Van geval tot geval kunnen clinici vaak beoordelen wie een groter risico loopt op het overdragen van HIV op basis van factoren zoals de virale lading van de persoon, risicogedrag, ongeoorloofd drugsgebruik, enz. Door deze factoren actief aan te pakken, kan het risico voor het individu aanzienlijk worden beperkt.
Vanuit een populatieperspectief kunnen onderzoekers steeds meer hetzelfde doen door het transmissierisico te kwantificeren op basis van epidemiologische gegevens uit de praktijk.
Wat zij hebben gevonden is dat één factor, meer dan wat dan ook, wordt geassocieerd met een lager transmissierisico: in medische zorg zijn en blijven.
In feite, zelfs zonder antiretrovirale therapie (ART), ziet het regelmatig bezoeken van een arts meer dan het halveren van het risico van overdracht van HIV in vergelijking met iemand die wordt gediagnosticeerd.
HIV-transmissierisico per fase van zorg
Onderzoekers van de Centres for Disease Control and Prevention (CDC) in Atlanta hebben onlangs een wiskundige modellering uitgevoerd met behulp van gegevens van het nationale hiv-surveillancesysteem en hun medisch monitoringproject (MMP).
Het onderzoek was erop gericht transmissiepercentages te bepalen, zowel op basis van waar een individu op het zogenaamde HIV Care Continuum stond (dwz of ze werden getest, in zorg, op behandeling, enz.) En de verschillende risicofactoren die die persoon kunnen plaatsen bij een hoger of lager risico op overdracht.
Naar schatting wonen er momenteel ongeveer 1.150.000 mensen met HIV in de VS.
Van hen is ongeveer:
- 82% gediagnosticeerd
- 37% is gekoppeld en wordt behouden in de zorg
- 33% is op ART
- 25% wordt viraal onderdrukt met een niet-detecteerbare virale load
Door te verwijzen naar deze statistieken met transmissiesurveillance-gegevens en willekeurige bemonstering van de MMP, de CDC-onderzoekers waren in staat om vast te stellen dat de totale transmissiesnelheid in de VS is 3.9 transmissies per 100 personen per jaar (100PYs).
Door dat cijfer te splitsen per stadium van zorg, konden de onderzoekers concluderen dat:
- Mensen die niet gediagnosticeerd waren voor HIV een transmissiesnelheid hadden van 6,6 infecties per 100PYs (bijna tweemaal het totale gemiddelde).
- Mensen die werden gediagnosticeerd, die gewoon hun status kenden, ongeacht ART-verzonden 5.3 infecties per 100PYs.
- Mensen die in de zorg werden gediagnosticeerd en achtergehouden, hebben 2,6 infecties per 100 PYs doorgegeven.
- Mensen die ART hebben voorgeschreven en die niet volledig zijn onderdrukt, hebben 1,8 infecties per 100 PYs doorgegeven.
- Mensen die ART werden voorgeschreven en viraal werden onderdrukt, verstuurden slechts 0,4 infecties per 100PYs.
Vanuit een demografisch oogpunt werden de meeste transmissies (58 procent) gezien bij mannen die seks hadden met mannen (MSM). En terwijl volwassenen van 35-44 jaar goed waren voor 34 procent van alle transmissies, trad het hoogste transmissieniveau (6,2 infecties per 100PYs) op bij volwassenen van 25-34.
Dus wat zegt dit ons?
Vanuit een realistisch perspectief bevestigen deze cijfers dat patiënten met aanhoudende, niet-waarneembare virale ladingen waarschijnlijk een reductie van 94 procent hebben in de waarschijnlijkheid van overdracht in vergelijking met patiënten die niet zijn gediagnosticeerd. [Het plaatsen van de niet-geïnfecteerde partner op HIV pre-exposure profylaxe (PrEP) kan dit risico nog verder verminderen.]
Aan de andere kant suggereren de cijfers ook dat, hoewel niet-gediagnosticeerde patiënten 18 procent uitmaken van de totale HIV-populatie in de VS, zij goed voor meer dan 30 procent van alle infecties. Erger nog, individuen die zich volledig bewust zijn van hun status en nog steeds geen verbinding hebben met de zorg, hebben maar liefst drie op de vijf nieuwe infecties .MMP-modellering ondersteunt deze statistieken verder door te concluderen dat 62 procent van de niet-gediagnosticeerden regelmatig deelneemt aan condoomloze seks. Daarentegen meldde slechts 16 procent van de mensen met ART condoomloze seks, terwijl zelfs minder (10,5 procent) condooms vermeden als ze volledig niet op te sporen waren.
Ook meldden patiënten in de zorg en mensen met ART dat ze respectievelijk twee en drie seksuele partners hadden in het voorgaande jaar, vergeleken met degenen die niet gediagnosticeerd waren of zonder zorg werden gediagnosticeerd (8 tot 8,8 partners). Dezelfde resultaten werden gezien bij patiënten die drugs injecteerden, terwijl slechts 0,9 procent van de mensen die ART gebruikten drugsgebruik als injectie meldden, vergeleken met 6,3 procent die niet gediagnosticeerd waren.
Uiteindelijk is de boodschap van thuiskomen eenvoudig: in de zorg staan en blijven betekent de hoogste reductie van het totale hiv-risico, meer dan de overdrachtsratio halveren bij het nemen van hiv-therapie, ongeacht de virale lading of het regime, vermindert het risico door een verdere 30 procent.
In feite kan alleen al het testen op HIV het overdrachtsrisico van een persoon met ongeveer 19 procent verminderen, wat suggereert dat alleen al het bewustzijn van het individu het risicogedrag van een persoon kan veranderen. Het is zeker een goede plek om te beginnen.
Ga naar de AIDSVu-locatorsite van de Rollins School of Public Health aan de Emory University of neem contact op met de hiv / aids-hotline in uw omgeving, waarvan er vele 24 uur beschikbaar zijn om een HIV-testsite te vinden of toegang te krijgen tot HIV-zorgdiensten bij u in de buurt. een dag.
