De ziekte van Parkinson treedt op wanneer bepaalde zenuwcellen (die neuronen worden genoemd) in een bepaald deel van uw hersenen niet meer goed werken of sterven. Deze neuronen produceren normaal gesproken een belangrijke hersenstof genaamd dopamine, die helpt de spieractiviteit te beheersen.
Wanneer u niet genoeg dopamine heeft omdat deze neuronen deze niet produceren, kunt u uw spierbewegingen niet normaal richten of controleren.
Dat komt omdat het gebied in je hersenen waar deze dopamine-producerende neuronen (een hersengebied bekend als de substantia nigra) zich bevinden, geen signalen kan uitzenden naar het volgende zogenaamde "relaisstation" van de hersenen, het corpus striatum.
Studies hebben aangetoond dat Parkinson-patiënten een verlies van 80% of meer van dopamine-producerende cellen in de substantia nigra hebben. Dit gebrek aan dopamine leidt tot de schokkerige, stijve bewegingen die worden gevonden bij de ziekte van Parkinson.
Wat is de oorzaak van het verlies van dopamine bij Parkinson?
Wetenschappers weten niet waarom de hersencellen in de substantia nigra deel van je hersenen stoppen met het maken van dopamine, maar er zijn verschillende theorieën.
Genetica kan een rol spelen in sommige gevallen van de ziekte van Parkinson. Ongeveer 15% tot 25% van degenen met de diagnose van Parkinson hebben ook een familielid dat de aandoening heeft, wat wijst op een mogelijke genetische link. Daarnaast zijn er bepaalde soorten Parkinson die wel in families voorkomen en sommige van de betrokken genen zijn geïdentificeerd.
Maar de meeste mensen met de ziekte van Parkinson lijken geen sterke familiegeschiedenis van de aandoening te hebben, en dus zoeken onderzoekers elders naar de oorzaak van de aandoening.
Theorieën over worteloorzaken
Eén theorie over de oorzaak van de ziekte van Parkinson – de vernietiging van de zenuwcellen die dopamine maken – houdt in dat de cellen worden beschadigd door vrije radicalen in het lichaam.
Vrije radicalen zijn onstabiele, potentieel schadelijke moleculen die worden gevormd door normale chemische reacties in het lichaam.
Vrije radicalen reageren met naburige moleculen (vooral metalen zoals ijzer) in een proces dat oxidatie wordt genoemd. Van oxidatie wordt gedacht dat het schade aan weefsels, inclusief neuronen, veroorzaakt. Normaal gesproken wordt de schade door vrije radicalen onder controle gehouden door antioxidanten, chemicaliën die de cellen beschermen tegen deze schade.
Van patiënten met de ziekte van Parkinson is vastgesteld dat ze verhoogde hersenniveaus van ijzer hebben, vooral in de substantia nigra, en verminderde niveaus van ferritine, een eiwit dat in het lichaam wordt gevonden en dat het ijzer omringt en isoleert, waardoor het de weefsels ervan beschermt.
Een andere theorie betreft pesticiden en andere toxines. Sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat de ziekte van Parkinson kan optreden wanneer een toxine in de omgeving de neuronen die dopamine maken vernietigt. Er zijn een aantal toxines (1-methyl-4-fenyl-1,2,3,6, -tetrahydropyridine, of MPTP, is er een) die symptomen van de ziekte van Parkinson kan veroorzaken.
Tot nu toe heeft geen enkel onderzoek echter aangetoond dat een toxine de oorzaak is van de ziekte.
Weer een andere theorie stelt voor dat de ziekte van Parkinson optreedt wanneer, om onbekende redenen, de normale, aan leeftijd gerelateerde afslijting van dopamine producerende neuronen bij bepaalde individuen versnelt.
Deze theorie wordt ondersteund door het idee dat we langzaam de mechanismen verliezen die onze neuronen beschermen naarmate we ouder worden.
Veel onderzoekers geloven dat een combinatie van deze vier mechanismen – oxidatieve schade, milieutoxines, genetische aanleg en versnelde veroudering – uiteindelijk de ziekte kan veroorzaken.
