OARSI) heeft een commissie gevormd (11 reumatologen, 2 eerstelijnsartsen, 1 orthopedisch chirurg, en 2 experts op het gebied van evidence-based medicine uit 6 landen) die een systematische review hebben uitgevoerd van behandelrichtlijnen die bestonden van 1945 tot januari 2006 voor knie- en heupartrose.
Uit de zoekopdracht heeft de commissie 23 behandelrichtlijnen voor het beheer van knie- en heupartrose vastgesteld: 6 waren op meningen gebaseerd, 5 waren evidence-based en 12 op basis van zowel deskundig advies als onderzoeksgegevens. Door een moeizaam proces dat een kritische beoordeling van bestaande richtlijnen omvatte, systematische herziening van recenter bewijsmateriaal en oefeningen om consensusaanbevelingen te genereren – uiteindelijk werden 25 behandelingen uitgeroepen tot "een enkele set up-to-date aanbevelingen."
Elke aanbevolen behandeling kreeg een SOR-score (sterkte van aanbeveling). De SOR voor elke behandeling was gebaseerd op meningen van de richtlijncommissie na onderzoek van bewijs voor veiligheid, effectiviteit en kosteneffectiviteit. De klinische expertise van de commissieleden hielp bij het formuleren van de SOR, waaronder factoren als hun perceptie van de tolerantie van de patiënt voor de behandeling. De SOR wordt uitgedrukt als een percentage dat het gemiddelde van de SOR-scores van de commissieleden voor elke aanbeveling weergeeft, waarbij 0% de zwakste is en 100% de sterkste.
Een SOR van 97% geeft bijvoorbeeld aan dat de commissie gemiddeld genomen de werkzaamheid, veiligheid en kosteneffectiviteit van de therapie zeer hoog vond.
OARSI benadrukte dat optimale behandeling van osteoartritis zowel farmacologische (drugs) als niet-farmacologische (niet-medicamenteuze) behandelingen omvat. Dat was de eerste algemene aanbeveling.
De andere 24 aanbevelingen waren onderverdeeld in drie categorieën: niet-farmacologisch, farmacologisch en chirurgisch. Naast elke aanbevolen behandeling is het SOR-percentage.
11 Niet-farmacologische behandelingswijzen voor artrose
- voorlichting over doelstellingen van behandeling en zelfmanagement door aanpassingen van de levensstijl (97%)
- aërobe, spierversterkende en watertraining (96%)
- gewichtsvermindering (96%)
- loophulpmiddelen ( 90%)
- verwijzing naar een fysiotherapeut (89%)
- schoeisel en inlegzolen (77%)
- kniebraces (76%)
- regelmatig telefonisch contact (66%)
- thermische modaliteiten / warmte (64%)
- acupunctuur (59% )
- transcutane elektrische stimulatie (58%)
8 Farmacologische behandelingen voor artrose
- Orale NSAID’s (93%)
- acetaminophen (92%)
- actuele NSAID’s en capsaïcine (85%)
- zwakke opioïden en narcotische analgetica voor ongevoelige pijn (resistent tegen gewone behandeling) (82%)
- intra-articulaire (in het gewricht) injecties van corticosteroïden (78%)
- intra-articulaire injecties van hyaluronan (64%)
- glucosamine en / of chondroïtinesulfaat voor symptoomverlichting (63%)
- glucosaminesulfaat, chondroïtinesulfaat, en / of diacereïne f of mogelijke verbetering in gewrichten en omliggende structuren (41%)
5 Chirurgische behandelingen voor artrose
- totale gewrichtsvervanging (96%)
- unicompartimentele knievervanging (76%)
- osteotomie en andere chirurgische ingrepen om gewrichten te behouden (75%)
- gewrichtsfusie nadat gewrichtsvervanging is mislukt (69%)
- gewrichtspoeling (uitwassen) en artroscopisch debridement bij knieartrose (60%)
Oudere richtlijnen voor de behandeling van osteoartritis werden ontwikkeld voordat NSAID’s werden onderzocht op mogelijke hartrisico’s (hartaanval en beroerte) ). De combinatie van gastro-intestinale bijwerkingen en hartrisico’s heeft ertoe geleid dat NSAID’s minder worden gebruikt. OARSI-commissieleden zijn van mening dat NSAID’s effectieve ontstekingsremmende geneesmiddelen zijn en dat kortdurend gebruik geschikt kan zijn – wanneer dit op individuele basis wordt overwogen.
OARSI beveelt NSAID’s niet aan voor langdurig gebruik zonder rekening te houden met de geschiedenis van een patiënt.
Over het algemeen waren er beperkingen van de richtlijnontwikkeling door OARSI. Men zou kunnen wijzen op de onevenwichtigheid van artsen in de commissie – met orthopedische chirurgen en eerstelijnsgezondheidszorg ondervertegenwoordigd. Zeker kan men wijzen op de zware subjectiviteit die betrokken was bij het ontwikkelen van een consensus. Maar toch, er is waarde in de nieuwe richtlijnen, vooral voor patiënten, die geen toegang hebben tot alle eerdere richtlijnen die door de commissie werden overwogen.
