Wanneer een HIV-infectie wordt vermoed, wordt het meestal gediagnosticeerd door testen die cellen kunnen detecteren die antilichamen en / of antigenen in het bloed of speeksel worden genoemd.
Een antilichaam is een soort eiwit dat wordt afgescheiden door witte bloedcellen en dat vreemde lichamen zoals virussen of bacteriën kan detecteren en vernietigen. Een antigeen daarentegen is elke stof die een immuunreactie in de vorm van antilichamen kan uitlokken (zoals gebeurt met HIV).
De tests die worden gebruikt om een HIV-infectie te bevestigen, zijn ontworpen om te reageren met deze middelen. Een "positief" resultaat betekent dat HIV-antilichamen / antigenen zijn gedetecteerd en dat er een infectie is opgetreden. Een "negatief" resultaat betekent dat er geen antilichamen / antigenen zijn gedetecteerd en dat er geen HIV-infectie heeft plaatsgevonden.
Omgekeerd is een "vals positief" wanneer een test ten onrechte een HIV-infectie aangeeft, terwijl een "vals negatief" is wanneer de test ten onrechte aantoont dat er geen infectie is opgetreden. Beide zijn relatief zeldzaam en maken gebruik van huidige testtesten.
De vensterperiode begrijpen
Mensen zullen gewoonlijk binnen 30 dagen na infectie meetbare niveaus van HIV-antistoffen ontwikkelen, hoewel sommige in sommige gevallen langer duren dan drie maanden. Hiv-antigenen daarentegen hebben twee tot vijf weken nodig om zich te ontwikkelen.
Voordat dit gebeurt, is er een periode waarin de antilichaam / antigeenniveaus te laag zijn om betrouwbaar te worden gedetecteerd.
Dit wordt de vensterperiode genoemd. Het is in deze tijd dat een geïnfecteerde persoon HIV kan doorgeven aan anderen, maar nog steeds een negatief resultaat kan hebben als hij een HIV-test krijgt.
Als u denkt dat u bent besmet en vermoedt dat u per ongeluk aan HIV bent blootgesteld, is het belangrijk dat u dit met uw arts of testcentrum deelt.
Ze kunnen dan helpen bepalen of de HIV-test binnen de raamperiode valt of dat deze met redelijke betrouwbaarheid kan worden uitgevoerd.
HIV-antistoftests
De HIV-ELISA (enzymgekoppelde immunosorbenttest) is een zeer gevoelige test die van kleur verandert wanneer er HIV-antilichamen aanwezig zijn. Resultaten krijgen een numerieke waarde toegewezen, waarbij waarden onder 1,0 een negatief resultaat aangeven en waarden groter dan 1,0 een positief (of reactief) resultaat aangeven. Hoewel de ELISA een hoge kans op HIV-infectie biedt, wordt deze niet alleen gebruikt voor het opsporen van HIV.
Wanneer een ELISA-test een positief resultaat oplevert, wordt een tweede antilichaamtest, de Western Blot genaamd, gebruikt om de resultaten te bevestigen. Samen wordt aangetoond dat de ELISA en Western Blot een nauwkeurigheid hebben van 99,9 procent in de algemene Amerikaanse bevolking, met een foutpositieve snelheid van ongeveer één op de 250.000 uitgevoerde tests.
Af en toe kunnen de tests terugkeren met een onbepaald of niet-overtuigend resultaat. Dit kan verschillende oorzaken hebben:
- De infectie is mogelijk te recent om betrouwbaar te detecteren.
- Er kunnen problemen zijn geweest met het testmonster of de testprocedure zelf.
- Acute infecties zoals syfilis of de ziekte van Lyme kunnen soms een vals positief resultaat oproepen, evenals auto-immuunziekten zoals lupus of diabetes.
Als een persoon een onduidelijk resultaat heeft, moeten de tests worden herhaald.
