Als u reumatoïde artritis heeft, kunt u zich afvragen of het ontwikkelen van reumatoïde knobbeltjes onvermijdelijk is. Reumatoïde knobbeltjes worden gezien bij maximaal 35 procent van de mensen met reumatoïde artritis. Als onderdeel van het ziekteproces ontwikkelen zich stevige, niet-gevoelige, subcutane knobbeltjes op drukpunten, gewrichten en zelfs in inwendige organen. Meer informatie over hun betekenis en of er een effectieve behandeling is.
Overzicht en betekenis
Reumatoïde knobbeltjes worden beschouwd als de meest voorkomende huid (huid) manifestatie van reumatoïde artritis. Bij de eerste presentatie, wanneer mensen voor het eerst worden geëvalueerd op reumatoïde artritis door een arts, blijkt ongeveer 7 procent palpeerbare, subcutane reumatoïde knobbeltjes te hebben.
Reumatoïde knobbeltjes worden vaak geassocieerd met gewrichtsmisvorming en ernstige extra-articulaire manifestaties van reumatoïde artritis, waaronder de betrokkenheid van de longen of ogen. De knobbeltjes kunnen in grootte variëren in de loop van het ziekteproces. Ze kunnen worden geassocieerd met complicaties, waaronder beperkte gewrichtsmobiliteit, neuropathie, fistelvorming en infectie.
Ongeveer 75 procent van de mensen met het Felty-syndroom (een ernstig type reumatoïde artritis) heeft reumatoïde knobbeltjes. Patiënten met reumatoïde artritis met knobbeltjes hebben meer kans op vasculitis. Over het algemeen wordt gedacht dat mensen met reumatoïde knobbeltjes een ernstiger ziektebeloop hebben met reumatoïde artritis en sneller progressieve gewrichtsschade.
Tekenen en symptomen
Reumatoïde knobbeltjes kunnen subtiele, pijnloze massa’s zijn. Ze meten over het algemeen tussen 2 millimeter en 5 centimeter. De knobbeltjes, die kunnen verschijnen als een enkele massa of als een cluster van knobbeltjes, ontwikkelen zich gewoonlijk wanneer reumatoïde artritis actief is. De onderhuidse knobbeltjes zijn typisch beweegbaar en hebben een rubberachtig gevoel.
Sommige zijn gebonden aan het periost (bot) en voelen zich dan stevig of hard aan.
Veel voorkomende plaatsen voor reumatoïde knobbeltjes zijn de elleboog, de achterkant van de onderarm, de metacarpofalangeale gewrichten (knokkels), de achillespees en de extensorpezen.
Reumatoïde knobbeltjes komen zelden voor op het heiligbeen, achterhoofdsknobbel (achterhoofd), stembanden, pulmonaal parenchym, pleura, pericardium, myocardium of de leptomenen van het centrale zenuwstelsel, maar het is mogelijk. Het is ook mogelijk dat reumatoïde knobbeltjes zich ontwikkelen binnen interne organen.
Nodulaire massa’s zijn niet exclusief voor reumatoïde artritis. Nodulaire massa’s kunnen voorkomen met jicht (jichttophi), reumatische koorts, xanthomatose en sarcoïdose, onder andere omstandigheden. Een onderscheidende eigenschap tussen reumatoïde knobbeltjes en jichttophi is dat reumatoïde knobbeltjes zelden zweren of door de bovenliggende huid komen. Er is ook een bekende correlatie tussen reumatoïde knobbeltjes en een hoog niveau van reumafactor in een bloedtest.
Behandeling
Intranodulaire steroïde-injecties kunnen de grootte van een knobbel verminderen. Behandeling met DMARD’s of TNF-blokkers kan al dan niet reumatoïde knobbeltjes elimineren wanneer reumatoïde artritis onder controle wordt gebracht. Interessant is dat sommige mensen die met methotrexaat zijn behandeld, knobbeltjes verergeren, zelfs als andere aspecten van de ziekte goed gecontroleerd lijken.
Een operatieve verwijdering is een optie, maar knobbeltjes hebben de neiging om binnen een paar maanden terug te komen, vooral wanneer ze aanwezig zijn in een gebied met herhaald trauma. Meestal wordt een operatie daarom afgeraden.
