Wanneer rode bloedcellen oud of beschadigd raken, worden ze afgebroken door de lever. Tijdens dit proces wordt een stof met de naam bilirubine geproduceerd. Een bruinachtig gele substantie in gal, bilirubine wordt normaal door het proces van ontlasting uit het lichaam uitgescheiden, en pigmenten ontlastten om het zijn normale bruine kleur te geven.
Oorzaken van verhoogd bilirubine
Afgeronde leverfunctie door ziekten zoals hepatitis.
en obstructies in de galwegen (doorgangen) waardoor gal van de lever naar de dunne darm gaat, zijn twee van de primaire aandoeningen die verhoogde bilirubinewaarden in de bloedbaan veroorzaken. Bovendien kunnen bepaalde bloedaandoeningen zoals hemolytische anemie verhoogde bilirubinespiegels veroorzaken.
Wanneer het proces waarbij bilirubine wordt uitgescheiden in gevaar wordt gebracht door een aandoening of ziekte, nemen bilirubinespiegels toe in de bloedbaan en kunnen een kenmerkende set van tekens en symptomen veroorzaken die geelzucht worden genoemd. Geelzucht kan leiden tot:
- Geel worden van de huid en het wit van de ogen
- Urine die donkerder is dan normaal
- Krukjes die bleek van kleur zijn
Tests om verhoogd bilirubine te detecteren
Bilirubine in de bloedbaan bestaat in twee vormen:
- Niet-geconjugeerd of indirect, bilirubine: Lost niet op in water en reist door de bloedbaan naar de lever, waar het wordt omgezet in een oplosbare vorm.
- Geconjugeerd of direct: geproduceerd door de lever tegen indirect bilirubine, deze vorm is oplosbaar.
Wanneer een arts tests opdraagt om de gezondheid van de lever te meten, wordt bijna altijd een bilirubinetest opgenomen. Een bloedtest kan zowel het totale bilirubine als de directe bilirubinespiegels meten en indirecte bilirubinespiegels kunnen worden afgeleid uit de totale en directe bilirubine-metingen.
Normale bilirubinewaarden
Hoewel verschillende labs verschillende referentiebereiken gebruiken, wijzen de volgende bereiken voor normale kinderen op normale bilirubinespiegels:
- Geconjugeerd (direct) bilirubine: 0 tot 0,3 mg / dL (milligram per deciliter).
- Totaal bilirubine (direct en indirect gecombineerd): van 0,3 tot 1,2 mg / dL.
Volgende stappen
Als de bilirubinewaarden verhoogd zijn, zal een arts de oorzaak willen bepalen. In veel gevallen wordt beeldvorming van de buik uitgevoerd door middel van echografie, computertomografie (CT) -scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI).
Als uit een echo blijkt dat de galweg blokkeert, kunnen andere tests worden uitgevoerd om de oorzaak te achterhalen. In sommige gevallen is een leverbiopsie nodig, bijvoorbeeld wanneer bepaalde aandoeningen, waaronder hepatitis, worden vermoed of wanneer artsen moeite hebben om een diagnose te stellen.
Zodra een onderliggende oorzaak is gevonden en een diagnose is gesteld, zullen behandelingen gericht zijn op het aanpakken van die ziekte of aandoening. Als acute virale hepatitis bijvoorbeeld geelzucht veroorzaakt, kan deze geleidelijk vanzelf verdwijnen zonder behandeling. Maar als chronische hepatitis de oorzaak is, zelfs als geelzucht verdwijnt, kunnen verschillende andere behandelingen worden overwogen. Als de oorzaak een blokkering van de galwegen is, kan een procedure voor het openen van de galgang worden uitgevoerd, meestal endoscopisch, met behulp van minimaal invasieve technieken.
Het belangrijkste om te onthouden over verhoogde bilirubinespiegels is dat ze een teken van ziekte zijn en geen ziekte op zich.
Verdere verkenning is bijna altijd gerechtvaardigd en uw arts moet zich richten op het vinden van de onderliggende aandoening.