Combinatie antigeen / antilichaamtests
Op 27 juni 2014 adviseerden de Centers for Disease Control and Prevention een nieuwe strategie voor HIV-testen met behulp van 4e generatie combinatietesten. Deze tests van de volgende generatie kunnen testen op zowel HIV-antilichamen (Ab) en antigenen (Ag) en kunnen een HIV-infectie bevestigen tot vier weken eerder dan ELISA / Western Blot-assays.
Er zijn twee van dergelijke tests goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor gebruik bij HIV-screening: de Alere bepalen HIV 1/2 Ag / Ab Combo en de Abbott ARCHITECT HIV Ag / Ab Combo.
Op basis van hun hoge testnauwkeurigheid beveelt de CDC de volgende driestappenaanpak aan:
- Voer eerste testen uit met Ag / Ab combo-assays. Als het resultaat negatief is, is verder testen niet nodig.
- Als het eerste resultaat positief is, voer dan een tweede test uit om HIV-1- en HIV-2-antilichamen te differentiëren, een stap die belangrijk wordt geacht bij het bepalen van de therapiekuur voor de met HIV geïnfecteerde persoon.
- Als het tweede resultaat negatief is, zou een derde test (de HIV-1 NAT) worden uitgevoerd om acute HIV-1-infectie te onderscheiden van een eerste fout-positief resultaat. De HIV-1 NAT kan kleine hoeveelheden viraal RNA detecteren is zo weinig als één tot twee weken.
Gezien de betrouwbare combinatie van Ag / Ab-testen, wordt bevestiging door middel van een Western Blot niet langer noodzakelijk geacht.
Snelle hiv-tests binnenshuis
Snelle HIV-tests binnenshuis zijn op ELISA gebaseerde tests die binnen slechts 20 minuten resultaten kunnen opleveren (in tegenstelling tot standaard ELISA / Western Blot-testen die meerdere dagen in beslag kunnen nemen). De tests worden uitgevoerd met behulp van speekselmonsters, waarvan de resultaten "negatief" of "voorlopig positief" kunnen zijn. Voorlopige positieven moeten worden bevestigd met een Western Blot uitgevoerd in een laboratorium.
In 2012 keurde de FDA de eerste snelle HIV-test binnenshuis goed voor directe verkoop aan consumenten. Hoewel de producten eenvoudig te gebruiken zijn en koppelingen bieden voor diegenen die wel positief testen (via een 24-uurs consumentenhotline), zijn sommigen bezorgd dat het gebrek aan face-to-face counseling en mogelijke inbreuken op geïnformeerde toestemming de preventie kunnen ondermijnen. inspanningen.
Hoewel de in-home-tests dezelfde gevoeligheid en specificiteit bieden als point-of-care-tests, heeft klinisch onderzoek een vals-negatieve score van ongeveer 7 procent aangetoond (of grofweg één van de 12 tests).
Een andere studie gepubliceerd door de Universiteit van Californië, San Francisco, heeft gesuggereerd dat snelle tests van de vierde generatie een realiteitsgetrouwheid van ongeveer 86 procent hebben voor het correct identificeren van HIV-positieve gevallen, maar slechts 54 procent nauwkeurigheid bij het bevestigen van serostatus tijdens de vroege, acute stadia van HIV-infectie.
Op basis van gegevens die erop wijzen dat vroege diagnose en behandeling een aantal complicaties op de lange termijn kunnen voorkomen, waaronder een mogelijke vermindering van de virale reservoirs waar hiv tientallen jaren kan aanhouden, is de noodzaak van nauwkeurige identificatie tijdens acute infecties noodzakelijk.
Een woord van heel dichtbij
De HIV-test is een persoonlijke keuze. Er is er niet één die noodzakelijkerwijs beter is dan een andere als het een van de twee doelen bereikt:
- Het helpt je om je persoonlijke factoren te identificeren als je hiv-negatief hebt, zodat je ze in de toekomst kunt vermijden.
- Het verbindt u met de zorg en behandeling die u nodig hebt als u een HIV-positief resultaat krijgt.
Gebruik de online locator op HIV.gov om de hiv-testsite bij u in de buurt te vinden.
